2 यरूशलेमया मनूतय्त साहस ब्यु। इमित धा, इमिसं ताःइलंनिसें सास्ती नयावयाच्वंगु दु। आः इमिगु पाप क्षमा जूगु दु, इमिगु पापया लागिं जिं इमित पूरा सजाँय बियागु दु।
याकूबया म्ह्याय् दीनायात वं तसकं यय्कल। उकिं वं वयागु नुगः साला कायेत कुतः यात।
परमप्रभुया सेवा गथे यानाः यायेगु धकाः थुइके धुकूपिं लेवीतय्त हिजकियां प्रशंसा यात। थुकथं इमिसं मेलबलि छाछां परमप्रभु इमि पुर्खातय् परमेश्वरया प्रशंसा यायां न्हय्न्हु तक इमिसं नया हे च्वन।
धन्य खः व मनू, गुम्हय्सिगु पाप व मभिंगु ज्या क्षमा जूगु दु।
छिं थःगु तं छखे चीकादीगु दु। छि थःगु तःधंगु तंपाखें लिहां झाःगु दु।
निभाः त्वयेधुंकाः स्याःगु जूसा वयागु हिया दोष लाइ। “खुं खुयायंकूगु फुक्कं लितबीमाः। लित बीत वयाके छुं हे मदुसा वयात मियाछ्वयेमाः।
ख्वयेगु छगू ई दु, न्हिलीगु छगू ई दु। दुखं च्वनेगु छगू ई दु, प्याखं हुलेगु छगू ई दु।
व दिंखुन्हु छिमिसं थथे धाइ, “हे परमप्रभु, जिं छिगु प्रशंसा याये! छि जिनापं तंचायादीगु दु, अय्नं आः छिगु तं क्वलाय् धुंकूगु दु अले छिं जितः सान्त्वना बियादीगु दु।
परमप्रभुं छिमिगु दुःखकष्ट व छिमिसं यानावःगु थाकुगु थाकुगु ज्यापाखें छिमित छुत्कारा बियादीबलय्
थुकिं याकूबया अर्धम्हयात पुइकायंकी, वय्कलं इमिगु पाप चिकाः छ्इबलय् थ्व लिच्वः जुइ– इमिसं वेदीया फुक्क ल्वहंत भ्वसाभ्वसा वंगु तुयुगु ल्वहं थें चुंचुं याइबलय् अशेरा द्यःमय्जुया थां व धुपाँय् च्याकीगु वेदीत हाकनं थनी मखु।
सियोनय् च्वनीपिं सुनानं “जि म्हंमफु” धकाः धाइ मखु अले अन च्वनीपिं मनूतय्गु पाप क्षमा याइ।
नुगलय् भय दुपिन्त धा, “साहस या, ग्याये मते। छिमि परमेश्वर शत्रुतय्त सजाँय बीत झायादी, अले छिमित बचय् यायेत परमेश्वरया बदलानापं झायादी।”
“जि, जि व हे खः, गुम्हय्सिनं छंगु अपराध थःगु हे लागिं क्षमा यानाबी, जिं छंगु पाप गुबलें लुमंके मखु।
जिं छंगु अपराधत सुपाँय् थें अले छंगु पाप सुथय्या खसु थें चीकाछ्वयागु दु। जिथाय् लिहां वा, छाय्धाःसा जिं छन्त उद्धार यानागु दु।”
तर परमप्रभुं थथे धयादी, “खः, सिपाइँतय्पाखें ज्वनायंकूपिं व छाःगु नुगः दुपिंपाखें लाकाः यंकूगु माल लित काये फइ। छनापं ल्वाइपिंनापं जि ल्वाये अले छिमि मस्तय्त जिं बचय् याये।
अय् यरूशलेम, दनाः वा, छ गुम्हय्सिनं परमप्रभुया ल्हाःपाखें वय्कःया तंया ख्वलां त्वंगु दु, अले धेधेचुइकीगु ख्वलापाखें सुचुक्क त्वंगु दु, न्ह्यलं चाय्कि, न्ह्यलं चाय्कि!
