18 परमप्रभुं थथे धयादी, “थन वा, झीपिंनापं च्वनाः थःथवय् खँल्हाबल्हा याये। छिमिगु पाप ह्याउँसे च्वंसां उपिं च्वापु थें तुयुसे च्वंकाबी। उपिं तच्वकं ह्याउँसे च्वंसां ऊन थें तुयुसे च्वनी।
जिमिगु दथुइ च्वनाः खँल्हानाबीम्ह सुं दुगु जूसा, जिपिं निम्हय्सिके थःगु ल्हाः तइम्ह सुं दुगु जूसा,
जि शुद्ध मजुतले जितः हिसप घाँय्नं सिलादिसँ, अले जि च्वापु स्वयाः तुयुसे च्वनी।
जिगु पापपाखें छिगु ख्वाः फहीकादिसँ, अले जिगु फुक्क अधर्म हुयाछ्वयादिसँ।
छिमि न्ह्यलुवाःत विद्रोही व खुँतय् पासापिं जुइ धुंकूगु दु। इमिसं न्ह्याबलें कोस्यालि व घुस नयेत माला जुइ। न्याय जुइबलय् इमिसं मांबौ मदुपिनिगु पँली मखु। भाःत मदुपिनिगु मुद्दा इमिथाय् थ्यनी मखु।
परमप्रभु न्याय यायेत थःगु थासय् च्वनादी, थः प्रजायात विरोधय् न्याय यायेत वय्कः दनादी।
“हे टापुत, जिगु न्ह्यःने सुम्क च्वँ! जात जातितय्सं न्हूगु बल कायेमा! इपिं न्ह्यःने वयाः खँ ल्हाः वयेमा! झीपिं न्याय याइगु थासय् मुंवनेनु।
“परमप्रभुं धयादी, ‘छिमिगु मुद्दात जिथाय् हजि।’ थथःगु खँ जिथाय् हजि याकूबया जुजुं धयादी,
जिं छंगु अपराधत सुपाँय् थें अले छंगु पाप सुथय्या खसु थें चीकाछ्वयागु दु। जिथाय् लिहां वा, छाय्धाःसा जिं छन्त उद्धार यानागु दु।”
जितः दोष मदुम्ह यानादीम्ह जिगु लिक्क हे च्वनादी। अथे जुयाः सुनां जितः विरोध यानाः पाः याइगु? झीपिं चुलिंचू च्वने वा! जिगु विरोध याइम्ह सु खः? व जिथाय् न्ह्यःने वा!
दुष्ट मनुखं थःगु लँपु व अधर्मी मनुखं थःगु बिचाः त्वःतेमा, अले इपिं परमप्रभुयाथाय् लिहां वयेमा, वय्कलं हे इमित दया यानादी। झी परमेश्वरपाखे इपिं लिहां वयेमा, अले वय्कलं इमित पूरा क्षमा यानादी।
परमप्रभुं थथे धयादी, “छिमि पुर्खातय्सं जिके छु दोष खन? छुकिं यानाः इपिं जिपाखें तापात? इमिसं ज्यालगे मजूपिं मूर्तित पुजा यात, अले थः हे ज्यालगे मजुल।
तर दुष्ट मनुखं थःम्हं यानाच्वंगु मभिंगु ज्या त्वःताः खःगु ज्या यात धाःसा, वं थःगु प्राण बचय् याइ।
वं याःगु न्ह्यागु नं पाप वयागु विरोधय् लुमंकीगु जुइ मखु। वं न्याय व खःगु ज्या याःगु दु, व धात्थें हे म्वाइ।
“हे पर्वतत, हे पृथ्वीया बल्लाःगु जग परमप्रभुयागु द्वपं ध्यान बियाः न्यँ। छाय्धाःसा थः प्रजालिसे वय्कःया छगू मुद्दा दु, वय्कलं इस्राएलयात छगू अपराधया द्वपं बियादीगु दु।
पावलं न्हापालिपा थें अन वनाः स्ववाः तक विश्रामबार पतिकं धर्मशास्त्रयागु खँ कयाः इपिं नाप न्ह्यसः लिसः यात।
पावलं विश्रामबार पतिकं धर्मशास्त्र स्यनीगु छेँय् वनाः यहूदीतय् नायःतय्त व ग्रीकतय्त विश्वास याकेत स्वयाच्वन।
अले वं इमित परमेश्वरया न्ह्यःने धर्मी ठहरय् जुइगु, थःगु मनयात थातय् लाकेगु व लिपा जुइतिनिगु न्याययागु खँ न्यंकल। थ्व न्यनाः फेलिक्सं ग्यानाः थथे धाल – “आःयात गात, लिपा हानं लिलात धाःसा छन्त सःतके हये।”
व्यवस्थां यानाः पाप अप्वः दयावल। अय्नं गन पाप यक्व दयावल, अन परमेश्वरयागु दया माया झन अप्वः दत।
“प्रभु, छिं जक स्यू” धकाः जिं वयात लिसः बिया। अले वय्कलं धयादिल – “तसकं तःधंगु दुःखकष्ट सहयाना वःपिं मनूत इपिं हे खः। इमिसं चीधिकःम्ह भ्याःचायागु हिं थथःगु वसः हियाः थथे तुयुसे च्वंका तःगु खः।
आः थन हे दनाच्वँ, छाय्धाःसा परमप्रभुया न्ह्यःने जिं छिमित पाः याये, अले छिमिगु निंतिं व छिमि पुर्खातय्गु निंतिं वय्कलं यानादीगु फुक्क धार्मिकताया ज्याया बारे कने।