10 जिं बिचाः याना, “जिगु जीवनया दकलय् बांलाःगु इलय् हे जि मृत लोकय् वनेमाल अले थनिंनिसें जि म्वाइ मखुत।
सहः यायेत जिके छु हे बल दु धकाः? म्वानाच्वनेत जिके छु हे आशा दु धकाः?
हे परमेश्वर, जिगु जीवन ला फय्यागु छम्हू सासः जक खः धकाः ताय्कादिसँ। जिं हाकनं भिंगु दिं खनी मखुत।
“हे जिमि परमेश्वर, ल्याय्म्हबलय् हे जितः यंकादी मते। छिगु दँ पुस्तां पुस्ता तक दयाच्वनी।”
दकलय् न्हापां छिं पृथ्वी सृष्टि यानादिल, अले थःगु हे ल्हातं आकाश दय्कादिल।
इमिसं फुक्क कथंया नसायात तसकं मयय्कल, अले इपिं सीपिं थें जुल।
वय्कःयात विश्वास याइपिं फुक्कसिनं वय्कःयात माया या। परमप्रभुं वय्कःयात विश्वास याइपिन्त रक्षा यानादी। घमण्डी जुइपिन्त धाःसा वय्कलं सजाँय बियादी।
छंगु ल्हातय् छु ज्या दु व थःगु बलं फत्तले या, छाय्धाःसा पातालय् वनीबलय् अन न छुं ज्या याइ, न ग्वसाः ग्वइ, न ज्ञान दइ, न त बुद्धि हे दइ।
उबलय् हिजकिया जुजु उसाँय् मदयाः सी थें च्वन। आमोजया काय् अगमवक्ता यशैयां वयाथाय् वनाः धाल, “परमप्रभुं थथे धयादी – छेँय् फुक्क खँ मिलय् या, छाय्धाःसा छ सीत्यंगु दु। छंगु ल्वय् लनी मखुत।”
उसाँय् मदयाः सी थें च्वंक मफयाच्वंम्ह ल्वय् लनाः यहूदाया जुजु हिजकियां प्रशंसाया म्ये च्वल –
जि पहाडया हाय थ्यंक थ्यन, जि पातालया क्वय् थ्यंक दुना वनाः पातालया लुखा त्यू थें जुल। तर हे परमप्रभु जिमि परमेश्वर, छिं पातालं थकयाः जितः बचय् यानादिल।
जिमिसं ला “सि हे सित” धाये धुनागु। थःके भरोसा मतसे सीपिन्त म्वाकादीम्ह परमेश्वरयाके भरोसा तयेमा धकाः क्यनेत थथे जूगु खः।