3 मिश्रीतय् नुगः क्वतुनी अले इमिसं दय्कूगु योजना जिं स्यंकाबी। इमिसं द्यःतय्थाय्, तन्त्रमन्त्र याइपिन्थाय् अले मभिंगु आत्माया ज्या याइपिन्थाय् वनाः सल्लाह काइ।
ग्वसाः ग्वःपिं मध्ये अहीतोपेल अब्शालोमनापं दु धकाः दाऊदयात न्यंकल। अनंलि दाऊदं थथे धकाः प्रार्थना यात, “हे परमप्रभु, अहीतोपेलया सल्लाहयात ज्यालगय् मजुइका बियादिसँ।”
अब्शालोम व फुक्क इस्राएलीतय्सं धाल, “अहीतोपेलया सल्लाह स्वयाः हूशैयागु सल्लाह हे बांलाः।” छाय्धाःसा परमप्रभुं अब्शालोमयात नाश यायेत अहीतोपेलया बांलाःगु सल्लाहयात मानय् मयाकेगु क्वछिनादी धुंकूगु खः।
थःम्हं बियागु सल्लाह मानय् मयाःगु अहीतोपेलं थुइकल अले वं थःगु गधाया म्हय् सामान चिनाः थःगु शहरपाखे थःगु हे छेँ तुं लिहां वन। वं थःगु छेँय् फुक्क मिलय् यानाः थः यग्गानाः सित। थुकथं व सित अले वयात वया हे अबुया चिहानय् थुनाबिल।
सामरियाया थःगु दरबारया च्वय्यागु क्वथाया तिकिझ्यालं कुतुं वयाः इस्राएलया जुजु अहज्याह तसकं घाःपाः जुल। उकिं वं दूततय्त थथे धया छ्वल, “वनाः जि थ्व घाःपापाखें लनी कि मलनी धकाः एक्रोनया द्यः बाल-जिबबयाके सल्लाह का।”
परमप्रभु प्रति विश्वास बहःम्ह मजूगुलिं शाऊल सित। छाय्धाःसा वं यागु आज्ञा पालन मयाः। हानं वं सीम्ह मनूया आत्मालिसें खँल्हाबल्हा याइम्ह मिसायाके सल्लाह काःगु खः।
अय्लाःगुलुत थें इपिं धेधेचुल, दल, इमिगु बुद्धि स्यनावन।
परमप्रभुं जातितय्गु फुक्क ग्वसाः चुंदंकाबी, अले इमिसं क्वःछिनातःगु ज्याखँयात पनादी।
वय्कलं शासकतय्गु घमण्डयात नचुकादी। पृथ्वीया जुजुत वय्कः खनाः ग्याइ।
परमप्रभुयागु विरोधय् सुं नं मनूया बुद्धि, ज्ञान व ग्वसाः ताःलाये फइ मखु।
दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं थथे यायेगु पक्का यानादीगु दु। सजाँय बीत वय्कलं थःगु ल्हाः ल्ह्वनादीगु दु अले वय्कःयात सुनां पने फइ मखु।
दीबोन ख्वयेत देगलय् अले अन च्वंगु पुजा यायेगु थासय् थाहां वन। नेबो व मेदबाया निंतिं मोआब ह्वाँय्ह्वाँय् ख्वल। फुक्क सँ खाःगु दु, अले फुक्क दाह्री खाःगु दु।
मिश्रया बारे परमप्रभुया अगमवाणी– स्व, परमप्रभु तसकं ब्वयावनीगु सुपाँचय् च्वनाः याकनं हे मिश्रय् झायेत्यंगु दु। वय्कःया न्ह्यःने मिश्रया मूर्तित थरथर खाइ, अले मनूतय्गु हंसं थाय् त्वःति।
“गुम्हय्सिनं मखुपिं अगमवक्तातय्गु चिं स्यंकाबी। गुम्हय्सिनं बुद्धिमानतय्गु खँयात ज्यालगय् मजुइकाबी। अले इमिगु ज्ञानया मूर्खतायात क्यनादी।
“छं थः मचाबलय् निसें यक्व दुःखसिया यानावयाच्वंगु जादुत व यक्व तन्त्रमन्त्र छ्यला च्वँ! सके छ ताःलाइ ला, वा छं भय पिकयाः शत्रुतय्त ख्याये फइ ला।
जिं न्ह्याबलें दोष बियाच्वने मखु, जि न्ह्याबलें तंम्वयाच्वने मखु, गुकिं यानाः जिं थम्हं दय्कागु मनूतय्गु नुगः जिं यानाः क्वतुं मवनेमा।
गुबलय् छिमित मनूतय्सं झंगःत थे चुंइ चुंइ हालीपिं तन्त्रमन्त्र याइपिंलिसे सल्लाह का हुँ धकाः धाइ। छु मनूतय्सं परमेश्वरयाथाय् वनाः सल्लाहया निंतिं न्यं वनेमाःगु मखु ला? म्वापिनिगु निंतिं सीधुंकूपिन्थाय वनाः छाय् न्यंवनेगु?
छिमि सिपाइँत छाय् क्वदःगु? इपिं दने फइ मखु, छाय्धाःसा परमप्रभुं इमित क्वय्पाखे घ्वानादीगु दु।
अले इमिसं छन्त ‘छं छाय् झसुका तयाच्वनागु’ धकाः न्यन धाःसा थथे लिसः ब्यु, ‘वयाच्वंगु खबरं यानाः सकसिगु नुगः खाइ अले सकसिगु ल्हाः याताप्याता जुइ। सकसिगु नुगः क्वतुनी अले सकसिगु पुलि लः थें याग्लाप्याग्ला जुइ। स्व! थथे जुइत्यंगु दु, अले थथे हे जुइ,’ जि, परमप्रभु परमेश्वरं थथे धाये।”
छु जिं न्याय यानागु दिं छंगु साहस दयाच्वनी ला? अथवा छंगु ल्हाः बल्लाइ ला? जि, परमप्रभुं थ्व धयागु दु, अले थथे हे याये।
जुजुं बुद्धि व ज्ञानयागु खँय् न्ह्यागु हे न्यंसां उकी इमित देश न्यंकयापिं फुक्क जादु क्यनीपिं व ज्वखना स्वइपिं स्वयाः यक्व सःस्यूपिं खंकल।
अथे जुयाः जुजुं थःम्हं म्हनागु म्हगस कनेत देशयापिं जादु क्यनिपिं, ज्वखना स्वइपिं, ज्योतिषीतय्त व साइत स्वइपिं व सःतके छ्वल। इपिं जुजुया न्ह्यःने दं वये धुंकाः
जुजुं ज्वखना स्वइपिं, ज्योतिषीत व साइत स्वइपिं सःतके छ्वत। बेबिलोनयापिं थुपिं ज्ञान दुपिं मिजंतय्त धाल, “सुनां थ्व च्वयातःगु आखः ब्वनी अले थुकिया अर्थ जितः कनी वयात प्याजीगु वसः फीकाबी, अले वयागु गःपतय् लुँयागु सिखः क्वखाय्काबी, अले व मनूयात देशय् स्वंगूगु तःधंम्ह शासक यानाबी।”
सुथ न्हापां दाखमद्यं मकाःबलय् वया कलाः अबीगेलं फुक्क खँ कनाबिल, अले व ला छुं हे मचायाः ल्वहं थें जुयाः सने मफयावन।