2 व मनू धन्य खः गुम्हय्सिनं थ्व याइ, व मनू धन्य खः गुम्ह थ्व खँय् बलाक्क च्वनाच्वनी। गुम्हय्सिनं विश्रामबार अशुद्ध मयासें मानय् याइ, अले थःगु ल्हाःयात छुं नं मभिंगु ज्या यायेगुपाखें अलग तइ।”
अले जिं यहूदायापिं भारदारतय्त हक्काः धया, “शबाथयात अपवित्र यानाः छिमिसं थ्व छु यानागु?
धन्य खः वय्कःया आज्ञा मानय् याइपिं व न्ह्याबलें खःगु ज्या याइपिं।
हल्लेलूयाह! धन्य खः व मनू गुम्हय्सिनं परमप्रभुया भय काइ, गुम्ह परमप्रभुया आज्ञा पालन यायेत लय्ताइ।
छिगु वचन पालन याये धकाः जिं थःगु तुतियात फुक्क मभिंगु लँपुपाखें अलग तयागु दु।
धन्य खः परमप्रभुया भय काइपिं व वय्कःया लँपुइ जुइपिं फुक्क मनूत।
मभिंगु खं तापाक च्वँ, अले भिंगु ज्या या। फुक्कलिसे मिलय् जुयाः च्वनेगु स्व।
मभिंगु ज्या त्वःति, भिंगु ज्या या। छिपिं न्ह्याबलें परमेश्वरं बियादीगु देशय् च्वने खनि।
न्हय्न्हु खुन्हु धाःसा परमप्रभु छिमि परमेश्वरया विश्रामबारया दिं खः। थुखुन्हु छिमिसं छुं ज्या याये मते। छिमि काय् म्ह्याय्पिन्सं, छिमि दास-दासीं, छिमि पशुतय्सं व छिपिंनापं च्वनाच्वंपिं परदेशीं नं छुं ज्या मयायेमाः।
“विश्रामबारयात पवित्रगु धकाः मानय् यायेत लुमंका ति।
बुद्धि दुपिं मनूतय्सं परमप्रभुया भय काइ, अले मभिंगु ज्यापाखें तापाक हे च्वनी। मूर्खत धाःसा हरबरय् चाइपिं व न्ह्यागु ज्यां बिचाः मयासें हथासं याइपिं जुइ।
भिंगु लँय् जुइगु धयागु पापपाखें तापायेगु खः, थः गन वनाच्वना धकाः बिचाः याना जुल कि वं थःगु जीवनया रक्षा याइ।
विश्वास याये बहःम्ह जुयाः व गुबलें मफुइगु मायां हे छिमिगु पाप क्षमा जुइ। परमप्रभुया भयं मनूत पापपाखें लिचिली।
छं सय्कागु खँ न्ह्याबलें लुमंका ति। सय्का थें जु। व छंगु जीवन खः।
उखेंथुखें पलाः तये मते। तप्यंक जु। मभिंपाखें तापाक हे पलाः ति।
छगूयात ज्वना तयेगु व मेगुयात मत्वःतेगु नितां बांला। सुनां परमेश्वरया भय काइ व मनू थुपिं फुक्क तच्वःगु खँपाखें अलग च्वनी।
छाय्धाःसा परमप्रभुं थथे धयादी, “जिगु विश्रामबार मानय् याइपिं, जितः यःथें ज्या याइपिं, अले जि व जि मनूतय्गु दथुइया बाचायात विश्वास यायेबहः जुयाः पालन याइपिं नपुंसकतय्त धाःसा,
परमप्रभुया सेवा यायेत, परमप्रभुया नांयात माया यायेत व वय्कःया आराधना यायेत, विश्रामबार सदां मानय् यायेत अले जि व जि मनूतय्गु दथुइया बाचायात विश्वास यायेबहः जुयाः पालन यायेत परमप्रभुलिसें थःत मिलय् याःपिं परदेशीतय्त धाःसा,
“छिमिसं विश्रामबारयात मत्वःतल अले जिगु पवित्र दिंयात थः यःथें मयात धाःसा व परमप्रभुया विश्रामबारय् खुशी जुल धाःसा व थःगु इच्छा कथं मयासें थ्व दिंयात हनाबना यात धाःसा व थुखुन्हु थः यःथें मयासें यय्थें खँ मल्हात धाःसा,
हाकनं इमित पवित्र याइम्ह जि परमप्रभु हे खः धइगु खँ इमिसं सीमा धकाः इमिगु व जिगु दथुइ चिंया लागि जिं इमित विश्रामबारत नं बिया।
जिगु विश्रामबारयात पवित्र तयाति! गुकिं यानाः व छंगु व जिगु दथुइया बाचाया छगू चिं जुइ! अले छिमिसं जि हे परमप्रभु छिमि परमेश्वर खः धकाः सी।”
“‘छिमिसं जिगु विश्रामबार मानय् यायेमाः, अले जिगु पवित्र पालयागु हनाबना तयेमाः। जि परमप्रभु खः।
अले वय्कलं लिसः बियादिल – “अथे मखु, परमेश्वरयागु वचन न्यनाः व थें याइम्ह हे धन्यम्ह खः।”
वं अथे ज्या यानाच्वंगु वया मालिकं खन धाःसा वयात गुलि स्याबास बी।
थ्व खँ छिमिसं सीकाः यात धाःसा छिपिं धन्यपिं जुइ।
दुनुगलंनिसें छिमिसं धात्थेंगु माया या। मभिंगु फुक्कं त्वःताछ्व। छु छु भिंगु खः व हे जक क्वात्तुक ज्वनाति।
थथःगु वसः हियाः यचुसे च्वंक च्वना च्वनीपिं धन्यपिं खः। जीवनयागु सिमाय् सःगु फल इमिसं नयेखनी, अले इपिं ध्वाखां दुने शहरय् नं वने खनी।