2 थुपिं मनूत फय्पाखें शरण कायेगु थाय् अले ग्वःफय्पाखें सुपिलिगु थाय्, मरुभूमिइ लः दुगु खुसित व गंगु मरुभूमिइ तग्वःगु ल्वहंया किचः थें जुइ।
हे परमप्रभु, जितः जिमि शत्रुतपाखें बचय् यानादिसँ, जि सुलेत छिगु हे शरणय् वयागु दु।
छि जिगु शरण कायेगु थाय् खः। छिं जितः दुःखं बचय् यानादी। अले जिगु प्यखें छिं मुक्तिया म्ये थ्वय्कादी। सेला
हे परमेश्वर, छि जिम्ह परमेश्वर खः। जिं छितः दुनुगलंनिसें मालाजुया। गंगु, झिजांमिझां दंगु व लः मदुगु बँ थें जिगु नुगः छि मदयाः प्याःचाः।
दक्वसिबय् तःधंम्ह परमप्रभुयागु शरणय् च्वनीम्ह मनू दक्व शक्ति दुम्ह परमेश्वरयागु सुरक्षाय् च्वनी।
परमेश्वर धात्थें जितः उद्धार याइम्ह खः, जिं वय्कःयात विश्वास याये अले जि छति नं ग्याये मखु। परमप्रभु जिगु शक्ति व भजन खः, वय्कः हे जिगु निंतिं छुत्कारा बीम्ह जुयादीगु दु।”
इमिसं यहूदाया मनूतय्त धाल, “जिमिसं छु यायेगु? सल्लाह बियादिसँ! न्हिनय् तसकं तांन्वयाच्वंबलय् सिचुकेत सिमां किचः ब्यु थें जिमित रक्षा यानादिसँ। जिपिं शरण काःवइपिं खः। जिपिं सुपिलेत थाय् बियादिसँ। अले जिमित सुनां नं लुइके मफयेमा।
मगाःमचाःपिं व चीमिपिनिगु निंतिं, छि बल्लाःगु शरण कायेगु थाय् जुयादीगु दु। छि इमिगु निंतिं ग्वःफय् वइबलय् शरण कायेगु थाय् व क्वइगु निभालं बचय् जुइत किचः जुयादीगु दु। दयामदुपिं मनूतय्सं पखालय् ग्वःफय् जू वः थें,
जिं इन्साफयात नापे यायेगु खिपः व धार्मिकतायात धाःसा गं खायेगु दय्काबी। प्वँनं मखुगु खँ ल्हाइपिनिगु शरण कायेगु थाय् चुइकायंकी, अले लखं छिमिगु सुपीगु थाय् त्वःपुयाबी।
नांगा डाँडां जिं खुसिबाः न्ह्याकाबी, अले ब्यासिइ लःया मूलत पिकयाबी। जिं मरुभूमिइ लःया पुखू व गंगु बँयात लःया मूलय् हिइकाबी।
स्व, जिं छगू न्हूगु ज्या यानाच्वनागु दु, व आः जुया वइतिनि, छु छिमिसं व मखं ला? जिं मरुभूमिइ छपु लँपु दय्का च्वनागु दु, अले गंगु बँय् खुसिचात न्ह्याकाः च्वनागु दु।
ध्वंचात व न्हिकांझंगःत, व मरुभूमियापिं मेपिं पशुतय्सं जितः हनाबना तइ, छाय्धाःसा जिं थः मनूतय्त, जिं ल्ययातयापिन्त त्वनेगु निंतिं मरुभूमिइ लः अले गंगु बँय् खुसिबाः न्ह्याकाबी।
छाय्धाःसा जिं गंगु बँय् लः प्वंकाबी, व सुख्खा बुँइ खुसिचात न्ह्याकाबी। जिं छिमि सन्तानयाके जिगु आत्मा प्वंकाबी, अले जिं छिमि सन्तानतय्त आशिष बी।
अथे जुयाः परमप्रभु थःम्हं हे छन्त छगू चिं बियादी। ब्याहा मयानिम्ह छम्ह मिसां काय् बुइकी, वय्कःया नां इम्मानुएल तइ।
छाय्धाःसा झीगु निंतिं छम्ह मचा बूगु दु। झीगु निंतिं छम्ह काय् ब्यूगु दु। वं हे झीत राज्य याइ। वय्कःया नां “तसकं अजू चाइपुसे च्वंम्ह सल्लाहकार,” “शक्ति दुम्ह परमेश्वर,” “सदांयाम्ह अबु,” “शान्तिया राजकुमार” जुइ।
“‘जिं थःम्हं इस्राएलया घराना व यहूदाया घरानायात बियागु बचं पूरा यायेगु ई वयाच्वंगु दु, परमप्रभुं धयादी।
परमप्रभुया अभिषेक जूम्ह जुजु, जिमिगु प्राण इमिगु पन्जलय् लात। वय्कःयागु सुरक्षाय् जिपिं मेपिं जातितय्गु दथुइ सुरक्षित च्वने दइ धकाः जिमिसं बिचाः यानागु खः।
“दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं धयादी, हे तरवार, दनाः जिम्ह फैजवाःयात हमला या, जिनापं दनाच्वनीम्ह मनूयात हमला या। वयात स्या, अले फैत उखेलाः थुखेलाः जुइ। अले जिं थःगु ल्हाः चीधिकःपिं भ्याचातय्गु विरोधय् ल्ह्वने।”
नखः सिधइगु व मू दिनय् येशूं दनाः तस्सलं थथे धयादिल – “सुं प्याःचाःम्ह मनू दुसा जिथाय् वयाः त्वँ वा।
थ्व तसकं तःधंगु गुप्ति खँ खः धकाः झीसं स्यू – वय्कः झी थें मनू जुयाः झाल, आत्मायापाखें वय्कः धर्मी ठहरय् जुल। स्वर्गदूततय्सं वय्कःयात खंकल, जात जातियापिन्त वय्कःयागु खँ न्यंकल, संसारय् च्वंपिन्सं वय्कःयात विश्वास यात, अले वय्कःयात तःधंकाः स्वर्गय् तुं थत यंकल।
अले स्वर्गदूतं जितः स्फटिक थें यचुसे च्वंगु अनन्त जीवन बीगु लः दुगु खुसि क्यनाबिल। थ्व खुसि परमेश्वर व चीधिकःम्ह भ्याःचायागु सिंहासनं पिचायाः