30 छिपिं हः सुकूगनावंगु स्वसिमा थें अले लः मदुगु बगैँचा थें जुये तिनि।
अब्राम व देश जुयाः शकेमय् थ्यंकः वल। अन इपिं मोरे धाःगु थासय् सिमा क्वय् बाय् च्वन। अबलय् थ्व थाय् कनानीतय्गु खः।
जिं व क्यबयात ज्याख्यलय् मदुगु यानाबी, उकियात न कचा न्हाय् न बुँ पाले, तर झाः व कँ बुया वइ। अन वा मवयेमा धकाः सुपाँय्यात नं उजं बी।”
परमप्रभुं छिमित धुवांधु न्ह्यलुवाः जुयाः यंकादी, अले तसकं तांन्वःगु थासय् नं छिमित लुधंकादी, अले छिमिगु क्वँय्यात बल्लाकादी। छिपिं यक्व लखं प्याःगु क्यब थें व गुबलें सुइ मखुगु बुँगाःचा थें जुइ।
सु पाय्छिगु ज्या यायेत लय्ताइ अले सुनां छिगु लँयात लुमंकी, इमिगु निंतिं ग्वाहालि यायेत छि झायादी। तर जिमिसं छिगु विरोधय् पाप यानाच्वनागुलिं छि तंम्वयादिल। जिपिं गुकथं बचय् जुइ फइ धकाः?
जिपिं सकलें अशुद्ध मनूत थें जूगु दु, अले झीगु फुक्क धर्मया ज्या भ्वाथःगु कापः थें खः। जिपिं फुक्कं सिमाहः थें गनावनी अले जिमिगु पापं जिमित फसं थें पुइकायंकी।
इपिं वयाः सियोनया तज्जाःगु थासय् म्ये हाली। अले परमप्रभुया दयाया कारणं इपिं लय्ताइ। अन्न, न्हूगु दाखमद्य व चिकं, फैच्वलय्या मस्त व सा द्वहंया मस्तय्गु कारणं इपिं तसकं लय्ताइ। इमिगु जीवन लखं प्याःगु क्यब थें जुइ। इमित हाकनं गुबलें दुःख जुइ मखु।
गुँयागु फुक्क सिमातय्सं तःमागु सिमायात चीमागु याइम्ह, चीमागु सिमायात तःमागु याइम्ह, वाउँगु सिमायात गंकाबीम्ह अले गंगु सिमायात वाउँकाबीम्ह जि परमप्रभु हे खः धकाः गुँयागु फुक्क सिमातय्सं सी। “‘जि परमप्रभुं हे धयागु खः, व जिं या हे याये।’”
लँ सिथय्सं यःमरिमायात खनाः वय्कः सिमा लिक्क झाल। हः सिबय् मेगु छुं हे मदुगुलिं वय्कलं व सिमायात थथे धयादिल – “आवंलि छंके गुबलें हे फल धयागु मसयेमा।” अबलय् हे व सिमा गना वन।