7 आः धाःसा फुक्क पृथ्वीइ शान्ति व आराम जूगु दु। अले फुक्कसिनं लय्तायाः म्ये हालेत्यंगु दु।
हे जाति जातियापिं फुक्क मनूत, ल्हाःपा था। ततःसलं परमेश्वरया जयजय या!
परमप्रभुया निंतिं छपु न्हूगु भजन हा, वय्कलं अजू चायापुगु ज्या यानादीगु दु, थःगु शक्ति व पवित्र बलं वय्कः त्याःगु दु।
धर्मीतय् जिया वल कि शहर लय्ताइ, दुष्टत नाश जुइबलय् लसतां चिल्लाय् दनी।
जिं तसकं ग्यानापुगु दर्शन खनागु दु तसकं धोखा बीम्हं धोखा बी, लुतय् याइम्हय्सिनं लुतय् याइ। अय् एलाम, हमला या, अय् मादी, शहरयात घेरा लगय् या! बेबिलोनं ब्यूगु दुःखकष्ट परमप्रभुं दिकादी।
हे आकाश, लय्तातां तसकं म्ये हा! हे पृथ्वी, लय्ता! हे पर्वतत कथुप्वाः चाय्काः तसकं म्ये हा! छाय्धाःसा परमप्रभुं थः प्रजायात सान्त्वना बियादीगु दु, अले दुःखकष्टय् लानाच्वंपिं प्रजातयात वय्कलं दयामाया यानादी।
अबलय् स्वर्ग व पृथ्वी अले उकी दुपिं फुक्क बेबिलोन बूगुलिं लय्तायाः चिल्लाय् दनाः हाली, छाय्धाःसा उत्तरपाखें नाश याइपिन्सं वयात हमला याइ,” परमप्रभुं धयादी।
परमप्रभु परमेश्वरं थथे धयादी – सारा पृथ्वी लय्तायाच्वंबलय् जिं छन्त झिजांमिजां दंगुथाय् यानाबी।
इमिसं मेहदीया सिमातय् दथुइ दनाच्वंम्ह परमप्रभुया स्वर्गदूतयात थथे धाल, “जिपिं पृथ्वीया फुक्क थासय् वना। फुक्कं आरामं याउँक च्वनाच्वंगु दु।”
हे स्वर्गय् च्वंपिं मनूत, व नाश जूगुलिं लय्ता! हे परमेश्वरया मनूत, प्रेरितत व अगमवक्तात लय्ता। छिमित गथे याःगु खः वयात परमेश्वरं अथे हे न्याय यानादिल।”