27 सियोनयात दकलय् न्हापा ‘स्व, थन छु जुइतिनि’ धकाः धयाम्ह जि हे खः। यरूशलेमयात भिंगु खँ न्यंकेत छम्ह दूत छ्वयाम्ह जि हे खः।
हे भिंगु खँ हइम्ह सियोन, तज्जाःगु पर्वतय् थाहां हुँ, अले थ्व भिंगु खँ न्यंकि! हे भिंगु खँ हइम्ह यरूशलेम, ततःसलं हा, मग्यासें ततःसलं हा! अले यहूदाया शहरयात धा, “छिमि परमेश्वर झायाच्वंगु दु।”
शुरुंनिसें पुस्तातय्त सःताः थ्व ज्या पूवंकूम्ह सु खः? छु! जि हे मखु ला? जि परमप्रभु, इपिंनापं न्हापा अले लिपाथ्यंक च्वनाच्वनाम्ह जि व हे खः।”
परमप्रभुं धयादी, “अय् इस्राएलया मनूत, छिपिं जिगु साक्षी व जिं ल्ययापिं दास खः।” छिमिसं जितः म्हसीकेगु व विश्वास याये फयेमा, अले जि परमेश्वर खः धकाः थुइके फयेमा। मेपिं द्यःतय्त दय्के न्ह्यः हे जि दु, मेपिं फुक्क द्यःत मदये धुंकाः नं जि दइ।
गुम्हय्सिनं कोरेसया बारे धाइ, ‘व जिमि जवाः खः, अले जिगु फुक्क इच्छा वं पूवंकी। यरूशलेमया बारे वं धाइ, “व हाकनं दय्केमा,” अले देगःया बारे, “थुकियात हाकनं दय्की।”’
इस्राएलया जुजु व उद्धार यानादीम्ह, दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं थथे धयादी – “जि हे शुरु व अन्त खः। जि बाहेक मेपिं सुं नं परमेश्वर मदु।
न्हापाया पुलांगु खँयात लुमंकी। जि परमेश्वर खः, जि बाहेक मेपिं सुं मदु। जि परमेश्वर खः, जि थें ज्याःम्ह मेपिं सुं मदु।
“हे याकूबया सन्तान, जिं ल्ययाम्ह इस्राएल, जिगु खँ ध्यान बियाः न्यँ! जि परमेश्वर खः, जि हे शुरु व अन्त खः।
थ्व खँ बांलाक न्यँ, छु छु जुइ धकाः जिं यक्व न्ह्यः हे धायेधुन। व जिं जिगु म्हुतुं क्यनाबिया, अले जिं उपिं क्यनाबिया। जिं व आकाझाकां हे यानाबिया, अले उपिं फुक्क जिं धया थें हे जुल।
डाँडात जुयाः सुसमाचार न्यंकःवनीपिनिगु तुति गुलि बांलाः, गुपिन्सं शान्तिया घोषणा याइ, गुपिन्सं भिंगु बुखँ हइ, अले उद्धारयात घोषणा याइ, गुपिन्सं सियोनयात थथे धाइ, “छिमि परमेश्वरं राज्य यानादी।”
स्व, पहाड पहाडय् भिंगु खँ न्यंकीम्ह व शान्तिया खँ घोषणा याइम्हय्सिगु पलाः दु। हे यहूदा, छं थःगु नखःचखः हँ, थःगु भाकल पूवंकि। छाय्धाःसा आः गुबलें दुष्टतय्सं हमला याइ मखुत, इपिं भज्यंक नाश जुइ।
मछ्वय्कं गथे यानाः मनूतय्सं न्यंकः वनी? यशैयायागु सफुलिइ थथे च्वयातःगु दु – “भिंगु खँ न्यंक वःपिं मनूत वयाच्वंगु गुलि बांलाः।”
“स्मुर्नाय् च्वंगु मण्डलीयाम्ह दूतयात थथे धकाः च्वया छ्व – शुरु व अन्त, अले सिनाः म्वाना वःम्हय्सिनं थथे धयादी –