13 परमप्रभु न्याय यायेत थःगु थासय् च्वनादी, थः प्रजायात विरोधय् न्याय यायेत वय्कः दनादी।
परमप्रभुं धयादी, “आः जि वये। छाय्धाःसा चीमिपिन्सं क्वत्यय्काः च्वनेमाःगु दु, दुःखय् लानाच्वंपिन्सं झसुकाः तयाच्वंगु दु। जिं इपिं फुक्कसित इमित दुःख बियाच्वंपिनिपाखें बचय् याये।”
हे परमेश्वर, दनादिसँ, थःगु खँयात कयाः नवानादिसँ छकः लुमंकादिसँ, मूर्खतय्सं छितः न्हिन्हिं हेस्यानाच्वंगु दु।
परमेश्वर स्वर्गया सभाया नायः जुयादी, द्यःतय् दथुइ वय्कलं फैसला यानादी।
परमप्रभुं थथे धयादी, “थन वा, झीपिंनापं च्वनाः थःथवय् खँल्हाबल्हा याये। छिमिगु पाप ह्याउँसे च्वंसां उपिं च्वापु थें तुयुसे च्वंकाबी। उपिं तच्वकं ह्याउँसे च्वंसां ऊन थें तुयुसे च्वनी।
छिमि परमप्रभु, छिमि परमेश्वर, गुम्हय्सिनं थः प्रजायात रक्षा यानादिल, वय्कलं थथे धयादी, “स्व, जिं छंगु ल्हातं व धेधेचुइकीगु ख्वला कयागु दु, व तंया ख्वला खः! व छं हाकनं गुबलें त्वनी मखु।
मि व तरवारपाखें परमप्रभुं फुक्क मनूतय्गु न्याय यानादी, अले परमप्रभुपाखें सीपिं यक्व हे दइ।
“जातित सुरय् जुयाः यहोशापातया बेँसीइ वयेमा, छाय्धाःसा जिं अन हे प्यखेरं च्वंपिं जातितय्गु न्याय यायेत फेतुये।
परमप्रभुं धयादीगु खँ ध्यान बियाः न्यँ– “दँ, पर्वतय् न्ह्यःने छिमिसं थःगु उजुर न्ह्यःने तयाब्यु, छिमिसं छु धाइ डाँडातय्सं न्यनेमा।
“हे पर्वतत, हे पृथ्वीया बल्लाःगु जग परमप्रभुयागु द्वपं ध्यान बियाः न्यँ। छाय्धाःसा थः प्रजालिसे वय्कःया छगू मुद्दा दु, वय्कलं इस्राएलयात छगू अपराधया द्वपं बियादीगु दु।