5 इमिसं बिख दुम्ह सर्पया खेँय् खासा बी, अले माकःचाया जाः ग्वइ। इमिगु खेँय् नइपिं न्ह्याम्ह जूसां सी। अले उकियात तछ्यात धाःसा बिख दुम्ह सर्प पिहां वइ।
इमिगु विश्वास चिपुगु का थें जुइ, इमिगु भलसा माकःचिया जाः थें जुइ।
कन्हय् खुन्हु सुथय् छन्त बिख दुम्ह सर्पं न्याः थें जुइ।
हे फुक्क पलिश्तीत, छिमित दाइगु कथि त्वधूल धकाः लय्ताये मते, छाय्धाःसा छम्ह सर्प सी सा वया थासय् मेम्ह बिष दुम्ह सर्प वइ। वया खेँचं अप्वः बिष दुम्ह सर्प पिहां वइ।
अन न्हिकांझंगलं थःगु निंतिं स्वँ दय्काः खेँय् थ्वइ। खेँय्यात थःगु पपुतिं त्वपुयाः मचा थ्वय्की अले थः मचातय्गु बिचाः याइ। एदोमय् गिद्धत थथःपिनिगु निम्हतिपुनापं च्वंवइ।
अय् सर्पया मस्त, छिपिं थें ज्याःपिं मभिंपिं मनूतय्सं गथे यानाः भिंगु खँ ल्हाये फइ? छाय्धाःसा नुगलय् च्वंगु खँ हे म्हुतुं नवाइ।
यक्व हे फरिसीत व सदुकीत नं बप्तिस्मा कायेत वयाच्वंगुलिं वं इमित थथे धाल – “हे सर्पया सन्तान, परमेश्वरयागु तंपाखें बिस्युं वनेत छिमित सुनां ख्याच्वः बिल?