17 “गरीबतय्सं व मगाःमचाःपिन्सं लः माली, तर लः गनं नं लुइके फइ मखु, इमिगु मे प्याःचायाः गनी। तर जि परमप्रभुं इमित लिसः बी। जि इस्राएलया परमेश्वरं इमित त्वःते मखु।
जि छलिसें दु। छ न्ह्याथाय् वंसां जिं छन्त स्वयाच्वने। अले जिं छन्त थन हे लित हये। जिं छन्त बाचा चिनागु ज्या पूमवंतले त्वःते मखु।”
परमप्रभुया थ्व वचन एलियायाथाय् वल,
आः हे परमप्रभु इस्राएलयाम्ह परमेश्वर, छिं थः दास दाऊदयात बियादीगु बचं पूरा यानादिसँ।
जिगु कथुप्वाः धू थें गने धुंकल, जिगु मे थक्वय् प्यपुने धुंकल, छिं जितः सित धकाः धुलय् वांछ्वयादिल।
थ्व दुःखीम्ह मनुखं सःतल, परमप्रभुं न्यनादिल, अले फुक्क दुःखकष्टपाखें वयात बचय् यानादिल।
जि बुयाः बुरा जुइ धुन जिं आः तक नं भिं मनूयात परमप्रभुं त्वःतादीगु मखंनि, न त इमि मस्तय्सं फ्वनाः नयेमाःगु हे खना।
जि परमेश्वरया निंतिं, म्वाःम्ह परमेश्वरया निंतिं प्याःचायागु दु। जि गुबलय् वनाः परमेश्वरयात नाप लाये दइ?
दुःखया इलय् जितः प्रार्थना या! जिं छन्त बचय् याये, अले छं जितः तःधंकी।”
क्वत्यय्काच्वनेमाःपिं मनूत मछालापुकाच्वने म्वाःलेमा चीमिपिं व मगाःमचाःपिन्सं छिगु नांयात तःधंकेमा।
परमप्रभुं थः प्रजायात त्वःतादी मखु, परमप्रभुं थःम्हं ल्ययादीगु जातियात त्वःतादी मखु।
मनूतय्सं प्याः चाःगुलिं मोशालिसे कचकच याना तुं च्वन। इमिसं धाल, “छिं जिमित छाय् मिश्रं पित हयादियागु? जिमित जिमि मचाखाचा व पशुनापं लः त्वने मखंकाः स्यायेत ला?”
जि होरेबया ल्वहँतय् छंगु न्ह्यःने दंवये। छं ल्वहँतय् कथिं दा, अले अनं मनूतय्सं त्वनेगु लः पिहां वइ।” अले मोशां थकालितय्गु न्ह्यःने अथे हे यात।
हे यरूशलेमय् च्वंपिं सियोनया मनूत, हाकनं छिपिं ख्वयेमाली मखुत। छिपिं ग्वाहालिया निंतिं ख्वःगु सः तायेवं वय्कः गुलि दयां जाःम्ह जुयादी। छिमिगु बिन्ति न्यनेवं हे वय्कलं छिमित लिसः बियादी।
जिं जिमि कांपिं प्रजातय्त इपिं गुबलें मवंगु लँपुइ यंके। इमिसं मस्यूगु लँपुइ जिं इमित लँ क्यँक्यं यंके। जिं इमिगु निंतिं खिउँगुयात जलय् अले गाः वंगु थाय्यात माथं वंकाबी। थज्याःगु ज्या जिं याये। जिं इमित त्वःते मखु।
ध्वंचात व न्हिकांझंगःत, व मरुभूमियापिं मेपिं पशुतय्सं जितः हनाबना तइ, छाय्धाःसा जिं थः मनूतय्त, जिं ल्ययातयापिन्त त्वनेगु निंतिं मरुभूमिइ लः अले गंगु बँय् खुसिबाः न्ह्याकाबी।
छाय्धाःसा जिं गंगु बँय् लः प्वंकाबी, व सुख्खा बुँइ खुसिचात न्ह्याकाबी। जिं छिमि सन्तानयाके जिगु आत्मा प्वंकाबी, अले जिं छिमि सन्तानतय्त आशिष बी।
परमप्रभुं थः मनूतय्त मरुभूमिं जुयाः यंकादीबलय् इमित प्याः मचाः। वय्कलं इमिगु निंतिं तग्वःगु ल्वहँतं लः पिकयादिल। वय्कलं तग्वःगु ल्वहंयात निगू भाग यानादिल, अले अनं लः पिहां वल।
इमित न नये मास्ति वइ न प्याः चाइ, न इमित मरुभूमिइ निभालं पुइ, छाय्धाःसा जिं इमित दयामाया याये अले ब्वनायंके। अले जिं इमित लः दुगु थासय् यंके।
परमप्रभुं धयादी, “हे सकलें प्याय्चाःपिं, लः दुथाय् लिक्क वा अले लः त्वँ, धिबा मदुपिं नं नसा कयाः न वा! अले सित्तिकं दाखमद्य व दुरु कायेत वा!
