7 अले वं जिगु म्हुतुइ व हेंग्वामिं थीकाः थथे धाल, “स्व, थुकिं छंगु म्हुतुइ थ्यूगु दु। आः छंगु दोष हुयाछ्वये धुंकल अले छंगु पाप क्षमा जुल।”
यरूशलेमया मनूतय्त साहस ब्यु। इमित धा, इमिसं ताःइलंनिसें सास्ती नयावयाच्वंगु दु। आः इमिगु पाप क्षमा जूगु दु, इमिगु पापया लागिं जिं इमित पूरा सजाँय बियागु दु।
“जि, जि व हे खः, गुम्हय्सिनं छंगु अपराध थःगु हे लागिं क्षमा यानाबी, जिं छंगु पाप गुबलें लुमंके मखु।
वयात दुःखकष्ट सह याकेगु हे परमप्रभुया इच्छा खः, परमप्रभुं वयागु जीवनयात पलेसा बीगु बलिदान थें यानादीसां, वं थः सन्तानतय्त खनाः थःगु दिं ताहाकय्की। परमप्रभुया इच्छा कथं व ताःलाइ।
तर वयात ला झीगु हे अपराधया निंतिं सुयाबिल। वयात झीगु अधर्मया निंतिं क्वत्यल। वं सजाँय फःगुलिं झीत सुख शान्ति दत। वं कोर्रा नःगुलिं झीपिं लन।
झीपिं फुक्कं फैत थें लँ तनाच्वंपिं खः। झीपिं फुक्क थःगु हे लँय् वनाच्वना, अले परमप्रभुं वयाके झीगु फुक्क अधर्म तयादीगु दु।
जिं इमिगु म्हुतुइ प्रशंसा हये, तापाक्क व लिक्क च्वंपिन्त शान्ति दयेमा,” परमप्रभुं धयादी, “जिं छिमित लंकाबी।”
अनंलि परमप्रभुं ल्हाः ताहाक यानाः जिगु म्हुतुसि थियादिल, अले धयादिल, “स्व, जिं थःगु वचन छंगु म्हुतुइ तयाबियागु दु।
अले मनू थें खने दुम्ह छम्हय्सिनं जिगु म्हुतुसि थिल, जिं हाकनं नवाये फत। अले जिं वयात धया, “जिमि प्रभु, दर्शनं यानाः जितः तसकं सास्ती जुल अले जिके भतिचा नं बल मन्त।
“उबले देश देशयापिं मनूतय्गु म्हुतुसि शुद्ध यानाबी, गुकिं यानाः इपिं फुक्कसिनं परमप्रभुया नां कयाः छगू हे मन जुयाः वय्कःयागु सेवा यायेमा।
थःगु न्ह्यःने दनाच्वंपिन्त दूतं धाल, “वया फोहरगु वसः त्वःकि।” अले वं यहोशूयात धाल, “स्व, जिं छंगु पाप चीकाछ्वयागु दु, अले जिं छन्त मू वंगु वसः फीकाबी।”
मोशां हारूनयात धाल, “छिगु गुँगू थनेगु मकः कयादिसँ, अले उकी वेदीं मि तयाः गुँगू तयादिसँ, अले याकनं हे व खलःयाथाय् यंकाः इमित प्रायश्चित याकि, छाय्धाःसा परमप्रभुया तं च्याये धुंकूगु दु, महामारी शुरु जूगु दु।”
मनूतय्सं वय्कःयाथाय् छम्ह पक्षवातं कःम्ह मनूयात लासानापं हल। इमिगु थज्याःगु विश्वास खनाः वय्कलं धयादिल “बाबु, ग्याये मते, छं याःगु पाप क्षमा जुल।”
वय्कः जः जू थें, झीपिं नं जलय् च्वनाच्वन धाःसा छम्ह मेम्हनापं संगतिइ जुइ, अले परमेश्वरया काय्यागु हिं झीगु दक्व पापपाखें शुद्ध यानादी।