11 दाखमद्य काये मखंगुलिं मनूत लँय् हाःहू यानाच्वनी। लसता सदांया निंतिं मदयावन, देशं व तनावन।
इमिसं दुनुगलंनिसें जितः प्रार्थना याइ मखु, तर थःगु लासाय् बिलाप याइ। अन्न व न्हूगु दाखमद्यया निंतिं इपिं मुनाच्वनी, तर जिपाखें धाःसा ख्वाः फस्वय्की।
“अब्राहामं वयात धाल – ‘काय्, म्वाना च्वंतले छं भिंगु भिंगु व बाबांलाःगु काये खन, लाजरसयाके धाःसा अबलय् छुं हे मदु, वं यक्व दुःखसिया वल। आः लाजरसयात सुख जुल, अले छं सास्ती नया च्वनेमाली।
हाय! व दिं! छाय्धाःसा परमप्रभुया दिं लिक्क दु। व ला दक्व शक्ति दुम्हपाखें सर्वनाश थें हे वइ।
मोआबया यक्व सइगु क्यबत व बुँनं लसता व खुसि वने धुंकूगु दु। जिं दाख तिसीगु थासं दाखया ति वयेगु दिकाबियागु दु। लय्तायाः हा हां सुनानं उकियात न्हुइ मखु। इमिगु हाःसः लसताया हाःसः मखु।
अले जिमि मनूतय्गु जमिनय् कंमा व झाःया निंतिं ख्वः। खः, लसतां जाःगु फुक्क छेँया निंतिं थ्व न्ह्याइपुगु शहरया निंतिं विलाप या।
आः प्याःगु बुँया निंतिं लय्ताय् माःगु मदु। दाखक्यबय् सुं हा सः दइ मखु, अले म्ये नं हालाः हइ मखु, अले दाखया गालय् दाख नं तिसी मखु। छाय्धाःसा जिं इमिगु लसताया सः दिकाबियागु दु।
दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुया तमं देश भस्म जुइ। मनूत नं मियागु निंतिं इन्धन जुइ। सुं मनुखं थः किजायात तकं त्वःती मखु।
अनंलि इमिसं पृथ्वीपाखे स्वइबलय् अन दुःख, खिउँगु व ग्यानपुसे च्वंगु सिबय् मेगु छुं खनी मखु। अले इमित खिउँगुलिइ वांछ्वइगु जुइ।
अय्लाः धयागु ला दुःखं कयाः सीत्यंपिनिगु निंतिं खः, अले नुगः मछिंपिनिगु निंतिं खः।
झी सा द्वहंया मचा छम्ह हे क्वहां मवय्क यक्व दयेमा। झीगु पखाः थुनी मखु, झीपिं ज्वंकाः वनेमाली मखु, अले झीगु लँय् दुःखं जाःगु ख्वःसः ताये मदयेमा।
“यहूदा ख्वइ, वया शहरत कमजोर जूगु दु। इमिसं देशया निंतिं नुगः मछिंकी, यरूशलेमया ख्वःसः आकाश तक थ्यंगु दु।
जात जातिं छंगु लज्याया खँ न्यनी। छंगु ख्वःसलं पृथ्वी जाइ। सिपाइँलिसें सिपाइँ थक्कर नइ। इपिं निम्हं छकलं दइ।”
दाखमा सुकूचिन, यःमरिमा गन। धालेमा, खजूरमा, स्याउमा, क्यबयागु थुपिं फुकं मा सुकूचिना वन। धात्थें हे मनूतय्गु लय्ता नं फुनावंगु दु।
थनिं दच्छि स्वयाः छुं ई लिपा छिपिं याउँक च्वनाच्वंपिं थुरथुर खाइ। दाखमाय् फल हे सइ मखु, अले फल खायेगु नं जुइ मखु।