9 इमिसं जिगु बारे झसुका तइ, इमिसं धाइ, “वं सुयात छु स्यंगु दु धकाः मति तइ हँ? सुयात वयागु बुखँ माःगु दु? खः, नकतिनि दुरुं छ्यूम्ह मचाया निंतिं जक पाय्छि हे जुइ।
धात्थें हे, जिं थःगु मनयात शान्त व सुम्क तयागु दु, दुरु त्वःतकूम्ह मचा थें, दुरु त्वःतकूम्ह मचा थः मांया मुलय् सुम्क च्वंगु थें जिगु मन सुम्क च्वंगु दु।
छन्त जिं स्यनेकने याःगु मयः, अले छं जिगु वचनयात क्वह्यंकीगु।
छाय्धाःसा छिमिसं बुद्धियात हेला याःगु दु। परमप्रभुया भय मकाःगु दु।
अले यक्व मनूत वयाः थथे धाइ, “वा, झीपिं परमप्रभुया पर्वत, याकूबया परमेश्वरयागु देगलय् वनेनु। अनंलि वय्कलं हे झीपिं वय्कःयागु लँपुइ वने फयेमा धकाः झीत थःगु लँपु स्यनादी।” अले व्यवस्था सियोनं व परमप्रभुया वचन यरूशलेमं पिहां वइ।
वया परमेश्वरं वयात पाय्छि पाय्छिगु खँ स्यनादी।
परमप्रभुं छिमित दुःखया मरि व तःधंगु सास्तीया लः बियादीसां छिमि स्यनामिपिं सुचुका तइ मखु। छिमिगु थःगु हे मिखां छिमिसं इमित खनी।
परमप्रभु, छन्त उद्धार यानादीम्ह व इस्राएलया पवित्र परमेश्वरं थथे धयादी, “जि परमप्रभु छिमि परमेश्वर खः, सुनां छंगु भिंया निंतिं छन्त स्यनादी, सुनां छ वनेमाःगु लँय् छन्त ब्वना यंकी।
त्यानुचाःपिन्त हपाः बीत परमेश्वरं जितः स्यनामिं थें न्ववायेगु स्यनादीगु दु। वय्कलं जितः सुथ पत्तिकं थनादीगु दु। ब्वनामिं थें ध्यान बियाः न्यनेत वय्कलं जिगु न्हाय्पं चाय्कादीगु दु।
झीगु बुखँय् सुनां विश्वास याःगु दु? परमप्रभुया बल्लाःगु ल्हाःया शक्ति सुयात क्यन?
छिमि सकलें काय्पिन्त परमप्रभुं हे स्यनेगु याइ, अले छिमि काय् म्ह्याय्पिन्त सुख शान्ति दइ।
“दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभु, इस्राएलया परमेश्वरं थथे धयादी, ‘वनाः यहूदायापिं मनूत व यरूशलेमयापिं मनूतय्त थथे धा, “छिमिसं छगू पाठ सय्काः जिगु खँ मन्यनेगु ला?” परमप्रभुं धयादी।
अगमवक्तातय्सं मखुगु अगमवाणी यानाच्वंगु दु, पुजाहारीतय्सं इमिगु थःगु हे अधिकारं शासन यानाच्वंगु दु, जिमि मनूतय्सं थथे जुइगु हे यय्की। तर लिपतय् छिमिसं छु यायेगु?”
जिं सुयात धायेगु व सुयात ख्याच्वः बियेगु? जिगु खँ सुनां न्यनी? इमिगु न्हाय्पं बन्द जूगु दु। इमिसं न्यने मफु। परमप्रभुया वचनयात इमिसं कुंखिनीगु, इमि व न्यने हे मयः।
अबलय् येशूं धयादिल – “हे परमेश्वर बाः, स्वर्ग व पृथ्वीया प्रभु, जिं छितः सुभाय् बी, छाय्धाःसा छिं थ्व खँ सःस्यू व थू धाइपिन्त न्यंका मदिसे छुं मस्यूपिं मस्तय्त न्यंकादिल।
जिं छिमित धात्थें धाये – मस्तय्गु नुगः थें दय्का मवःपिन्त परमेश्वरयागु राज्यय् दुकाइ मखु।”
यशैया अगमवक्तां धयाथकूगु खँ सत्य जुइत थथे जूगु खः – “हे परमप्रभु, जिमिगु खँ सुनानं विश्वास मयाः। परमप्रभुं यानादीगु तःधंगु अजू चायापुगु ज्या खंसां विश्वास मयाः।”
जः संसारय् छ्वयाहयादी धुंकूसां मनूतय्सं थ्व जःयात स्वयाः खिउँयात यय्कल, छाय्धाःसा इमिगु ज्या मभिं। थुकथं इपिं दोषी ठहरय् जुल।
नकतिनि बूम्ह मचां त्वनेगु शुद्ध आत्मिक दुरुया इच्छा याःथें छिमिसं नं परमेश्वरयागु वचन ब्वनेगु इच्छा या। अले तिनि छिपिं ब्वलनाः मुक्तिया निंतिं न्ह्यज्याये फइ।