10 धर्मी मनूतय्त धा, “छिमित भिं हे जुइ, छिमिसं थःम्हं याःगु ज्याया सिरपाः कायेखनी।”
छिं मभिंपिं मनूतलिसें भिंपिं मनूतय्त नं स्यानादी मखु। थथे जुल धाःसा ला भिंपिन्सं नं मभिंपिन्सं थें हे सजाँय फये मालिगु जुल। संसारया न्याय याइम्हय्सिनं खःकथं न्याय यानामदी ला?”
अले मनूतय्सं धाइ, “धर्मीतय्सं आः नं सिरपाः कायेखनि तिनि। परमेश्वर धात्थें हे दनि, अले वय्कलं पृथ्वीइ न्याय यानादी।”
अले परमेश्वरं दिरिअजिपिन्त भिं यानादिल। इस्राएलीत ल्याखय् झन अप्वः दयावन।
भिं मनूतय्त आशिष दइ, तर मभिंम्ह मनूया म्हुतुइ ल्वापु जक सुलाच्वनी।
झीत झीगु ज्या व खँ कथंया हे सजाँय व सिरपाः दइ।
पापीतय्सं दुःखकष्ट फयेमाली, धर्मीतय्सं सिरपाःकथं आशिष काइ।
म्हुतुया वचनं जीवन व मृत्यु क्वःछी। उकिं थःगु वचनया फल थःम्हं फयेमाली।
अय्नं मभिंपिं मनूतय्सं मभिंगु ज्या याःसां अप्वः ई म्वाना हे च्वनी, अथे जूसां परमेश्वरया भय मानय् याइपिन्त व वय्कःया न्ह्यःने क्वमिलु जुइपिन्त भिं हे जुइ धकाः नं जिं स्यू।
तर छन्त नाश यायेत दय्कूगु न्ह्याथें ज्याःगु ल्वाभलं नं छन्त बुके फइ मखु। अले छन्त दोष बीपिन्त छं सुम्क तइ। थ्व परमप्रभुया दासतय्गु निंतिं सर्बय जुइ। थ्व जिमि दासतय्त कोस्यालि खः,” परमप्रभुं घोषणा यानादी।
परमप्रभुं धयादिल, “हे यर्मिया, धात्थें हे जिं छन्त छंगु भिंया निंतिं बचय् याये। धात्थें हे जिं दुःख व संकटया इलय् छिमि शत्रुतय्त छलिसें बिन्ति याकेबी।
जि, परमप्रभुं धाये, जिं छिमिगु ज्या स्वयाः छिमित सजाँय बी, जिं छिमिगु गुँइ मि तयाबी, उकिं छिमिगु प्यखें दुगु फुक्क भस्म याइ।’”
“छु यक्व देवदारु दयां छ जुजु जुइ ला? छु छिमि अबुयाके नयेगु व त्वनेगु गाक्क मदुगु खः ला? वं खःगु व पाय्छिगु ज्या हे यात। अथे जुयाः वयागु भिं हे जुल।
तर जिं इमित थ्व आज्ञा बियागु खः, ‘जिगु खँ न्यँ, अले जि छिमि परमेश्वर जुये, छिपिं जिमि प्रजा जुइ, जिं धाःथें फुक्क यात धाःसा छिमित भिं जुइ।’
सुनां पापयात, व हे सी। काय्नं थः अबुया दोषया फल भोगय् याइ मखु, न अबुं काय्म्हय्सिगु पाप भोगय् याइ। धर्मीयात थःगु धार्मिकताया फल व दुष्टयात थःगु मभिंगु ज्याया फल दइ।
अले वयात धयादिल, “यरूशलेम शहरया फुक्क थासय् वनाः अन याःगु फुक्क घच्चाइपुगु ज्याया निंतिं नुगः मछिंकुपिं व बिलाप याःपिं सकलें मनूतय्गु कपालय् छगू चिं ति!”
तर इमिगु ज्यायागु कारणं व अनयापिं मनूतय्गु कारणं पृथ्वी सुनसान हे जुयावनी।
हे पृथ्वी च्वंपिं क्वमिलुपिं मनूत, छिपिं परमप्रभुया उजं मानय् याइपिं, परमप्रभुयात माला स्व। धार्मिकता माला स्व, क्वमिलु जुइगु स्व। सके परमप्रभुया तंया दिनय् छिपिं बचय् जुइ फइ।
अले धर्मी व दुष्ट, वय्कःयागु सेवा याइम्ह व मयाइम्हय्सिगु दथुइ छु पा व छिमिसं हाकनं खनी।
“वं वयात धाल – ‘छन्त नं न्यागू शहरयाम्ह हाकिम यानाबी।’
छिमिसं उकियात नये मते, अले छिमिसं परमप्रभुया मिखाय् भिं ताःगु ज्या याःगुलिं छिपिं व छिमि लिपायापिं सन्तानतय्गु भिं जुइमा।
परमेश्वरं अन्याय यानादी मखु। छिमिसं यानाच्वंगु वय्कःयागु ज्या व वय्कःयात माया यानाच्वंगु खँ, अले दाजुकिजापिन्त ग्वाहालि याःगु व यानाच्वंगु खँ नं वय्कलं ल्वःमंकादी मखु।