13 अथे जुयाः जिगु तमं व दिंखुन्हु आकाशयात थरथर खाकाबी। अले जि दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुया क्रोधं पृथ्वी सनी।”
वय्कलं पृथ्वीयात उकिया थासं संकादी। उकिया थांत थुरथुर खाइ।
परमेश्वर तम्वयादिल, अले उबलय् भ्वखाय् ब्वल, पृथ्वी खात, पहाडया जग हे वारावारा सन।
छिगु ग्यानापुगु तमं जितः त्वपूगु दु, छिगु सजाँयनं जितः नाश यायेत्यंगु दु।
परमप्रभुं पृथ्वीइ ग्यानापुगु छ्वया हयादीबलय् परमप्रभुया दण्डपाखें बचय् जुइत व वय्कःया महिमा व तःजिगु शक्तिपाखें सुपिलेत इपिं तग्वःगु ल्वहंया गुफाय् व जमिनया प्वालय् दुहांवनी।
समुद्र सिथय्या मरुभूमिया बारे अगमवाणी– मरुभूमिइ ग्वःफय् वः थें छगू ग्यानपुगु देशं तःधंगु विनाश वइतिनि।
परमप्रभुं थःगु ल्हाः समुद्रय् चकंकादीगु दु। अले जःखः च्वंगु राज्ययात थरथर खाके बियादीगु दु। वय्कलं फोनिकेया किल्लात नाश यायेत उजं बियादीगु दु।
स्व, परमप्रभुं पृथ्वीयात झिजांमिजां यानादी। वय्कलं उकियात नाश यानादी, वय्कलं पृथ्वीया सतहयात तहसनहस यानादी, अन च्वंपिं मनूतय्त छ्यालब्याल यानादी।
सु ग्यानाः बिस्युं वनी, व गालय् लाइ। सु गालं थाहां वइ व स्वःतिपाँय्लय् तक्यनी। स्वर्गया झ्याः चाइ अले पृथ्वीया जग तसकं सनी।
पृथ्वी चिरिबाइ अले चिरिबायाः निगू ब्वः जुइ। पृथ्वी तसकं सनी।
आकाशया फुक्क नगुत तनावनी। अले आकाश भ्वँ थू तु थें तनावनी। दाखया मां सुकूचिंगु हःत व यःमरिमां सुकूचिंगु फलत कुतुं वः थें आकाशया नगु-नक्षत्रत कुतुंवइ।
“अय् बेबिलोनया कुमारी म्ह्याय्, छ क्वय् क्वहां हुँ, धुलय् फेतु! अय् बेबिलोनीतय् म्ह्याय्, सिंहासन त्वःताः बँय् फेतु! आवंलि छन्त क्वमिलु व नाइसे च्वम्ह धाइ मखु।
छिमिसं च्वय् आकाशय् मिखा ब्व, अले क्वय् पृथ्वीइ स्व! आकाश कुँ थें खने मदयावनी, अले पृथ्वी पुलांगु कापः थें गनावनी। पृथ्वीइ च्वंपिं मनूत भुजिं थें सी। तर जिगु उद्धार न्ह्याबलें दयाच्वनी। जिगु धार्मिकता गुबलें अन्त जुइ मखु।
दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुया तमं देश भस्म जुइ। मनूत नं मियागु निंतिं इन्धन जुइ। सुं मनुखं थः किजायात तकं त्वःती मखु।
परमप्रभुं थथे धयादी, “स्व! जिं थःम्हं हे बेबिलोनयागु विरोधय् व लेब-कमाइयापिं मनूतय्गु विरोधय् छगू नाश याइगु आत्मायात ग्वाके।
थ्व लँपु जुयावनीपिं सकलें मनूत, छु छिमित थुकियागु छुं वास्ता मदु ला? प्यखेरं स्व व बिचाः या, थःगु तःधंगु तंया दिनय्, परमप्रभुं जितः बियादीगु दुःखकष्ट थें ज्याःगु मेगु छुं दुःख दु ला?
परमप्रभु सियोनं तस्सलं हालादी। वय्कःया सः यरूशलेमं वःगु नँ न्याःगु सः थें च्वं। आकाश व पृथ्वी थुरथुर खाइ। परमप्रभु धासाः थः प्रजाया निंतिं शरण कायेगु थाय् व इस्राएलया मनूतय्गु निंतिं किल्ला जुयादी।
“थथे दुःखकष्ट जुइ धुनेवं “‘सूर्य खिउँया वनी, तिमिला बुलुयावनी, अले आकाशय् च्वंगु नगुत कुतुं वनी, थथे आकाशय् च्वंगु शक्ति खाइ।’
आकाश व पृथ्वी मदयावनी, अय्नं जिगु वचन मदयावनी मखु।
प्रभु झायादीगु सुनानं सी मखु। अबलय् आकाश तसकं सः वयाः मदयावनी। अले आकाशय् च्वंगु दक्व फुक्कं छ्वयाः नौ जुयावनी। पृथ्वी व पृथ्वीइ च्वंगु नं दक्व फुक्कं नाश जुयावनी।
अनं लिपा जिं तःधंगु तुयुगु सिंहासन व उकी फ्यतुना च्वंम्हय्सित खना। वय्कःयात खनाः आकाश व पृथ्वी मदयावन। अले इमित च्वनेत गनं हे थाय् मन्त।