7 छिमिगु लज्याया पलेसा छिमित निदुगं सुवाः दइ, अले हेलाया पलेसा छिपिं थःगु अधिकारय् लय्तायाच्वनी। अथे जुयाः छिमित थःगु हे देशय् निदुगं हक दइ, अले छिमिगु निंतिं सदां सदांया लसता दइ।
खुसि छीधुंकाः एलियां एलीशायात धाल, “छपाखें जितः तापाक यंके न्ह्यः जिं छंगु निंतिं छु याये?” “छिगु आत्माया निदुगं ब्वः सर्बय् कथं बियादिसँ अले जितः छिगु थासय् च्वना ज्या याये मास्ति वः।” एलीशां लिसः बिल।
थुकथं अय्यूबं थः पासापिनिगु निंतिं प्रार्थना याये धुंकाः परमप्रभुं अय्यूबयागु दुःख चीकादिल। अय्यूबयाके न्हापा गुलि धन-सम्पत्ति दुगु खः उकिया निदुगं परमप्रभुं वयात बियादिल।
ख्वःख्वं प्यूपिन्सं लय्लय्तातां म्ये हालाः बाली लइ।
छिं जितः जीवनया लँपु क्यनादी छिनापं च्वनाः जितः लय्ताय्केबी। अले थ्व लसता जितः सदां सदां बियादी।
अले परमप्रभुं मू पुलाः छुत्कारा यानादीपिं लिहां वइ। इपिं सियोनय् म्ये हा हां दुहां वनी। न्ह्याबलेंया लसता इमिगु छ्यंया श्रीपेच जुइ। इमिसं लसता व खुशी लुइकी, अले दुःखकष्ट व झसुका इपिंपाखें तापाक्क हे जुइ।
यरूशलेमया मनूतय्त साहस ब्यु। इमित धा, इमिसं ताःइलंनिसें सास्ती नयावयाच्वंगु दु। आः इमिगु पाप क्षमा जूगु दु, इमिगु पापया लागिं जिं इमित पूरा सजाँय बियागु दु।
परमप्रभुं मू पुलाः छुत्कारा यानादीपिं हाकनं लिहां वइतिनि। इपिं सियोनय् म्ये हा हां दुहां वइ, अले इमिगु छ्यंया श्रीपेच न्ह्याबलेंया निंतिं लसता जुइ। इमिसं खुसि व लसता कायेखनी। अले दुखं व झसुका इपिंपाखें तापाक हे जुइ।
“ग्याये मते, छ लाजय् लाइ मखु। मेपिन्सं बेइज्जत याइ धकाः ग्याये मते। छन्त क्वह्यंके फइ मखु। छं थःगु ल्याय्म्हबलय्या लज्या ल्वःमंकी, अले छन्त भाःत मदुबलय्या याःगु हेला गुबलें लुमंकी मखु।
“छ त्वःतातःम्ह व हेला यानातःम्ह खः, छपाखें जुयाः सुं नं मवंसां नं जिं छन्त सदांया निंतिं गौरव व फुक्क पुस्ताया लसता यानाबी।
अनंलि छिमि फुक्क प्रजात धर्मी जुइ, इमिसं सदांया निंतिं देशय् अधिकार याइ। जिगु गौरव क्यनेत इपिं जिं पिनागु माचा थें खः, अले इपिं जिगु ल्हाःया ज्या खः।
अथे जुयाः परमप्रभु परमेश्वरं थथे धयादी, “स्व, जिमि दासतय्सं नयेखनी। छिपिं धाःसा नये मास्ति वय्का च्वनेमाली। जिमि दासतय्सं लः त्वनी, छिपिं धाःसा प्याः चाय्का च्वनेमाली। जिमि दासतय्सं लसतां हनी, छिपिं धाःसा लाजय् लाइ।
उबलय् छन्त क्वत्यला तःपिन्त जिं सजाँय बी, जिं खुत्यांकाःपिन्त बचय् याये, अले छ्यालब्याल जूपिन्त जिं मुंके। जिं इमिगु लज्यायात हीका पृथ्वी न्यंक इमिगु नां जाय्काबी।
“पुसा बांलाक बुया वइ, दाखमां फल बी, बुं थःगु अन्न सय्की, अले गाक्क वा वइ। जिं ल्यंदुपिं मनूतय्त थुपिं फुक्क सर्बय कथं बी।
हे आशा यानाच्वंपिं कैदीत, थःगु किल्लापाखे लिहां हुँ। आः जिं छिमित धाये, “छिमित जूगु सास्तीया पलेसा जिं छिमित उकिया निदुगं सुवाः बी।”
“थुमित सदां सास्ती बिया तइ। अले परमेश्वरं धयादी थें यानाच्वंपिन्त जक अनन्त जीवन दइ।”
छुं ई तक जक जिमिसं थन भचा जक दुःखकष्ट स्यूसां परमेश्वरं स्वर्गय् जिमित सदां दयाच्वनीगु आनन्द बियादी।
थः यःम्ह कलाःपाखें दुम्ह मखुसां वं न्हापां बूम्ह काय्यात थःगु सम्पत्तिं निदुगं अंग्स बियाः न्हापां बूम्ह काय् खः धकाः नालेमाः। न्हापां बूम्ह काय् थः बौया बलया न्हापांगु चिं खः। अले न्हापां बूम्ह काय्यागु हक वयागु हे खः।
प्रभु येशू ख्रीष्टं हे व झीत माया यानादीम्ह व दया माया याना गुबलें सिना मवनीगु साहस व भिंगु आशा बियादीम्ह परमेश्वर बाःनं