3 इपिं भांग्रा फिनाः लँय् लँय् च्वनी। इपिं छेँया कःसि व चुकय् ख्वख्वं दुखं च्वनी।
अनंलि दाऊदं योआब अले वनापं दुपिं फुक्क मनूतय्त थःगु लं खुनाः भांग्रा फिइत व अबनेरया सीम्ह न्ह्यः न्ह्यः विलाप यायां हुँ धकाः हुकुम यात अले जुजु थः नं सीम्हया ल्यूल्यू वन।
व मिसाया खँ न्यनाः जुजुं नुगः मछिंकाः थःगु वसः खुत। जुजु पखालय् न्यासि वनाच्वंबलय् मनूतय्सं वं थःगु म्हय् तःपालंया दुने भांग्राया वसः फिनातःगु खन।
दीबोन ख्वयेत देगलय् अले अन च्वंगु पुजा यायेगु थासय् थाहां वन। नेबो व मेदबाया निंतिं मोआब ह्वाँय्ह्वाँय् ख्वल। फुक्क सँ खाःगु दु, अले फुक्क दाह्री खाःगु दु।
दर्शनया ब्यासिया बारे अगमवाणी– छिमित छु जुल अले छिपिं सकलें छाय् फुक्क छेँया कःसिइ थाहां वनागु?
अथे जुयाः जिं धया, “जिपाखें फःहिला हुँ! जितः ह्वाँय्ह्वाँय् ख्वये ब्यु, जिमि प्रजाया नाशया कारणं जितः ह्यय्केगु कुतः याये मते।”
नस्वाःगु अत्तरया पलेसा ध्वग्गीगु नवःगु जुइ, बांलाःगु जँनीया पलेसा खिपः जुइ, बांलाःक सँप्वः थुनातःगु सँया पलेसा सुचुक्क खाना तःगु सँ जुइ, बांलाःगु वसःया पलेसा बोराया वसः फीगु जुइ। इमिगु बांलाःसू लज्याय् हिलावनी।
यरूशलेमया छेँत व यहूदाया जुजुपिनिगु दरबार, गुकियागु कःसिइ कःसिइ आकाशया फुक्क नगुया लागि धुपाँय् च्याकल, अले मेपिं द्यःतय्गु निंतिं त्वँसाबलि छाल, उपिं फुक्क तोपेत थें अशुद्ध जुइ।’”
इपिं सकसिनं सँ खाःगु दु, दारी खाःगु दु। सकसिगु ल्हाः चिरिबाःगु दु। सकसिनं भांग्रां जँ त्वपूगु दु।
म्ह्याय् सियोनया थकालिपिं बँय् फेतुनाः छुं हे मधासे च्वनाच्वनी, इमिसं थथःगु छेनय् धू तःगु दु अले भाग्रां फिनाच्वंगु दु। यरूशलेमया ल्यासेपिन्सं थथःगु छ्यं बँय् तक हे क्वछुका तःगु दु।
इमिसं भांग्रा हिनी अले इमित आतंकं त्वपुइ। इमिगु ख्वाः लज्यां त्वपूगु जुइ अले इपिं सकसिगु सँ खाइगु जुइ।
जिं छिमिगु नखःचखःयात दुखं च्वनीगु दिनय् व छिमिगु दक्व म्येयात ख्वःसलय् हिलाबी। जिं छिपिं सकसितं भांग्रा फीकेबी अले सँ खाकेबी। याकः काय्या निंतिं दुखं च्वंथें व ईयात यानाबी। व दिं तसकं म्हाइपूगु दिं जुइ।
“हे खोराजीन व बेथसेदाय् च्वंपिं मनूत, छिमित धिक्कार दु, छाय्धाःसा छिमिथाय् याःगु अजू चायापुगु ज्याखँ टुरोस व सीदोनय् याःगु जूसा अन च्वंपिन्सं उबलय् हे भांग्रां हिनाः नौनं बुयाः पश्चाताप याये धुंकल जुइ।
न्हूगु छेँ दय्कीबलय् कःसिइ प्यखेरं पखाः ग्व, अले अनं सुं मनू कुतुं वंसा मनू सीगु दोष छिमिगु छेँयात लाइ मखु।
हे तःमिपिं मनूत, जिगु खँ न्यँ – छिमित जू वयेत्यंगु कष्ट खनाः नुगः दायाः ह्वाँय्ह्वाँय् ख्व।
अले मसीनिपिं मनूतय्त धाःसा ला ग्वारां तसकं सास्ती जुल अले व शहरय् च्वंपिनिगु तःसलं हाःगु सः स्वर्गय् तक हे थ्यन।