तर वयात ला झीगु हे अपराधया निंतिं सुयाबिल। वयात झीगु अधर्मया निंतिं क्वत्यल। वं सजाँय फःगुलिं झीत सुख शान्ति दत। वं कोर्रा नःगुलिं झीपिं लन।
झीपिं फुक्कं फैत थें लँ तनाच्वंपिं खः। झीपिं फुक्क थःगु हे लँय् वनाच्वना, अले परमप्रभुं वयाके झीगु फुक्क अधर्म तयादीगु दु।
छन्त सुं जातिं हमला याःसां व जिगुपाखें जुइ मखु। सुनां छन्त हमला याइ व थः हे छन्थाय् भ्वःसु वयेमाली।
तर छन्त नाश यायेत दय्कूगु न्ह्याथें ज्याःगु ल्वाभलं नं छन्त बुके फइ मखु। अले छन्त दोष बीपिन्त छं सुम्क तइ। थ्व परमप्रभुया दासतय्गु निंतिं सर्बय जुइ। थ्व जिमि दासतय्त कोस्यालि खः,” परमप्रभुं घोषणा यानादी।
दुष्ट मनुखं थःगु लँपु व अधर्मी मनुखं थःगु बिचाः त्वःतेमा, अले इपिं परमप्रभुयाथाय् लिहां वयेमा, वय्कलं हे इमित दया यानादी। झी परमेश्वरपाखे इपिं लिहां वयेमा, अले वय्कलं इमित पूरा क्षमा यानादी।
अले वं जिगु म्हुतुइ व हेंग्वामिं थीकाः थथे धाल, “स्व, थुकिं छंगु म्हुतुइ थ्यूगु दु। आः छंगु दोष हुयाछ्वये धुंकल अले छंगु पाप क्षमा जुल।”
छिमिगु लज्याया पलेसा छिमित निदुगं सुवाः दइ, अले हेलाया पलेसा छिपिं थःगु अधिकारय् लय्तायाच्वनी। अथे जुयाः छिमित थःगु हे देशय् निदुगं हक दइ, अले छिमिगु निंतिं सदां सदांया लसता दइ।
मांम्हं थः मचायात सान्त्वना ब्यू थें जिं छिमित सान्त्वना बी। अले छिमिसं यरूशलेमया कारणं सान्त्वना काये खनी।”
इमिगु अधर्म व पापया निंतिं जिं इमित निदुगं सजाँय बी, छाय्धाःसा इमिसं जिगु देशयात इमिगु घच्चाइपुगु द्यःतय्गु ज्यालगय् मजूगु मूर्तिं अशुद्ध याःगु दु। अले जिगु सर्बययात इमिसं थःगु घच्चाइपुगु मूर्तिं जाय्कूगु दु।”
जितः दुःख बीपिं हे मछाले मालेमा, तर जितः धाःसा मछाले म्वाय्कादिसँ। इमित ख्यानादिसँ तर जितः ग्यायेगुपाखें बचय् यानादिसँ। इमिके आतंकया दिं हयादिसँ अले निदुगं नाशं इमित चुंचुं यानादिसँ।
छाय्धाःसा जिं छिमिगु निंतिं गुगु योजना दय्कागु दु, व जिं स्यू,” परमप्रभुं धयादी। “व छिमिगु भिंया लागि खः, छिमित स्यंकेत मखु, छिमित बांलाःगु भविष्य व आशा बीत।
“‘परमप्रभुं झीत दोष मदुपिं ठहरय् यानादीगु दु। वा, झीसं परमप्रभु झी परमेश्वरं छु यानादीगु खः व सियोनय् कं वनेनु।’
हे म्ह्याय् सियोन, छंगु अधर्मया सजाँय सिधल, हाकनं गुबलें छन्त देशं पितिना छ्वयादी मखु। तर हे म्ह्याय् एदोम, वय्कलं छंगु अधर्मया दण्डया सजाँय छन्त बियादी, अले छंगु पाप क्यनादी।
थुकथं जिं थःगु तं कम याये, अले जिगु डाहाया तं नं छपाखें चिलावनी। जि शान्त जुये, जि हाकनं तंचाये मखु।
