नहेम्याहं इमित धाल, “आः छेँ वनाः भिंगु नसा व साःगु दाखमद्यनापं भ्वय् न हुँ। थःगु निंतिं भ्वय् ज्वरय् याये मफुपिन्त नं ब्व छ्वयाब्यु। थौंया दिं झी प्रभुया निंतिं पवित्र जू। नुगः मछिंके मते, परमप्रभुयागु लसता हे छिमिगु बल खः।”
अले परमप्रभुं मू पुलाः छुत्कारा यानादीपिं लिहां वइ। इपिं सियोनय् म्ये हा हां दुहां वनी। न्ह्याबलेंया लसता इमिगु छ्यंया श्रीपेच जुइ। इमिसं लसता व खुशी लुइकी, अले दुःखकष्ट व झसुका इपिंपाखें तापाक्क हे जुइ।