17 अय् यरूशलेम, दनाः वा, छ गुम्हय्सिनं परमप्रभुया ल्हाःपाखें वय्कःया तंया ख्वलां त्वंगु दु, अले धेधेचुइकीगु ख्वलापाखें सुचुक्क त्वंगु दु, न्ह्यलं चाय्कि, न्ह्यलं चाय्कि!
वयागु मिखां हे इमिके वइगु नाश खनेमा, अले दक्व शक्ति दुम्ह परमेश्वरयागु तं इमिसं त्वनेमा।
वय्कलं दुष्टतय्थाय् मि व गन्धक गाय्कादी। तच्वकं क्वाःगु फय् छ्वयाः इमित सजाँय बियादी।
छिं थः मनूतय्त तःधंगु दुःखकष्ट बियादिल अले जिमित अय्लाःगुलुत थें लिगिलिगि संकाबिल।
छिं बल्लाःगु जव ल्हातं जिमित बचय् यानादिसँ, जिमिगु प्रार्थनाया लिसः बियादिसँ। छिं माया यानातःपिं मनूत बचय् जुइमा।
परमेश्वरं धयादी, “दुष्टतय्गु शक्ति जिं न्हंकाबी। अले धर्मीतय्गु शक्ति अप्वय्काबी।”
परमप्रभुया ल्हातिइ ख्वला दु, थ्व ख्वला वय्कःया तमं जाः। वय्कलं थ्व हे ख्वलां त्वंकादी। दुष्टत फुक्कसिनं थ्व हे ख्वलां त्वनी, भ्याःभचा हे मल्यंक।
अजू चा अले छक्क जु, मिखां मखनाः कां जु। त्वना हे जु तर दाखमद्यं मखु, धेधेचू तर अय्लाखं मखु।
यरूशलेमया मनूतय्त साहस ब्यु। इमित धा, इमिसं ताःइलंनिसें सास्ती नयावयाच्वंगु दु। आः इमिगु पाप क्षमा जूगु दु, इमिगु पापया लागिं जिं इमित पूरा सजाँय बियागु दु।
अथे जुयाः जिगु खँ न्यँ, छ दुःख सियाच्वंगु व अय्लाखं काःम्ह थें च्वं तर दाखमद्यं काःगु मखु।
छिमि परमप्रभु, छिमि परमेश्वर, गुम्हय्सिनं थः प्रजायात रक्षा यानादिल, वय्कलं थथे धयादी, “स्व, जिं छंगु ल्हातं व धेधेचुइकीगु ख्वला कयागु दु, व तंया ख्वला खः! व छं हाकनं गुबलें त्वनी मखु।
छुं यानादिसँ! हे परमप्रभु, जिमित ग्वाहालि यानादिसँ, अले थःगु शक्ति छ्यलाः जिमित बचय् यानादिसँ, पुलांगु इलय् थें अले न्हापाया पुस्तातय्गु इलय् थें छुं यानादिसँ। छु छि व हे मखु ला, गुम्हय्सिनं समुद्रया अजिङ्गर राहाबयात कुचा कुचा थलादिल अले व अजिङ्गरयात सुयाबिल।
दँ, दँ, हे सियोन! छं बल व शक्तियात लं थें फ्यु! हे पवित्र शहर, यरूशलेम, थःगु महिमां जाःगु वसः फ्यु। थनिंनिसें म्हय् चिं मतःपिं व अशुद्धपिं छन्थाय् दुहां वइ मखु।
तमं जिं जाति जातितय्त न्हुत्तुन्हुया। जिगु तमं इमित काय्का बिया, अले जिं इमिगु जीवनया हि बँय् प्वंकाबिया।”
छं इमित धा, ‘परमप्रभुं थथे धयादी – जिं थःम्हं हे थ्व देशय् च्वंपिं सकसितं, दाऊदया वंशया राजगद्दीइ च्वंपिं जुजुपिं, पुजाहारीत, अगमवक्तात व यरूशलेमय् च्वंपिं सकसितं दाखमद्यं काय्काबी।
