9 “थ्व नोआया पालय्या दिं थें खः, छाय्धाःसा गथे जिं नोआया इलय् पाफया, जिं हाकनं खुसिबालं पृथ्वीयात त्वपुइ मखु, अथे हे आवंलि जिं छन्त तं क्यने मखु, अले गुबलें हक्के मखु धकाः पाफयागु दु।
उकिं लय्तायाः परमप्रभुं मनं मनं धयादिल, “मनूया नुगलय् मचांनिसें हे मभिंगु खँ बुयावःसां आः हाकनं जिं मनूया कारणं पृथ्वीयात सराः बी मखुत। अले न्हापा याना थें आः हाकनं ज्यान दुपिं फुक्कसितं नाश याये मखुत।
अले छिं थःगु दुःख ल्वःमंकादी। बाः वंगु लः थें व छिं लुमंकादी।
लखं हाकनं पृथ्वीयात त्वपुइ मफयेमा धकाः छिं इमिसं पुलावने मफयेक लागा चिनादिल।
व दिंखुन्हु छिमिसं थथे धाइ, “हे परमप्रभु, जिं छिगु प्रशंसा याये! छि जिनापं तंचायादीगु दु, अय्नं आः छिगु तं क्वलाय् धुंकूगु दु अले छिं जितः सान्त्वना बियादीगु दु।
छंगु मिखा ब्वयाः चाकःछिं स्व। छिमि काय्पिं फुक्क छन्थाय् मूंवइ। परमप्रभुं थथे घोषणा यानादी, धात्थें जि म्वाःम्ह खः थें, छं इमित तिसायात थें पुनी, छं इमित भम्चायात थें समाः याइ।
छिमि परमप्रभु, छिमि परमेश्वर, गुम्हय्सिनं थः प्रजायात रक्षा यानादिल, वय्कलं थथे धयादी, “स्व, जिं छंगु ल्हातं व धेधेचुइकीगु ख्वला कयागु दु, व तंया ख्वला खः! व छं हाकनं गुबलें त्वनी मखु।
छिमिसं च्वय् आकाशय् मिखा ब्व, अले क्वय् पृथ्वीइ स्व! आकाश कुँ थें खने मदयावनी, अले पृथ्वी पुलांगु कापः थें गनावनी। पृथ्वीइ च्वंपिं मनूत भुजिं थें सी। तर जिगु उद्धार न्ह्याबलें दयाच्वनी। जिगु धार्मिकता गुबलें अन्त जुइ मखु।
छाय्धाःसा वसः किलं नः थें इमित नइतिनि। ऊनयात किलं नः थें इमित नइतिनि। जिगु धार्मिकता धाःसा न्ह्याबलेंया निंतिं दयाच्वनी, जिगु उद्धार पुस्तां पुस्ता तक दयाच्वनी।”
जिगु म्हुतुं पिहां वःगु वचन अथे हे जुइ। व सितिकं जिथाय् लिहां वइ मखु, तर उकिं जिं मतिइ तयागु ज्या पूवंके, अले छु ज्याया निंतिं जिं वयात छ्वयाहयागु खः, उकी व ताःलाइ।
परमप्रभुं थःगु जव ल्हातं अले थःगु दक्वसिबय् बल्लाःगु ल्हातं पाफयादीगु दु, “जिं हाकनं गुबलें छंगु अन्न छिमि शत्रुतय्त नयेत बिइ मखु। अले छं गुगु न्हूगु दाखमद्यया निंतिं ज्या याःगु दु, व परदेशीतय्सं गुबलें त्वने दइ मखु।
परमप्रभुं थथे धयादी, “च्वय्यागु आकाश नापय् याये फःसा जक अले क्वय्यागु पृथ्वीया जग माला लुइके फःसा जक इमिसं याःगु फुक्क खँया निंतिं जिं इस्राएलया सन्तानयात त्वःताबी।”
थुकथं जिं थःगु तं कम याये, अले जिगु डाहाया तं नं छपाखें चिलावनी। जि शान्त जुये, जि हाकनं तंचाये मखु।
जिगु टेबिलय् सलत व सलगइपिं, बल्लाःपिं मनूत व सिपाइँत फुक्क कथंयापिं मनूत नयाः छिमिगु प्वाः जाइ, परमप्रभु परमेश्वरं धयादी।’
जिं हाकनं गुबलें थःगु ख्वाः इपिंपाखें फस्वय्के मखु, छाय्धाःसा जिं थःगु आत्मा इस्राएलया घरानायाके प्वंके, परमप्रभु परमेश्वरं धयादी।”