4 अगमवक्तां न्यन, “छिगु दरबारय् इमिसं छु छु खन?” हिजकियां धाल, “जिगु दरबारय् दुगु फुक्क इमिसं खन। जिगु धुकुतिइ जिं इमित मक्यनागु छुं नं मदु।”
मेपिं मनूतय्सं याःथें, जिं जिगु नुगलय् जिगु पाप सुचुकेगु कुतः यानागु मदु।
मिखाफुति याये मलावं धनया पपू बुया वइ, अले इमा ब्वः थें ब्वयावनी।
थःगु पापया पश्चाताप मयात कि छ गुबलें थाहां वये फइ मखु। छं थःगु पापया पश्चाताप यानाः त्वःतल धाःसा परमेश्वरयागु दया माया छन्त दइ।
अनंलि यशैया अगमवक्तां हिजकिया जुजुयाथाय् वनाः न्यन, “इपिं मनूतय्सं छु धयावन? इपिं गनं छिथाय् वःगु खः?” हिजकियां धाल, “इपिं ला तापाःगु देश बेबिलोनं वःगु खः।”
अले यशैयां हिजकियायात धाल, “दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुया वचन न्यँ–
थ्व देशय् दुगु जिगु पर्वत व छिमिगु फुक्क धन-सम्पत्ति छिमिगु पुजा याइगु थाय्नापं देश न्यंकया पापया कारणं जिं छिमि शत्रुतय्त लुटपाट याकेबी।
अले यहोशूं आकानयात धाल, “हे जिमि काय्, परमप्रभु इस्राएलया परमेश्वरयात महिमा ब्यु, वय्कःयात इज्जत या! अले छं छु यानागु दु व जितः धा, जिगु न्ह्यःने व खँ सुचुके मते।”
अय्नं झीसं थःगु पाप मानय् यात धाःसा परमेश्वरं झीगु पाप क्षमा यानादी, अले झीगु मनय् च्वंगु फुक्क पाप नं च्वत्तुक हुयादी, छाय्धाःसा वय्कः भरोसा याये बहःम्ह व धर्मीम्ह खः।