परमप्रभुं छिमित धुवांधु न्ह्यलुवाः जुयाः यंकादी, अले तसकं तांन्वःगु थासय् नं छिमित लुधंकादी, अले छिमिगु क्वँय्यात बल्लाकादी। छिपिं यक्व लखं प्याःगु क्यब थें व गुबलें सुइ मखुगु बुँगाःचा थें जुइ।
मगाःमचाःपिन्त भिंगु खँ न्यंकेत परमप्रभुं जितः ल्ययादीगुलिं परमप्रभु परमेश्वरया आत्मा जिके दु। नुगः क्वतुंवंपिन्त लाय्काबीत, चिना तःपिन्त त्वःताबीत व कुनातःपिन्त छुत्काराया घोषणा यायेत वय्कलं जितः छ्वयाहयादीगु खः।
इमित “पवित्र जाति” धकाः धाइ, अले “परमप्रभुपाखें छुत्कारा दुपिं।” छन्त धाःसा “मालाः लुइकूगु” व “मत्वःतूगु शहर” धकाः धायेगु याइ।
अथे जुयाः परमप्रभु परमेश्वरं थथे धयादी, “स्व, जिमि दासतय्सं नयेखनी। छिपिं धाःसा नये मास्ति वय्का च्वनेमाली। जिमि दासतय्सं लः त्वनी, छिपिं धाःसा प्याः चाय्का च्वनेमाली। जिमि दासतय्सं लसतां हनी, छिपिं धाःसा लाजय् लाइ।
इमिसं प्रार्थना याये न्ह्यः हे जिं लिसः बी। इमिसं धया च्वँच्वं हे जिं इमिगु खँ न्यने।
छु थःगु हे ल्हातं जिं आकाश व पृथ्वी दय्कागु मखु ला? अले फुक्कं थथे जू वःगु मखु ला? परमप्रभुं घोषणा यानादी। “आत्माय् चीमि खनीपिं व नुगः ख्वःपिन्त अले जिगु वचनय् थरथर खाइपिन्त जिं दयां स्वये।
छाय्धाःसा जिं त्यानुचाःपिन्त आराम बी, अले दुःख जुयाच्वंपिन्त सुख बी।”
दुरु त्वनीपिं मस्तय्गु मेचा प्याः चायाः म्हुतुया थक्वय् प्यपुनी। मस्तय्सं नय् त्वनेगु फ्वनी, तर सुनानं इमित छुं हे बी मखु।
वं जितः धाल, “थ्व लः पुर्बया लागापाखे न्ह्याइ, अनं क्वय् अराबा जुयाः मृत समुद्रपाखे न्ह्याइ अले मृत समुद्रय् मिलय् जुइ। अले मृत समुद्रया लः साइ।
“थःत आत्माय् चीमि खंकीपिं मनूत धन्यपिं खः, स्वर्गयागु राज्य इमिगु हे खः।
परमेश्वरया न्ह्यःने धर्मी ठहरय् जुइत पित्याकाः प्याय्चाय्का जुइपिं मनूत धन्यपिं खः, परमेश्वरं इमित लुधंकादी।
“अले वं तस्सलं थथे धाल – ‘बाः अब्राहाम, जितः दया यानादिसँ। लाजरसयात वयागु पतिनं जितः छफुति जक जूसां लः त्वंकेत छ्वयाहयादिसँ, छाय्धाःसा जितः थ्व मिइ तसकं कष्ट जुयाच्वन।’
प्रभुं जितः थथे लिसः बियादिल – “जिं छन्त दया माया यानाच्वनागु द हे दु नि। छ बमलाःसां जिगु शक्तिं छन्त बल्लाकी।” थुकथं जि बमलाःसां तसकं लय्ताः, छाय्धाःसा जि बमलाइबलय् ख्रीष्टया शक्तिं जितः बल्लाकी।
वय्कलं जितः धयादिल – “आः सिधल। अल्फा व ओमेगा जि हे खः। शुरु व अन्त जि हे खः। प्याचाःपिन्त जिं जीवनया बुंगाःयागु लः सितिकं त्वंके।
आत्मा व भम्चां धयादी – “झासँ।” अथे हे न्यनीपिन्सं नं “झासँ” धकाः धा। प्याचाःपिन्सं व इच्छादुपिन्सं वयाः जीवनयागु लः सितिकं त्वँ।