1 स्व, प्रभु, दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं यरूशलेम व यहूदाय् मदय्कं मगाःगु फुक्क सामान व ग्वाहालि याइपिं मनूत यंकेत्यंगु दु। गथेकि– नसा, लः,
प्यंगूगु लाया गुंगूगु दिंखुन्हु शहरय् तसकं अनिकाल जुल। मनूतय् छुं नं नये मन्त।
परमप्रभुं इमिगु देशय् अनिकाल छ्वयादिल, अले इमिगु फुक्क नयेगु नसा लाकाकयादिल।
अथे जुयाः प्रभु, दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभु, इस्राएलया बल्लाःम्हय्सिनं धयादी, “आहा! जिं जिमि शत्रुतय्त जिगु तं क्यने, अले जिगु विरोध याःगुया बदला काये,
छम्हू जक सासः दुम्ह मनूतय्के भलसा तये मते। व छु हे मू वंम्ह खः धकाः?
परमप्रभुं धयादी, “स्व, यरूशलेमया मिसात गुलि जक तःधंछुया जूगु। अले यरूशलेमया मिसात छ्यं धस्वाकाः मिखा ब्वया जुइ, कल्लि न्ह्यानाः छमछम सः वय्काः न्यासि जुयाच्वनी।
तर लडाइँया कप्तानं धाल, “छु जिमि मालिकं जितः छिपिं व छिमि मालिकयात जक थ्व खँ धाय्के छ्वयाहःगु खः ला? छु वय्कलं जितः पखालय् च्वनाच्वंपिं मनूतय्गु निंतिं नं छ्वयाहःगु मखु ला, सुनां छिमिसं थें थःगु खि नयेमाली अले थःगु हे च्व त्वनेमाली।”
अथे जुयाः जिमि प्रजा ज्ञां मदयाः ज्वनायंकेबिया च्वनेमाली, इपिं मध्ये तःधंपिं व हनेबहःपिं नये मखनाः व चीमिपिं मनूत लः त्वनेमखनाः सी माली।
छिमि परमप्रभु, छिमि परमेश्वर, गुम्हय्सिनं थः प्रजायात रक्षा यानादिल, वय्कलं थथे धयादी, “स्व, जिं छंगु ल्हातं व धेधेचुइकीगु ख्वला कयागु दु, व तंया ख्वला खः! व छं हाकनं गुबलें त्वनी मखु।
जवपाखे इमिसं क्वाप्प नइ अय्नं नयेपित्याःम्ह जुया हे च्वनी। इमिसं खवपाखे नइ, अय्नं लुधनी मखु। सकसिनं थः मचातय्गु ला नइ,
अले जुजु सिदकियाहया आज्ञां यर्मियायात पिवाःतय्गु चुकय् तल। अले शहरय् दक्व मरि सिमधःतले इमिसं वयात मरि छुइपिनिगु पसलं न्हियान्हिथं छपा छपा मरि बिइगु। थुकथं यर्मिया पिवाःतय्गु चुकय् च्वन।
“हे जिमि प्रभु, हे महाराज! थुपिं मनूतय्सं यर्मिया अगमवक्तायात तुंथिइ क्वफानाबियाः मभिंगु ज्या यात। अन व नये मखंक सी, छाय्धाःसा शहरय् आः छपा नं मरि मन्त।”
यरूशलेम व यहूदाय् जूगु घटनां परमप्रभुयात तंचाय्कूगुलिं वय्कलं इमित थःगु न्ह्यःनं पितिनाछ्वयादिल। सिदकियाहं बेबिलोनयाम्ह जुजुया विरोधय् विद्रोह यात।
प्यंगूगु लाया गुन्हु दुखुन्हु थुलि तःधंगु अनिकाल जुल कि मनूतय्के नयेत तकं छुं मन्त।
जिमिसं धिबा पुलाः लः त्वनेमाः, जिमिसं सिँ तक नं न्यानाकायेमाः।
“अय् सीमानिम्ह मनू, धाये कि, देशं जिगु विरोधय् पापयात अले व देशयागु नसा वइगु दिकेत व अन अनिकाल छ्वयेत अले अनयापिं मनूत व पशुत स्यायेत जिं वयागु विरोधय् ल्हाः ल्ह्वन धाःसा,
अथे जूगुलिं जिं छिमिथाय् अन्न वय्केबी मखु। उबले झिम्ह मिसां छगू हे भुतुलिइ मरि छुइ। अले इमिसं छिमित नयेत बीबलय् सुयातं गाइ मखु।
“जिं दक्व शहरय् छिमित द्यांलाका बिया, अले छिपिं च्वनीगु फुक्क थासय् मरि कम यानाबिया, अथे जूसां छिपिं जिथाय् फहिला मवः,” परमप्रभुं धयादी।
हे यरूशलेम! आ छ छाय् ख्वयाच्वनागु? छंगु जुजु मदु ला? छन्त सल्लाह बीम्ह नाश जुल ला? छन्त मचाबू ब्यथा जूम्ह मिसायात थें दुःख जूगु दु ला?