जि यरूशलेम व यहूदाया मेमेगु शहरय् वना अले अन च्वंपिं मनूत, जुजुपिं व हाकिमतय्त व त्वंके बिया। उबलय् निसें थौं तक उपिं शहरत झिजांमिजां दंगु मरुभूमिइ थें जुया हे च्वंगु दु, उपिं शहरत खनाः मनूत ग्याइगु अले उपिं शहरतय्त तसकं मय्कीगु। थौं तक मनूतय्सं इमिगु नां कयाः सराः बियेगु यानावयाच्वंगु दु।
“अले छं इमित धा, ‘दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभु, इस्राएलया परमेश्वरं थथे धयादी – त्वँ, लगे जुइकि, ल्ह्व, ग्वतु अले हाकनं गुबलें दने मते। छाय्धाःसा थ्व जिं छिमिगु दथुइ चले यायेगु तरवारया कारणं जुइ।’
उकिं जिं थःगु तं यहूदाया शहर शहर व यरूशलेमया गल्लि गल्लिइ प्वंका। उपिं थौं तक नं झिजांमिजां दंगु व सुनसान थाय् जुयाच्वंगु दु।
“जिं यरूशलेमयात उकिया जःखः च्वंपिं मनूतय्गु निंतिं छगू धेधे चुइकाबीगु दाखमद्यया ख्वला थें दय्काबी। यहूदा व यरूशलेम घेराय् लाइ।
वय्कलं वया काय्पिन्त धयादिल, “छिमिसं छु फ्वनाच्वना धयागु थःपिन्सं हे मस्यू। छु जिं त्वनेत्यनागु दुःखयागु ख्वलां छिमिसं त्वने फु ला?” इमिसं “फु” धकाः लिसः बिल।
भिंगु ज्याखँ यायेत न्ह्यलं चाय्कि, अले पाप यायेगु त्वःति। छिमित मछालापुकेत जिं थथे धयाच्वनागु खः, छाय्धाःसा छिपिं गुम्हं गुम्हय्सिनं परमेश्वरयात म्हसीके मफुनि।
छाय्धाःसा जलय् वल कि जलं खइ। उकिं थथे नं च्वयातःगु दु – “अय् न्ह्यःगुलु दँ, सीपिं म्वाना वा। अले ख्रीष्ट येशूं छिमित जः बियादी।”
परमप्रभुं छिमित कां व वँय् यानादी अले न्हेपुइ भ्वेभ्वे कंकाबी।
छिमिसं खंगु खं यानाः छिपिं वँय् जुइ।
अज्याःपिन्सं परमेश्वरयागु तःधंगु तं छुनं ल्वाकछ्याना मतःगु ख्वल्चां त्वने माली। अज्याःपिन्सं मि व गन्धक दुथाय् पवित्रपिं स्वर्गदूततय्गु व चीधिकःम्ह भ्याःचायागु न्ह्यःने च्वनाः सास्ती नया च्वनेमाली।
तःधंगु शहर स्वकू दला वन। देश देशय् च्वंगु शहर फुक्कं दुनावन। अले परमेश्वरं तःधंगु बेबिलोन शहरयात लुमंकादिल। अले वय्कःयागु ग्यानापुसे च्वंगु तंयागु ख्वल्चा वयात त्वनेत बियादिल।
वं छिमित गथे यानातःगु खः छिमिसं नं वयात अथे हे या। वं याःगु ज्या सिबय् निदुगं अप्वः वयात छिमिसं नं या। छिमित त्वंकेत ख्वल्चाय् तयाब्यूगु सिबय् निदुगं अप्वः कडागु वयागु ख्वल्चाय् तयाब्यु।
दँ, दँ हे दबोरा! दँ, दँ, म्ये न्यंकि, हे अबीनोअमया काय् बाराक दँ! थःम्हं कुना तःपिं मनूतय्त ज्वनाः छ न्ह्यज्या।