4 “सुनानं सुयातं द्वपं बी मते व ब्वःबी मते, छाय्धाःसा छिमि मनूत पुजाहारीतय्त दोष बीपिं थें च्वं।
अले इमिसं धाल, “वा! झीसं यर्मियाया विरोधय् ग्वसाः ग्वयेनु। झीत स्यनीपिं पुजाहारी, सल्लाह बीपिं बुद्धि दुपिं मनूत व पमेश्वरया वचन न्यंकीपिं अगमवक्तात कम जुइ मखु। झीसं थःगु वचनं यर्मियायात हमला यायेनु अले वं धाःगु छुं नं खँय् ध्यान बी मते।”
जिं छंगु मेयात छंगु थक्वय् प्यपुंकाबी। उकिं यानाः छ नवाये फइ मखु अले छं इमित हक्के फइ मखु। खः ला इपिं विद्रोही घरानायापिं खः।
एफ्राइम मूर्तितय्गु पासा जूगु दु। इमित थःगु हे इच्छाय् त्वःताछ्व।”
इमान्दारपिं न्यायधीसतय्त छिमिसं तच्वकं मयय्कूगु दु, अले खःगु सत्य खँ ल्हाइपिन्त नं क्वह्यंकूगु दु।
अथे जुयाः बुद्धि दुम्ह मनू थज्याःगु इलय् सुम्क च्वनी, छाय्धाःसा ई तसकं मभिं।
सीम्ह मनूया सीम्हयात थुनेत जिम्मा कयातःम्ह थःलाःम्ह मनुखं सीम्हयात छेँनं पिकायेमा। उम्ह थःलाःम्ह मनुखं छेँय् ल्यंदनिपिं मनूतय्त थथे न्यनेमा, “छनापं सुं दनि ला?” वं दुनेनं लिसः बी, “मदु”, अले वं धाइ, “सुम्क च्वँ, झीसं परमप्रभुया नां हे काये मज्यू।”
सुं मनुखं परमप्रभु छिमि परमेश्वरयागु सेवा यायेत च्वनाच्वनीम्ह न्यायकर्ता वा पुजाहारीयात क्वह्यंकल धाःसा वयात स्यानाछ्व। छिमिसं थज्याःगु मभिंगु ज्या छिमिगु दथुं चीकाः छ्वयेमाः।