7 “जिं छन्त छुं ईया निंतिं जक त्वःतागु खः। जिगु तःधंगु दया मायां छन्त हाकनं लित हये।
हे परमप्रभु जिमि परमेश्वर, जिमित बचय् यानादिसँ, जाति जातिया दथुं जिमित लितहयादिसँ, जिमिसं छितः सुभाय् बी, अले छिगु पवित्र नांया प्रशंसा याये।
वय्कलं छिमित पुर्ब-पच्छिमं, उत्तर-दच्छिनं अले देश देशं मुंकादिल।
वय्कःया तं धयागु घौपलखया निंतिं जक खः, वय्कःया दया माया मसीतले दयाच्वनी। चच्छि ख्वये माःसां सुथय् ला जितः सुख दइ।
जिं थः बचय् जुइ धुंकाः धया, “आः जितः सुनानं छुं याये फइ मखुत।”
उखुन्हु परमप्रभुं अश्शूर, क्वय् व च्वय् मिश्र, कूश, एलाम, बेबिलोनिया, हमात व समुद्रया टापुतपाखें थः प्रजाया ल्यंदुपिन्त त्वःतकेत निक्वः खुसि थःगु ल्हाः हाकनं ल्ह्वनादी।
वय्कलं जाति-जातितय्गु निंतिं छगू चिंया झण्डा धस्वाकादी अले त्वःतकाहःपिं इस्राएलया मनूत व छ्यालब्याल जुयाच्वंपिं यहूदाया मनूतय्त पृथ्वीया कूंकुलामं मुंकाः छथाय् हयादी।
व दिंखुन्हु छिमिसं थथे धाइ, “हे परमप्रभु, जिं छिगु प्रशंसा याये! छि जिनापं तंचायादीगु दु, अय्नं आः छिगु तं क्वलाय् धुंकूगु दु अले छिं जितः सान्त्वना बियादीगु दु।
परमप्रभुं याकूबया घरानायात दया यानादी, वय्कलं इस्राएलयात हाकनं छकः थः मनूकथं ल्ययाः इमिगु थःगु हे देशय् पलिस्था यानादी, अन पिने वःपिं मनूत इपिंनापं मिलय् जू वइ अले याकूबया घरानानापं मिलय् जुयाच्वनी।
हे जिमि प्रजा, थथःगु छेँ हुँ, अले छेँ दुहां वनाः लुखा तिनाब्यु। परमेश्वरया तं क्वमलाःतले छुं ईया निंतिं सुपिलाच्वँ।
व दिंखुन्हु परमप्रभुं न्ह्यानाच्वंगु यूफ्रेटिस खुसिंनिसें मिश्रया खुसि तक हे थःगु अन्न दायाछ्वइ। अय् इस्राएलीत, छिपिं धाःसा छम्ह छम्ह यानाः मुंकादी।
वय्कलं थः प्रजायात सजाँय बीत देशं पितिना छ्वयादी। पुर्बं क्वाःगु फय् वइगु दिनय् थें थःगु तच्वःगु तमं वय्कलं इमित बिसिकेछ्वल।
वय्कलं थःगु फैच्वलय्या बथांयात फैजवालं थें ज्वयादी। वय्कलं चिचीधिकःपिं भ्याःचातय्त थःगु मुलय् कयादी अले इमित थःगु हे नुगःया लिक्क पाछायादी। वय्कलं तसकं चिचीधिकःपिं फैचा दुपिन्त बुलुहुं ज्वयादी।
हे आकाश, लय्तातां तसकं म्ये हा! हे पृथ्वी, लय्ता! हे पर्वतत कथुप्वाः चाय्काः तसकं म्ये हा! छाय्धाःसा परमप्रभुं थः प्रजायात सान्त्वना बियादीगु दु, अले दुःखकष्टय् लानाच्वंपिं प्रजातयात वय्कलं दयामाया यानादी।
छंगु मिखा ब्वयाः चाकःछिं स्व। छिमि काय्पिं फुक्क छन्थाय् मूंवइ। परमप्रभुं थथे घोषणा यानादी, धात्थें जि म्वाःम्ह खः थें, छं इमित तिसायात थें पुनी, छं इमित भम्चायात थें समाः याइ।
अनंलि छं थःगु नुगलय् थथे धाइ, ‘सुनां जिगु निंतिं थुपिं मस्त बुइकल? जि मस्त मदय्क च्वनेमाल अले मेपिं बुइके मफुत। जितः मेगु देशय् ज्वनाः यंकल, जि याकःचा त्वःताब्यूगु खः, अय्नं थुपिं फुक्क मस्त गनं वल? सुनां थुमित ब्वलंकल?’”
