2 छंके दुगु धू थाथा या! हे यरूशलेम, दं अले सिंहासनय् फेतु, हे ज्वनायंकूपिं यरूशलेमयापिं मनूत, छंगु गःपतय् चिनातःगु त्वःतकाब्यु।
उखुन्हु इमिगु कु छिमिगु ब्वहलय् व इमिगु ककुसिँ छिमिगु गःपतं चीकाछ्वइ वय्कलं दासत्वया जुवा त्वःथुलादी अले थुकियात छिमिगु ब्वहलं चीकादी।
जिं अश्शूरीतय्त जिगु हे देशय् नाश याये, जिं इमित जिगु पर्वतय् पालिं न्हुत्तुन्हुयातये, अश्शूरीतय्गु जुवां व इमिसं क्वबिया च्वंगु ब्वःझं जिमि प्रजायात मुक्त याये।”
छन्त क्वय् क्वफाना हइतिनि अले बं न्वंवाना हइ, धुलं छं मथूगु खँ पिहां वइ। छंगु सः भूतयागु थें पृथ्वीं पिहां वइ अले धुलं छंगु खुसखुस खँ ल्हाःगु सः पिहां वइ।
सियोनया मू ध्वाखा ध्वाखाय् ख्वःसः जक जुइ अले मनू सीगुलिं नुगः मछिंका बँय् फेतुनाच्वम्ह मिसा थें फुक्क शहर झिजांमिजां दनी।
अनंलि छं थःगु नुगलय् थथे धाइ, ‘सुनां जिगु निंतिं थुपिं मस्त बुइकल? जि मस्त मदय्क च्वनेमाल अले मेपिं बुइके मफुत। जितः मेगु देशय् ज्वनाः यंकल, जि याकःचा त्वःताब्यूगु खः, अय्नं थुपिं फुक्क मस्त गनं वल? सुनां थुमित ब्वलंकल?’”
ज्वनायंकूपिन्त याकनं त्वःतकीतिनि। झ्यालाखानाय् कुना तःपिं सी मखु, अले इमित नयेत्वनेगु छुं नं मगाःमचाः जुइ मखु।
जिं व ख्वला छन्त दुःख बिइपिनिगु ल्हातय् बी, गुम्हय्सिनं छन्त धाइ, ‘क्वछु, अले जिपिं छंगु म्हय् न्हुयाः न्यासि वने।’ अले छंगु थःगु ल्यूनेया ब्वः बँ व न्यासि वनेगु लँ थें यानाबिल।”
“हे यरूशलेम दँ! छाय्धाःसा छंगु जः वये धुंकल! अले परमप्रभुया महिमा छंके खनेदः वःगु दु।
मगाःमचाःपिन्त भिंगु खँ न्यंकेत परमप्रभुं जितः ल्ययादीगुलिं परमप्रभु परमेश्वरया आत्मा जिके दु। नुगः क्वतुंवंपिन्त लाय्काबीत, चिना तःपिन्त त्वःताबीत व कुनातःपिन्त छुत्काराया घोषणा यायेत वय्कलं जितः छ्वयाहयादीगु खः।
छाय्धाःसा छिं इमिगु जुवा व ब्वहलय् च्वंगु कथियात, इमित अत्याचार याःपिनिगु तुतांयात त्वथुलादीगु दु। अले इमित मिद्यानया सिपाइँतय्त बुकु थें छिं थः प्रजायात अत्याचार याःपिन्त व क्वत्यलातःपिन्त बुकादीगु दु।
“हे जिमि मनूत, वयागु दथुं पिहां वा! सकलें थथःगु ज्यान बचय् यायेत ब्वाँय् हुँ! परमप्रभुयागु ग्यानापुगु तंपाखें बिस्युं हुँ!
छिपिं तरवारं बचय्जूपिं याकनं वना हे छ्व! छगू तापाःगु देशय् परमप्रभुयात लुमंकी, अले यरूशलेमया बारे बिचाः या!”
“बेबिलोनं बिस्युं हुँ! सकलें थथःगु ज्यान बचय् यायेत बिस्युं हुँ! वयागु पापया कारणं छिपिं नाश जुइ मते। थ्व जिगु बदला कायेगु ई खः, वय्कलं वयात वं फयेमाःगु सजाँय बियादी।
ख्यलय् दुगु सिमातय्सं फलफुल बी, जमिनं थःगु बाली बी, मनूत देशय् सुरक्षित जुइ। इमिगु जुवाया सिँ त्वधुलाः इमित दास दय्कूपिंपाखें त्वःतकीबलय् जि हे परमप्रभु खः धकाः इमिसं सी।
“वा, वा, उत्तरयागु देशं बिस्युं वा! छाय्धाःसा जिं छिमित आकाशया प्यंगू फय् थें छ्यालब्याल यानाबियागु दु,” परमप्रभुं धयादी।
“वा, छिपिं बेबिलोन शहरय् च्वनीपिं सियोनया मनूत, अनं बिस्युं वा!”
गुलिसित तरवारं पालाः स्याइ, गुलिसित ज्वनाः देश देशय् यंकी, अले यहूदीमखुपिनिगु ई पूमवंतले इमिसं यरूशलेमयात न्हुत्तुन्हुया तइ।”
“मगाःमचाःपिन्त भिंगु खँ न्यंकेत परमप्रभुं जितः ल्ययादीगुलिं परमप्रभुयागु आत्मा जिके च्वनादीगु दु। परमप्रभुं चिना तःपिन्त त्वःताबीत, कांपिन्त मिखां खंका बीत, अले न्हुत्तुन्हुया तःपिन्त थना बीत,
अले जिं स्वर्गं थथे धयाहःगु मेगु सः ताल – “जि यःपिं मनूत, वयाथासं पिहां वा। मवल धाःसा छिमिसं नं व नाप व्यभिचार याइ। वलिसे पाप याये मते, मखुसा छिमिसं वलिसे तुं सजाँय फयेमाली।