अन्तया ई तक शुद्ध जुइमा, यचुसे च्वनेमा अले ख्वं मदुपिं जुइमा धकाः छुं बुद्धि दुपिं नायःतय्सं दुःख सी। परमेश्वरं क्वःछिनादीगु अन्तया ई मवतले थुपिं खँ जुया हे च्वनी।
हे दानिएल, छं थ्व सफू बन्द यानाः झौ छाप ति। अले अन्तया ई तक थुपिं वचन सुयातं सीके मते। उगु इलय् यक्व मनूत थःगु ज्ञान थकायेत थुखे उखे ब्वाँय् जुइ।”
वं लिसः बिल, “दानिएल, आः छ हुँ छाय्धाःसा थ्व खँ सुयातं हे सीके मज्यू। अन्तया ई तकया लागि थ्व सफुतिइ छाप तयाः बन्द यानातःगु दु।
जिमिथाय् तःधंगु विपत्ति हयाः जिमिगु व जिमि शासकतय्गु बारे न्ववानादीगु बचं छिं पूवंकादीगु दु। यरूशलेमय् वःगु विपत्ति थें ज्याःगु विपत्ति संसारय् गन नं मवःनि।
जि दानिएलं यर्मिया अगमवक्तायात ब्यूगु परमप्रभुया वचनकथं, धर्मशास्त्रपाखें यरूशलेम न्हयेदँ तकया लागि नाश जुइ धकाः सीकाकया।
“अथे जुयाः जिं वयात ह्यय्काः हाकनं मरुभूमिइ यंके, अले वलिसें नाइसे च्वंक खँ ल्हाये।
“परमप्रभुं धयादी, ‘उखुन्हु हे’ छं जितः ‘जिमि भाःत’ धाइ, अले ‘जिमि मालिक’ धाइ मखु।
थ्व दर्शन लिपाया निंतिं खः। थुकिं लिपा जुइगु खँ धाइ, अले थ्व मखुगु खँ जुइ मखु। थ्व खँ पूवनेगु लिपा लाःसां थ्वयात पियाच्वनी, छाय्धाःसा थ्व धात्थें हे पूवनी, अले लिपालाइ मखु।
परमप्रभुं छंगु सजाँय चीकादीगु दु, वय्कलं छिमि शत्रुतय्त नं लितछ्वःगु दु। इस्राएलया जुजु, परमप्रभु छनापं दु। आः छ विपत्ति खनाः गुबलें ग्याये म्वा।
अले परमप्रभुं जिनापं खँ ल्हाना च्वंम्ह स्वर्गदूतयात दया व सान्त्वनायागु खँ धयादिल।
अय्नं जि सुरक्षित जुयाः याउँक च्वनाच्वंपिं मेमेगु जातितलिसे तसकं तंम्वयागु दु। जि थः मनूतलिसें भचा जक तम्वयागु खः। अय्नं जिं सजाँय बीगु यानागु उपिं जातितय्सं इमित बांमलाःगु व्यवहार यात।’
हे आशा यानाच्वंपिं कैदीत, थःगु किल्लापाखे लिहां हुँ। आः जिं छिमित धाये, “छिमित जूगु सास्तीया पलेसा जिं छिमित उकिया निदुगं सुवाः बी।”
अले वय्कलं धयादिल – “बाःनं यानादीगु ज्या छिमिसं छु इलय्, गुबलय् जुइ धकाः न्यना च्वनेमाःगु मदु।
परमेश्वरं धयादीगु ई वयेवं परमेश्वरं वय्कःया काय्यात छ्वयाहयादिल। वय्कः मिसाम्हय्सिगु क्वखं बुल। अले यहूदीतय्गु व्यवस्था मानय् यानाः च्वनादिल।
वं छिमित गथे यानातःगु खः छिमिसं नं वयात अथे हे या। वं याःगु ज्या सिबय् निदुगं अप्वः वयात छिमिसं नं या। छिमित त्वंकेत ख्वल्चाय् तयाब्यूगु सिबय् निदुगं अप्वः कडागु वयागु ख्वल्चाय् तयाब्यु।