परमप्रभुं थथे धयादी, “जिं छिमि मांयात पारपाचुकेगु पौ बियाः तापाक मछ्वया! अले जिं छन्त गुम्हं साहुया ल्हातय् ममिया! तर स्व, छिमिगु हे पापं यानाः छिपिं मियाछ्वःगु खः, अले छिमिगु हे मभिंगु ज्याया कारणं छिमि मांयात तापाक छ्वःगु खः।
ज्वनायंकूपिं त्वःतकाः हःम्ह परमप्रभु परमेश्वरं थथे घोषणा यानादी, “छथाय् मुनाच्वंपिं बाहेक जिं मेपिन्त नं इपिंनापं हे छथाय् मुंके हये।”
“परदेशीतय्सं छंगु पःखाः हाकनं दय्की, अले इमि जुजुतय्सं छंगु सेवा याइ। जिगु तमं जिं छन्त कय्का, अय्नं जिं छन्त दया याये।
“अथे जुयाः छंगु मिखा ब्वयाः चाकःछिं स्व! इपिं फुक्क छन्थाय् मुनाः छन्थाय् वइ। छिमि काय्पिं तापाकं वइ, अले छिमि काय्म्ह्याय्पिं ल्हातं क्वबिया छन्थाय् हइ।
छन्त हाकनं “आजुबा” धकाः धाइ मखु। छंगु देशयात हाकनं “समामा” धकाः धाइ मखु, तर छन्त “हेप्सीबा” धकाः धाइ, अले छंगु देश “ब्युलाह” धकाः धाइ। छाय्धाःसा परमप्रभु छनापं तसकं लय्तायादीगु दु, अले छंगु देशं ब्याहा याःगु जुइ।
परमप्रभुं झीगु निंतिं यानादीगु फुक्क ज्याया निंतिं वय्कःयात प्रशंसा यायेमा, वय्कलं यानादीगु दयामायाया बारे जिं धयाबी, वय्कःया दया व करुणा कथं, वय्कलं इस्राएलया घरानाया निंतिं तसकं भिंगु ज्या यानादिल।
“इमिगु ज्या व इमिगु मतिया कारणं जि फुक्क जातितय्त व थीथी भाय् ल्हाइपिन्त छथाय् मुंकेत वये। अले इपिं सकसिनं जिगु महिमा खनी।
इस्राएल व यहूदायात इमि परमेश्वर, दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुपाखें त्वःतूगु मदु, खः ला इस्राएलया पवित्र परमेश्वरया न्ह्यःने इमिगु देश दोषं जाःगु दु।
छाय्धाःसा परमप्रभुं मनूतय्त न्ह्याबलेंया निंतिं वान्छ्वयादी मखु,
वय्कलं दुःख हयादिसां थःगु माया क्यनादी, वय्कःया सदां दइगु दयामाया तसकं तःधं।
“‘जिं जाति जातितपाखें छिमित पित हये। फुक्क देशं छिमित मुंके, अले छिमित छिमिगु थःगु हे देशय् लित हये।
परमप्रभुं घोषणा यानादी, “उगु दिनय् जिं लँगडातय्त मुंके, अले ज्वनाः मेगु देशय् यंकूपिन्त व जिं दुःखय् लाकाबियापिं मनूतय्त मुंके।
“हे यरूशलेमय् च्वंपिं मनूत, छिमिसं अगमवक्तातय्त स्याना छ्वल, अले परमेश्वरं छ्वयाहयादीपिं दूततय्त ल्वहँतं कय्का छ्वल। जिं छिमित माखां थः खाचातय्त त्वपुया तः थें गुलि बचय् यायेत स्वये धुन। अय्नं छिपिं मानय् मजू।
छुं ई तक जक जिमिसं थन भचा जक दुःखकष्ट स्यूसां परमेश्वरं स्वर्गय् जिमित सदां दयाच्वनीगु आनन्द बियादी।
पाय्छिगु ई वइबलय् स्वर्ग व पृथ्वीइ दुगु फुक्क खँ ख्रीष्टया अधीनय् हयेगु परमेश्वरया ग्वसाः खः।
ज्वनाः यंकूपिं छिमित परमप्रभु छिमि परमेश्वरं लित हयादी। अले वय्कलं छिमित गुगु जातितय्गु दथुइ छ्यालब्याल यानादीगु खः उपिं जातितय् दथुं माया यानाः हाकनं मुंकादी।
परमेश्वरं अज्ज यक्व दया माया यानादी। धर्मशास्त्रय् थथे च्वयातःगु दु – “परमेश्वरयात तःधंछुया जुइपिं मनूत मयः। चिधंछुया जुइपिं मनूतय्त धाःसा वय्कलं यक्व दया माया यानादी।”
यःपिं दाजुकिजापिं, थ्व खँ ल्वःमंके मते – प्रभुयात छन्हु नं द्वःछि दँ थें, अले द्वःछि दँ नं छन्हु थें खः।