21 “मभिंपिन्त शान्ति दइ मखु” धकाः जिमि परमेश्वरं धयादी।
येहूयात खनाः योरामं न्यन, “छु छि शान्तिया निंतिं वयागु खः ला?” येहूं लिसः बिल, “छिकपिनि मां ईजेबेलया मूर्ति पुजा व तन्त्रमन्त्र दय्कं दय्कं गय् यानाः शान्ति जुइ?”
धिक्कार दुष्टतय्त! दुष्ट मनूतय्गु धाःसा पक्का हे नाश जुइ। अले इमिगु ल्हातं याःगु ज्याया पाय्छिगु ज्याला दइ।
तर परमप्रभुं धयादिल, “दुष्टतय्त शान्ति दइ मखु।”
तर जिं धया, “जिं सितिकं थाकुगु ज्या याना। जिं बलं यानागु ज्या सितिं वन। अय्नं जितः छु दयेमाःगु खः व परमप्रभुया ल्हातय् दु, उकिया इनाम जिमि परमेश्वरयाके हे दु।”
इमिसं शान्तिया लँ म्हमस्यू, अले इमिगु लँपुइ न्याय मदु। इमिसं थःगु लँपु बेक्वय्कूगु दु। व लँपुइ न्यासि जुइपिं सुयातं नं शान्ति दइ मखु।
यरूशलेमया बारे अगमवाणी ल्हाःपिं व अन शान्ति मदुसां शान्तिया दर्शन खंपिं इस्राएलया अगमवक्तात नं मन्त, परमप्रभु परमेश्वरं धयादी।”’