16 परमप्रभु, छिं थः प्रजायात सजाँय बियादीगु दु। अले मनय् दुःखकष्ट जुयाः इमिसं छितः बिन्ति यात।
जिगु फुक्क दुःख वय्कःया न्ह्यःने प्वंके, जिं थःगु सास्ती वय्कःयात कने।
छिं “जिथाय् वा” धयादीबलय्, जिं लिसः बिया, “जि वये परमप्रभु।”
न्हापाया खँ लुमंकीबलय् जिगु नुगः तज्यानावइ। उबलय् जि मनूतय्गु पुचःलिसे जुइगु खः। मनूतय् न्ह्यलुवाः जुयाः प्रशंसाया म्ये हा हां, लय्तातां परमेश्वरया देगलय् वनेगु।
दुःखया इलय् जितः प्रार्थना या! जिं छन्त बचय् याये, अले छं जितः तःधंकी।”
परमेश्वरयागु बिचाः यायेबलय् जिं झसुकाः तये। ध्यान यायेबलय् नं जिगु नुगः क्वतुनावनी। सेला
गुबलय् परमेश्वरं इमि मनूतय्त स्यानादिल, उबलय् तिनि इपिं वय्कःयाथाय् लिफः स्वयावल। परमेश्वरयाथाय् लिहां वयाः इमिसं दुनुगलंनिसें वय्कःयात पत्याः यात।
इमिसं जितः सःतीबलय् जिं इमित लिसः बी, इमित दुःख जुइबलय् जि इपिंनापं च्वने, जिं इमित बचय् याये, अले इज्जत याये।
इमिसं वयात धाल, “हिजकिया जुजुं थथे धाःगु दु – थौं झीसं दुःख सीगु दिं खः। झीसं सजाँय फयाच्वनागु दु अले झीगु बेइज्जत जूगु दु! थ्व मचाबुइगु ई त्ययाः नं मचाबुइकेगु बल मदुगु थें खः।
इमिसं सिँयात धाइ, ‘छ जिम्ह अबु खः,’ अले ल्वहंयात धाइ, ‘छं जितः बुइकूगु खः।’ इमिसं थःगु ख्वाः मखु थःगु जँन्हुफाः जिपाखे स्वकूगु दु। अय्नं दुःख जुइबलय् इमिसं धाइ, ‘वयाः जिमित बचय् यानादिसँ!’
छिपिं लेबनानय् च्वनीपिं, छिपिं देवदारुया दथुइ थःत याउँक तइपिं, छिमित मचाबू ब्यथा थें सास्ती जुइबलय् छिपिं गुलि पिच्यानाः हाली।”
अले छिमिसं जितः सःती। छिपिं वयाः जितः प्रार्थना याइ। जिं छिमिगु प्रार्थना ध्यान बियाः न्यने।
पाः च्वनीगु ई शुरु जुइबलय् दनाः चान्हय् हा! परमप्रभुया न्ह्यःने हे छंगु नुगः लः थें प्वंकि। गल्लि गल्लिइ नयेपित्यानाः मूर्च्छा जुयाच्वंपिं मस्तय्गु प्राण म्वाकेगु निंतिं थःगु ल्हाः वय्कःपाखे ल्ह्वँ।
इमिसं थःगु पाप स्वीकार मयातले जि लिहां वनाः थःगु थासय् च्वने, इमिसं जिगु ख्वाः स्वयेत माला जुइ। इमित दुःखकष्ट जुइबलय् इमिसं जितः तसकं माली।”
इमिसं दुनुगलंनिसें जितः प्रार्थना याइ मखु, तर थःगु लासाय् बिलाप याइ। अन्न व न्हूगु दाखमद्यया निंतिं इपिं मुनाच्वनी, तर जिपाखें धाःसा ख्वाः फस्वय्की।
मनूत मोशाया न्ह्यःने वयाः धाल, “जिमिसं परमप्रभु व छिगु विरोधय् खँ ल्हानाः पाप यानागु दु। जिमिगु न्ह्यःनें सर्पत चीकादिसँ धकाः परमप्रभुयात प्रार्थना यानादिसँ।” अले मोशां इमिगु लागिं प्रार्थना यात।
जिं माया यानापिन्त कजय् नं याये, ब्वः नं बी, उकिं जिगु वचन बांलाक मानय् यायेमाः व पश्चाताप नं यायेमाः।
तर इस्राएलीतय्सं परमप्रभुयात धाल, “जिमिसं पाप यानागु दु। जिमित छिं छु यानादी मास्ति वः व हे यानादिसँ। तर जिमिसं छितः बिन्ति याये दया यानाः थौं जिमित बचय् यानादिसँ।”
हन्नाहं लिसः बिल, “अथे मखु, जिमि प्रभु! जि तसकं दुःखय् लाःम्ह मिसा खः। जिं छुं नं अय्ला त्वनागु मदु, जिं ला परमप्रभुया न्ह्यःने थःगु दुःख जक प्वंकागु खः।