9 “अथे जुयाः जिं थःगु अन्न बाली लयेगु इलय् अन्न व दाख खायेगु इलय् सःगु दाख दाखमद्यया निंतिं काये, अले पुनेत जिं बियातयागु वसः लाकाकाये।
उकिं जिं थःगु ल्हाः छंगु विरोधय् ल्ह्वनाः, अले छंगु इलाका चिकु यानाबिया, जिं छन्त छिमि शत्रुत पलिश्ती मिसातय्गु लोभया शिकार यानाबिया। इपिं छंगु क्वह्यंगु पहःचहः खनाः वातां जूगु खः।
अले जिं छन्त छं प्रेमीपिन्त लःल्हानाबी, अले इमिसं छंगु द्वम्बःचायात थुनाबी, अले छंगु ततःजाःगु वेदीत नाश यानाबी। इमिसं छंगु वसः जबरजस्ती त्वःकी। अले छंगु बांबांलाःगु तिसात लाकाकयाः छन्त नांगा यानाः त्वःताबी।
इमिसं छंगु वसः खुनाः छंगु बांबांलाःगु तिसातासा लाकायंकी।
छाय्धाःसा उत्तरयाम्ह जुजुं हाकनं न्हापा स्वयाः यक्व सिपाइँत मुंकी। छुं दँ लिपा व तःधंगु सेना व यक्व ल्वाभः ज्वनाः न्ह्यज्याइ।
मखुसा व बूबलय्या दिं थें जिं वयात पचिंनांगां यानाबी। जिं वयात मरुभूमि थें झिजांमिजां व सुख्खा यानाबी अले जिं वयात प्याचाय्का स्यानाबी।
“इमिसं फय् ह्वली अले ग्वःफय् मुंकी। दंचाय् छुं नं बाला सइ मखु, उकियागु बालिं छ्वचुं दइ मखु। छुं दत धाःसां विदेशीतय्सं व नयाबी।
तर अन्नया खलां अले दाख तिसीगु थासं मनूतय्त नकीत्वंकी मखु, न्हूगु दाखमद्य इमिगु निंतिं गाइ मखु।
सुनां स्यू- वय्कलं थःगु सजाँय पनादी ला? अले सराःया पलेसा आशिष बियादी ला? परमप्रभु छिमि परमेश्वरयात छिमिसं छायेत माःगु अन्नबलि व त्वँसाबलि बियादी ला?
इमिगु धन-सम्पत्ति लाका काइ, इमिगु छेँ मेपिन्सं थुनाबी। इमिसं छेँ दय्कूसां उकी इपिं च्वने दइ मखु। इमिसं दाखमा पिइ अय्सां इमिसं व दाखमद्य त्वनेखनी मखु।”
एदोमीतय्सं धया जुइफु, “झीपिं नाश जुइ धुंकूसां झीसं उपिं शहरत हाकनं दय्के।” दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं धाःसा थथे धयादी, “इमिसं हाकनं दय्कूसां जिं उपिं स्यंकाबी। मनूतय्सं एदोमयात दुष्ट देश धकाः धाइ। परमप्रभु इपिं लिसे न्ह्याबलें तंचायादी धकाः मनूतय्सं धाइ।
अले धर्मी व दुष्ट, वय्कःयागु सेवा याइम्ह व मयाइम्हय्सिगु दथुइ छु पा व छिमिसं हाकनं खनी।