8 “सुपाँय् थें ब्वया जुइपिं अले सुकुभत्तुया स्वँपाखे ब्वयावनीपिं थुपिं सु खः?
“जिपाखे फःहिला वा, अले बचय् जु, हे पृथ्वीया कुन्चाय् थ्यंक च्वंपिं फुक्क मनूत, छाय्धाःसा जि हे परमेश्वर खः, जि बाहेक मेपिं सुं नं मदु।
अनंलि छं थःगु नुगलय् थथे धाइ, ‘सुनां जिगु निंतिं थुपिं मस्त बुइकल? जि मस्त मदय्क च्वनेमाल अले मेपिं बुइके मफुत। जितः मेगु देशय् ज्वनाः यंकल, जि याकःचा त्वःताब्यूगु खः, अय्नं थुपिं फुक्क मस्त गनं वल? सुनां थुमित ब्वलंकल?’”
“अथे जुयाः छंगु मिखा ब्वयाः चाकःछिं स्व! इपिं फुक्क छन्थाय् मुनाः छन्थाय् वइ। छिमि काय्पिं तापाकं वइ, अले छिमि काय्म्ह्याय्पिं ल्हातं क्वबिया छन्थाय् हइ।
इपिं मिश्र देशं चखुंचा थें व अश्शूर देशं सुकुभत्तु थें ग्याग्यां व थरथर खाखां वइ। जिं इमित थथःगु हे छेँ च्वनेबी,” परमप्रभुं धयादी।
यहूदीमखुपिं मनूत पुर्ब, पच्छिम, उत्तर, दच्छिन फुक्क थासं वयाः स्वर्गय् परमेश्वरया राज्यय् भ्वय् नयेत फ्यतुइ खनी।
थुकथं झीसं झीगु प्यखें थुलिमछि विश्वासया साक्षीत खनाच्वनागु दु। अय्जूगुलिं झीपिं नं झीगु लँय् वइगु न्ह्याथें ज्याःगु पंगः व अःपुक झीत तक्यंकीगु पापयात चीकाः थ्यंकेमाःगु थासय् थ्यंक हे वने धकाः धैर्य यानाः ब्वाँय् वनेनु।
थुलि जुइ धुंकाः जिं स्वयाबलय् जात जातियापिं मनूत, कुल कुलयापिं मनूत व फुक्क देश देशयापिं मनूत, थीथी भाषां नवाइपिं मनूत तुयुगु वसतं पुनाः ल्हातिइ ताय्गः सिमायागु कचा ज्वनाः सिंहासन व चीधिकःम्ह भ्याःचाया न्ह्यःने दनाच्वंगु जिं खना।