2 थुपिं विद्रोहीतय्सं यक्वसित स्याःगु दु। जिं इपिं सकसित अनुशासनय् हये।
छाय् छिमिसं अप्वः ल्हाः नयेमाःगु? छाय् छिपिं विद्रोही जुयाच्वनागु? छिमिगु छ्यं छगलं घालं जाःगु दु अले नुगः दुःखं जाःगु दु।
धिक्कार छिमित! सुनां थःगु योजना परमप्रभुपाखें सुपीकीगु कुतः याइ, सुनां थःगु ज्या खिउँगु थासय् याइ अले मतिइ तइ, “सुनां जिमित खनी धकाः? सुनां सिइका कायेफइ?”
अले इमिसं धाल, “वा! झीसं यर्मियाया विरोधय् ग्वसाः ग्वयेनु। झीत स्यनीपिं पुजाहारी, सल्लाह बीपिं बुद्धि दुपिं मनूत व पमेश्वरया वचन न्यंकीपिं अगमवक्तात कम जुइ मखु। झीसं थःगु वचनं यर्मियायात हमला यायेनु अले वं धाःगु छुं नं खँय् ध्यान बी मते।”
हे परमप्रभु, छिगु मिखां सत्य ममाली ला? छिं इमित कय्कादिल, अय्नं इमि नुगः मछिं मजू, छिं इमित क्वत्यलादिल, अय्नं इमिसं थःत भिंकेगु वास्ता मयाः। इमिसं थःगु ख्वाःयात ल्वहं स्वयाः छाकल। अले पस्ताय् चायेत मानय् मजू।
इपिं सकलें जिराहा व विद्रोही खः। इमिसं मेपिनिगु बारे मखुगु खँ ल्हानाः जुइगु। इपिं सकलें स्यने धुंकल। इपिं कँय् व नँ थें छाः।
थन सराः बीगु, मखुगु खँ ल्हायेगु, मनूया ज्यान कायेगु, खुयाकायेगु, व्यभिचार यायेगु ज्या जक जुइ। छिमिगु मभिंगु ज्या झन अप्वया वनी, छगूया ल्यू मेगु स्यायेगु ज्या जुया हे च्वनी।
अथे जुयाः जिं छिमित जिमि अगमवक्तातपाखें कुचा कुचा यानागु दु। जिं छिमित जिगु म्हुतुया वचनं स्यानागु दु। जिगु न्याय छिमिके हाबलासा थें प्वालापिलि च्यात।
गथे दाखुँतय्सं मनूतय्त सुलाः पियाच्वनी, अथे हे पुजाहारीतय् पुचलं शकेम वनेगु लँय् मनूत स्यायेगु यानाच्वनी, इमिसं तःधंगु अपराध याःगु दु।
“इमिसं गिलगालय् याःगु दक्व बांमलाःगु दुष्ट ज्याया कारणं जिं इमित घृणा याना। इमिगु मभिंगु ज्याया कारणं जिं इमित जिगु देगलं पितिनाछ्वये। आः जिं आवंलि इमित माया याये मखुत। इमि दक्व न्ह्यलुवाःत विरोधी जूगु खः।
जिं माया यानापिन्त कजय् नं याये, ब्वः नं बी, उकिं जिगु वचन बांलाक मानय् यायेमाः व पश्चाताप नं यायेमाः।