18 जिं इमिगु पहःचहः खनागु दु, अय्नं जिं इमित लंकाबी। जिं इमित यंके, अले हाकनं दुखं च्वनीपिन्त सान्त्वना बी।
वय्कलं जितः वाउँगु घाँसय् थ्यनादी, वय्कलं जितः सफागु लःया पुखुलिइ यंकादी।
छिगु मुक्तिया लसता जितः हाकनं बियादिसँ। अले जितः छिगु आज्ञा मानय् यायेगु मन बियाः कःघानादिसँ।
जि तसकं नुगः मछिनीबलय् छिं जितः हःपाः बियाः लय्ताय्कादी।
म्वानाच्वंपिंनीगु निंतिं आशा दइ। सीम्ह सिंह स्वयाः म्वाम्ह खिचा जुइगु बांलाः।
परमप्रभुं थथे धयादी, “थन वा, झीपिंनापं च्वनाः थःथवय् खँल्हाबल्हा याये। छिमिगु पाप ह्याउँसे च्वंसां उपिं च्वापु थें तुयुसे च्वंकाबी। उपिं तच्वकं ह्याउँसे च्वंसां ऊन थें तुयुसे च्वनी।
व दिंखुन्हु छिमिसं थथे धाइ, “हे परमप्रभु, जिं छिगु प्रशंसा याये! छि जिनापं तंचायादीगु दु, अय्नं आः छिगु तं क्वलाय् धुंकूगु दु अले छिं जितः सान्त्वना बियादीगु दु।
परमप्रभुं मिश्र देशयात महामारीपाखें कय्कादी। वय्कलं इमित दायादी अले इमित लाय्का नं दी। इपिं परमप्रभुपाखे फःहिला वइ। वय्कलं इमिगु प्रार्थना न्यनादी अले वय्कलं इमित लाय्कादी।
अय्नं परमप्रभुं छिमिगु निंतिं दया यायेगु मतिइ तयादी। छिमिगु निंतिं माया यायेत वय्कः दनादी, छाय्धाःसा परमप्रभु न्याय यानादीम्ह परमेश्वर खः। वय्कःयात लं च्वनीम्ह धन्य खः।
परमप्रभुं थः प्रजायात घाः चिनादी खुन्हु अले वय्कलं इमित यानादीगु घाः लाय्कादी खुन्हु तिमिला सूर्य थें च्वनी अले सूर्यया जः न्हय्न्हुया जः थें न्हय्दुगं अप्वः ज्वाल्ल थी।
इमित न नये मास्ति वइ न प्याः चाइ, न इमित मरुभूमिइ निभालं पुइ, छाय्धाःसा जिं इमित दयामाया याये अले ब्वनायंके। अले जिं इमित लः दुगु थासय् यंके।
“छिमित सान्त्वना बीम्ह जि हे खः। सीनावनीपिं मनूतपाखें, घाँय् थें गनावनीपिं मनूतय् सन्तान खनाः छ छाय् ग्याये माःगु?
अय्नं छिपिं हथाय् चाचां बिस्युं वनी मखु, छाय्धाःसा परमप्रभु छिमिगु न्ह्यः न्ह्यः झायादी, इस्राएलया परमेश्वरं छिमिगु ल्यूल्यू च्वनाः रक्षा यानादी।
तर वयात ला झीगु हे अपराधया निंतिं सुयाबिल। वयात झीगु अधर्मया निंतिं क्वत्यल। वं सजाँय फःगुलिं झीत सुख शान्ति दत। वं कोर्रा नःगुलिं झीपिं लन।
छाय्धाःसा सदां म्वानाच्वनादीम्ह, तच्वकं मानय् याये बहःम्ह, गुम्हय्सिगु नां पवित्र खः, वय्कलं धयादी, “जि दक्वसिबय् च्वय् पवित्रगु थासय् च्वनीम्ह खः, तर जि पश्चातापी व क्वमिलुपिंनापं नं च्वनीम्ह खः, अले जिं क्वमिलुया आत्मां छिमित बल्लाकाबी, अले पश्चातापयागु नुगःयात नं बल्लाकाबी।
परमप्रभुं छिमित धुवांधु न्ह्यलुवाः जुयाः यंकादी, अले तसकं तांन्वःगु थासय् नं छिमित लुधंकादी, अले छिमिगु क्वँय्यात बल्लाकादी। छिपिं यक्व लखं प्याःगु क्यब थें व गुबलें सुइ मखुगु बुँगाःचा थें जुइ।
तर छिमिसं ध्यान बियाः मन्यन धाःसा छिपिं तःधंछु जूगुलिं जि याकःचा ख्वये। परमप्रभुया बथांयात ज्वना यंकूगु जुयाः जि ह्वाँय्ह्वाँय् ख्वये, अले जिगु मिखां ख्वबिया धाः पिहां वइ।
“हे विश्वास याये बहःमजूपिं मनूत, छिपिं सकलें जिथाय् लिहां वा, जिं छिमित लाय्काबी, अले जिं छिमित विश्वास यायेबहःपिं यानाबी।” मनूतय्सं लिसः बी, “स्वयादिसँ, जिपिं छिथाय् लिहां वये, छाय्धाःसा छि परमप्रभु जिमि परमेश्वर खः,
परमप्रभुं धयादी, ‘जिं छन्त वासः यानाः छंगु घाः लाय्काबी, छाय्धाःसा छन्त सकसिनं अलग यानातःम्ह सुनां वास्ता मयाःम्ह सियोन धकाः धाइगु।’
परमप्रभु पुलांगु इलय् थथे धाधां झीथाय् खनेदय्कः झाल, “जिं छन्त न्ह्याबलें दयाच्वनीगु मायां माया यानागु दु। उकिं जिं छन्त करुणा यानाः थःथाय् हयागु दु।
“‘अथेजूसां, जिं थःम्हं हे थ्व शहरयात लाय्काः हाकनं स्वस्थ यानाबी। अले थनयापिं मनूतय्त गाक्क सुरक्षा व शान्ति बी।
अले परमप्रभुं जिनापं खँ ल्हाना च्वंम्ह स्वर्गदूतयात दया व सान्त्वनायागु खँ धयादिल।
“अले व दनाः थःगु छेँय् लिहां वल। व लँय् वयाच्वंगु वया अबुं तापाकंनिसें हे खन। वयात खनाः तसकं माया वन। अले ब्वाँय् वनाः थःकाय्यात घय्पुयाः चुप्पा नल।
व्यवस्थां यानाः पाप अप्वः दयावल। अय्नं गन पाप यक्व दयावल, अन परमेश्वरयागु दया माया झन अप्वः दत।
सिंहासनयागु दथुइ च्वंम्ह चीधिकःम्ह भ्याःचा हे इमित ज्वइम्ह जुइ। अले इमित वय्कलं हे गुबलें मसुइगु बुंगाःचाय् ब्वना यंकादी। अले परमेश्वरं हे इमिगु मिखाय् च्वंगु ख्वबि हुयादी।”