9 अनंलि वय्कलं जितः धयादिल, “मनूतय्त थथे धकाः धाः हुँ– “‘छिमिसं न्यनेत ला न्यनी, अय्नं गुब्सं थुइके फइ मखु। छिमिसं स्वयेत ला स्वइ, अय्नं गुब्सं सीके फइ मखु।’
दुष्ट मनूतय्सं न्याय धयागु छु धकाः सी मखु, परमप्रभुयात मानय् याइपिन्सं थ्व खँ बांलाक सी।
अथे जुयाः परमप्रभुया वचन इमिगु निंतिं थथे जुइ – भतिचा थन, भतिचा अन हे स्यनेगु, अले हानं हानं कनेगु, अले हानं हानं धायेगु। थुकथं इपिं लुफिं हानाः दयेमा, घाःपाः जुइमा, जालय् तक्यनेमा, अले ज्वनेमा।
परमप्रभुं छिमित स्याक्क न्ह्यःवय्कादीगु दु। अले छंगु मिखा (अगमवक्तात) तिनाब्यूगु दु, अले छंगु छ्यं (दर्शन खनीपिं) त्वपुयाब्यूगु दु।
परमप्रभुं थथे धयादी, “थुपिं मनूत ख्वाः क्यनेत जिथाय् लिक्क वइ। अले थुमिसं म्हुतुं ला जितः तसकं हनाबना तइ। नुगलं धाःसा थुपिं तसकं तापानाः च्वनी। थुमिसं थःपिन्सं दय्कूगु थितिकुतियात परमेश्वरयागु आज्ञा खः धकाः मनूतय्त स्यना जुइ।
अथे जुयाः जिं हाकनं छकः थ्व जातिया दथुइ तसकं अजू चायापुगु ज्या यानाः छक्क यानाबी, अले जिं ज्ञानीपिनिगु ज्ञानयात नाश यानाबी, अले बुद्धिमानतय्गु बुद्धियात ज्यालगय् मजुइकाबी।”
छं यक्व खँ खंगु दु, तर ध्यान ब्यूगु मदु। छंगु न्हाय्पं ला चाःगु हे दु, अय्नं छं छुं नं ताःगु मदु।”
मिखा दयाः नं कांपिं व न्हाय्पं दयाः नं ख्वाँय्पिं मनूतय्त पिने यंकि।
हे मूर्ख व बुद्धि मदुपिं मनूत, छिपिं मिखा दयाः नं मखंपिं, न्हाय्पं दयाः नं मताःपिं, थ्व खँ न्यँ!
“अय् सीमानिम्ह मनू, छ छगू विद्रोही घरानाया दथुइ च्वनाच्वंगु दु। इमिके स्वयेगु मिखा ला दु अय्नं इमिसं मखं। इमिके न्यनेगु न्हाय्पं ला दु अय्नं इमिसं मताः छाय्धाःसा इपिं विद्रोही मनूत खः।
परमप्रभुं होशेयात धयादिल, “वयागु नां लो-अम्मी ति, छाय्धाःसा इस्राएली मनूत जिगु प्रजा मखु अले जि इमि परमेश्वर मखु।”
“‘अय्जूगुलिं इमिसं स्वयेत ला स्वइ, अय्नं गुब्सं खंके फइ मखु। इमिसं न्यनेत न्यनी, अय्नं गुब्सं थुइके फइ मखु। इमिसं थूगु जूसा ला इपिं पापं लिचिले माःगु खः, अले इमिगु पाप नं क्षमा जुइमाःगु खः।’”
वय्कलं थथे धयादिल – “परमेश्वरयागु राज्ययागु गुप्ति खँ छिमित सीकेबी धुंकूगु दु। मेपिन्त धाःसा जिं उखान छुनाः धया, थुकथं धर्मशास्त्र पूरा जुइमा, “‘इमिसं स्वयाः नं मखनेमा, अले न्यनाः नं मथुइमा।’”
“परमेश्वरं इमिगु मिखा कां यानाः नुगः छाय्का बिल। थथे जूगुलिं इमिसं मिखां खनी मखु, अले मनं थुइके फइ मखु, अले लाय्केत जिथाय् लिफः स्वयाः वइ मखु।”
थ्व खँ थथे च्वयातःगु दु – “परमेश्वरं इमित थुइके मफइगु आत्मा, खनी मखुगु मिखा व ताइ मखुगु न्हाय्पं, थौं तक नं बियातःगु दु।”
अय्नं थौं तक परमप्रभुं छिमित थुइके फइगु नुगः, स्वये फइगु मिखा व न्यने फइगु न्हाय्पं बियादीगु मदु।