10 छिमिगु फुक्क चालचलनं यानाः छिपिं त्यानुचाल, अय्नं छिमिसं थथे मधाः, ‘आशा मन्त।’ छिमित न्हूगु बल दत, अय्जूगुलिं छिपिं इकुसे च्वंसां क्वमदल।
छं काःगु सल्लाहपाखें छ त्यानुचाये धुंकल। नगु स्वयाः लालाय् छु गथे जुइ धकाः धाइपिं ज्योतिषीत दनाः छन्थाय् वइगु मभिंगु खँपाखें छन्त बचय् यायेमा।
अय्नं इमिसं धाइ, ‘जिमित मतलब मदु! जिपिं ला थःगु हे मनसुवाः कथं वनाच्वने, जिपिं सकलें थःगु जिराहा मनया ल्यू वना हे च्वने।’”
छंगु तुति नांगां मजूतले, अले छंगु कथु मगंतले छ ब्वाँय् वने मते। अय्नं छं धाल, ‘थ्व फुक्क म्वाःमदुगु खँ खः! जिं विदेशी द्यःतय्त माया याये, जि इमिगु हे ल्युने वने!’
न्हूगु लँ लित। छ छाय् थुलिमछि थुखे उखे चाःहिलाजुयागु? गथे अश्शूरपाखें छ आशां द्यात अथे हे मिश्रपाखें नं छ आशां द्याइ।
उकिं परमेश्वरं बसन्तया वा वयेगु दिकाब्यूगु दु, वा वइ मखु। अय्नं छंगु ख्वाः वेश्यायागु थें च्वं। छ लज्या चाये हे मसः।
हे परमप्रभु, छिगु मिखां सत्य ममाली ला? छिं इमित कय्कादिल, अय्नं इमि नुगः मछिं मजू, छिं इमित क्वत्यलादिल, अय्नं इमिसं थःत भिंकेगु वास्ता मयाः। इमिसं थःगु ख्वाःयात ल्वहं स्वयाः छाकल। अले पस्ताय् चायेत मानय् मजू।
पासां थः पासायात झंगः लानाजुइगु, सुनानं खःगु खँ मल्हाः। इमिसं थःगु मेचां न्ह्याबलें मखुगु खँ ल्हानाजुइगु। इपिं पाप यायां त्यानुचाये धुंकल।
थुकिं यानाः फुक्क कुतःयात निराश यानाब्यूगु दु, उकिया तफिगु खतं नगु मिं नं वनी मखु।
दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं थथे यानादीगु मखु ला? मनूतय्सं याःगु ज्या ला मिइ सिँ वांछ्वयेगु थें जक खः, जात जातितय्सं यक्व ज्या याइ तर ज्यालगे जुइ मखु।
जि छकः ला व्यवस्था मसीकं म्वानाच्वने धुंकूम्ह मनू खः। गुबलय् आज्ञा सिल अबलय् पाप म्वात।