5 दर्शनया ब्यासिइ प्रभु, दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुपाखें जू वःगु थ्व हाःहू व तुतिं न्हुत्तुन्हुयेगु व भयया दिं खः, पर्वतय् ग्वाहालि फ्वनेगु दिं।
इमिसं वयात धाल, “हिजकिया जुजुं थथे धयादी, थौं झीसं दुःख सीगु दिं खः। झीत क्वह्यंकूगु दु अले झीगु अपमान जूगु दु! थ्व मचाबुइगु ई त्ययाः नं मचाबुइकेगु बल मदुगु थें खः।
जुजुया अङ्गरक्षकतय् सेनापतिनापं दुपिं बेबिलोनी सेनां यरूशलेमया चाकःछिं दुगु पखाः थुनाबिल।
जुजुया उजं राजधानी शूशनय् च्वंपिं सकल प्रजातय्त न्यंकल। हुलाकीत याकनं वनाः थ्व समाचार प्रान्त प्रान्तय् थ्यंकल। शूशन शहरय् हलचल जुल। जुजु व हामान धाःसा त्वनेत फेतुल।
जितः तंम्वय्किपिं परमेश्वरयात मानय् याइ मखुपिनिगु देशय् हमला यायेत जिं अश्शूरीतय्त छ्वयाहयागु दु। लँय् च्वंगु धूयात तुतिं न्हुतुन्हू थें मनूतय्त न्हुत्तुन्हुयेत व लुतय् यानाकायेत जिं अश्शूरीतय्त छ्वयाहयागु दु।”
दर्शनया ब्यासिया बारे अगमवाणी– छिमित छु जुल अले छिपिं सकलें छाय् फुक्क छेँया कःसिइ थाहां वनागु?
थ्व पर्वतयात परमप्रभुं रक्षा यानादी मोआबया मनूतय्त धाःसा छ्वालियात सौलय् न्हुत्तुन्हु थें न्हुयादी।
इमिसं वयात धाल, “हिजकिया जुजुं थथे धाःगु दु – थौं झीसं दुःख सीगु दिं खः। झीसं सजाँय फयाच्वनागु दु अले झीगु बेइज्जत जूगु दु! थ्व मचाबुइगु ई त्ययाः नं मचाबुइकेगु बल मदुगु थें खः।
स्व, जिं जिगु दाखक्यबयात छु याये, व जिं छिमित धाये – जिं उकिया बाःर चीकाछ्वये, उकियात नाश जुइके बी, जिं उकिया पःखाः थुनाबी, गुँपशुतय्त व न्हुत्तुमत्तु न्हुकेबी।
“जि याकःचां हे दाखयात तुतिं न्हुत्तुन्हुया, सुं नं जातित जिनापं मदु। जिं तमं इमित न्हुत्तुन्हुया तीसिना, अले जिं झ्वँकय् इमित न्हुत्तुन्हुया। इमिगु हिया फुति जिगु वसतय् लाःगु दु, अले जिगु वसः फुक्कं हिया हिं जाःगु दु।
तमं जिं जाति जातितय्त न्हुत्तुन्हुया। जिगु तमं इमित काय्का बिया, अले जिं इमिगु जीवनया हि बँय् प्वंकाबिया।”
हाय! व दिं गुलि ग्यानापुसे च्वंगु दिं जुइ। व थें ज्याःगु मेगु दिं दइ मखु। जिमि मनूत याकूबया सन्तानया निंतिं व दुःखया दिं जुइ तर व वपाखें बचय् जुयाः वइ।’”
वया विरोधीत वया मालिक जूगु दु, वया शत्रुत याउँक च्वनाच्वंगु दु। छाय्धाःसा परमप्रभुं वयात वयागु यक्व पापं यानाः दुःखय् लाकादीगु दु, वया मस्तय्त शत्रुतय् न्ह्यःने ज्वनायंकूगु दु।
परमप्रभुं छप्तिं हे दयामाया मयासें यहूदाया फुक्क बस्तीत नुनाछ्वयादिल। थःगु तम्वय् वय्कलं यहूदाया म्ह्याय्या किल्लात थुनादिल। वय्कलं व राज्य व वया शासकतय्त बँय् क्वथलाः क्वह्यंकादिल।
परमप्रभुं म्ह्याय् सियोनयागु पःखाःयात नाश यायेगु क्वछिनादिल। वय्कलं नापे याइगु खिपतं व नापय् यानादिल। वयात नाश यायेगुपाखें वय्कलं थःगु ल्हाः पनामदी। वय्कलं धरहरा व पःखाः निगुलिंयात ख्वय्कादिल, उपिं निगुलिं छकलं दुन।
अय् देशय् च्वंम्ह मनू, छंगु नाश वये धुंकल। ई थ्यंकः वल, व दिं वये धुंकल, पर्वत पर्वतय् हलचल जूगु दु, लसता मखु।
इस्राएलया पाप अर्थात दुष्टताया ततःजाःगु थाय् नाश जुइ। इमिगु वेदीइ कं व झाः बुया वइ। अले इमिसं पाहाडयात धाइ, “जिमित त्वपु।” अले डाँडायात धाइ, “जिमित ल्हाः वा।”
इपिं मध्ये दक्वसिबय् बांलाःम्ह मनू कं थें खः, दकलय् भिंम्ह धाःसा कं झाः स्वयाः ग्यानपुसे च्वनी। छिमिगु सजाँयया दिं वयाच्वंगु, गुकिया बारे छिमि पिवाः च्वंपिन्सं ख्याच्वः ब्यूगु खः। आः इपिं याकनं हे अलमल जुइ।
व दिं तंया दिं जुइ, संकष्ट व दुःखया दिं, कष्ट व नाशया दिं, खिउँसे च्वंगु अले म्हाइपूगु दिं, सुपाँय् व तस्सकं खिउँसे च्वंगु दिं,
“उबलय् यहूदियाय् च्वनाच्वंपिं पहाडय् बिस्युं वनेमाली।
अबलय् “‘मनूतय्सं पहाडयात वनाः “जिमित ल्हाः वा।” अले डाँडायात – “जिमित ल्हाना छ्व” धकाः धाइ।’