4 परमप्रभुं निसाफया आत्मा व मिया आत्मापाखें सियोनया मिसातय्गु फोहर सिलादी धुंकाः अले यरूशलेमया हिया दाग शुद्ध यानादी धुंकाः थथे जुइ।
जिगु फुक्क अधर्मयात सिलादिसँ, अले जिगु पापं जितः शुद्ध यानादिसँ।
हे सियोनया म्ह्याय्पिं, पिने पिहां वा, जुजु सोलोमनं मुकुट पुगू स्वः वा, व मुकुट वया मांनं ब्याहाया दिंखुन्हु लय्ताःबलय् वयात पुइकाब्यूगु खः।
छिमिसं प्रार्थनाय् ल्हाः ल्ह्वनीबलय् जिं छिमित स्वये मखु। छिमिसं न्ह्याक्व प्रार्थना याःसां जिं न्यने मखु छाय्धाःसा छिमिगु ल्हाः हिया हिं जाःगु दु।
जिगु ल्हाः छिमिगुपाखे ल्ह्वने, अले वहःयात नाय्काः यचूकु थें जिं छिमिगु फुक्क अशुद्धपाखें शुद्ध याये।
तसकं बल्लाःपिं मनूत सुका थें बमलाइ, इमिसं न्ह्याःगु याःसां मिकुचा थें जक जुइ निगुलिं छक्वलं भस्म जुइ, मि स्याइम्ह सुं दइ मखु।”
थुकिं याकूबया अर्धम्हयात पुइकायंकी, वय्कलं इमिगु पाप चिकाः छ्इबलय् थ्व लिच्वः जुइ– इमिसं वेदीया फुक्क ल्वहंत भ्वसाभ्वसा वंगु तुयुगु ल्वहं थें चुंचुं याइबलय् अशेरा द्यःमय्जुया थां व धुपाँय् च्याकीगु वेदीत हाकनं थनी मखु।
वय्कलं न्याय यायेत च्वनाच्वंम्ह न्याय याइम्हय्सित न्यायया ज्ञान व शहरया रक्षा यायेत मू ध्वाखाय् दनाच्वंम्ह ध्वाखापिवाःयात साहस बियादी।
दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुया तमं देश भस्म जुइ। मनूत नं मियागु निंतिं इन्धन जुइ। सुं मनुखं थः किजायात तकं त्वःती मखु।
लडाइँलय् सिपाइँतय्सं छ्यःगु फुक्क लाकां व हि क्यूगु वसःत मि छ्वय्का छ्वइगु जुइ।
छ धोखाया दथुइ च्वनाच्वंगु दु। धोखां यानाः हे इमिसं जितः म्हसीकेत इन्कार याःगु दु,” परमप्रभुं धयादी।
वयागु अशुद्धता वयागु वसतय् दु। वं थःगु लिपाजुइगुया वास्ता हे मयाः। व तसकं हे बांमलाक क्वःदल, वयात हःपाः बीपिं सुं हे मदु। “हे परमप्रभु, जिगु दुःखकष्टयात स्वयादिसँ, छाय्धाःसा शत्रु त्याःगु दु।”
जिं छिमि मनूतय्त जाति जाति व देश देशय् छ्यालब्याल यानाबी। जिं छंके दुगु अशुद्धता मदय्काबी।
जिं छिमिके शुद्ध लः छ्वाके, अले छिपिं शुद्ध जुइ। छिमिगु फुक्क अशुद्धतापाखें अले छिमिगु फुक्क मूर्तितपाखें जिं छिमित शुद्ध यानाबी।
छिमित अशुद्ध याइगु फुक्क खँपाखें जिं छिमित बचय् याये। जिं आज्ञा बी, अले अन्न माक्व दइ, जिं छिमिथाय् हाकनं गुबलें अनिकाल छ्वयाहये मखु।
जिं क्षमा मयानानीगु इमिगु हिया दोष, जिं क्षमा यानाबी।” परमप्रभु सियोनय् च्वनादी।
धिक्कार विद्रोही व अशुद्ध शहरयात! धिक्कार अत्याचारीत जाःगु शहरयात!
“उखुन्हु दाऊदया घराना व यरूशलेमया मनूतय्गु पाप व दोष चीकाछ्वयेत लःयागु छगू मुहान न्ह्याइ।
थ्व हे स्वब्वय् छब्व मनूतय्त जाँचय् यायेत मिं वहः यचुकीगु थें जिं इमित यचुके। लुँयात जाँचय् यानागु थें जिं इमित जाँचय् याये, अबलय् इमिसं जिगु नामं बिन्ति याइ। अले जिं इमित लिसः बी, ‘इपिं जि प्रजा खः’ धकाः जिं इमित धाये। अले इमिसं धाइ, ‘परमप्रभु जिमि परमेश्वर खः।’”
“स्व! मि च्यानाच्वंगु भट्टी थें च्वंगु व दिं वयाच्वंगु दु। उखुन्हु सकल घमण्डीत व मभिंगु ज्या याइपिं सु थें याकनं च्याइ। व दिनं इमित हा व कचा तक हे ल्यं मदय्क छ्वय्काबी,” दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं धयादी।
“हे यरूशलेमय् च्वंपिं मनूत, छिमिसं अगमवक्तातय्त स्याना छ्वल, अले परमेश्वरं छ्वयाहयादीपिं दूततय्त ल्वहँतं कय्का छ्वल। जिं छिमित माखां थः खाचातय्त त्वपुया तः थें गुलि बचय् यायेत स्वये धुन। अय्नं छिपिं मानय् मजू।