9 “गथे आकाश पृथ्वी स्वयाः तःजाः, अथे हे जिगु लँपु छिमिगु लँपु स्वयाः व जिगु बिचाः छिमिगु बिचाः स्वयाः तःधं।
हे परमप्रभु परमेश्वर, थ्व छिगु मिखाय् चिधंगु खँ जुल, छाय्धाःसा छिं थःदासया घरानाया लिपा वइगु ईया बारे धयादिल। हे परमप्रभु परमेश्वर, छिं जितः छम्ह तःधंम्ह मनू भाःपियादीगु दु।
पृथ्वी स्वयां स्वर्ग गुलि तःजाः वय्कःया भय काइपिं प्रति वय्कःया सदां दयाच्वनीगु दया माया नं उलि हे तःजाः।
हे परमप्रभु! छिगु न्ह्याबलें दयाच्वनीगु माया आकाश थें तःधं। अले छि विश्वास याये बहःम्ह खः धयागु खँ सुपाँय् स्वयाः नं पुलाः वं।
छिं समुद्रयात फायाः लँ दय्कादिल। तर छिगु पलाया चिं गनं खने मदु।
छिगु सदां दयाच्वनीगु दया माया अले छिगु विश्वास याये बहःसू आकाश थें थातं च्वनी धकाः जिं स्यू।
थ्व खँ बुद्धि मदुम्ह मनुखं सीके फइ मखु, मूर्खं थुइके नं फइ मखु,
दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं थथे धयाः पाफयाः धयादीगु दु, “धात्थें, छु जिं योजना दय्कागु दु व जिं पक्का हे पूवंके। जिं छु याये धकाः बिचाः यानागु दु व याना हे त्वःते।
अबलय् येशूं धयादिल – “हे परमेश्वर बाः, स्वर्ग व पृथ्वीया प्रभु, जिं छितः सुभाय् बी, छाय्धाःसा छिं थ्व खँ सःस्यू व थू धाइपिन्त न्यंका मदिसे छुं मस्यूपिं मस्तय्त न्यंकादिल।