4 वया काय् म्ह्याय्पिन्त नं दया याये मखु। छाय्धाःसा इपिं व्यभिचारपाखें बूपिं सन्तान खः।
येहूयात खनाः योरामं न्यन, “छु छि शान्तिया निंतिं वयागु खः ला?” येहूं लिसः बिल, “छिकपिनि मां ईजेबेलया मूर्ति पुजा व तन्त्रमन्त्र दय्कं दय्कं गय् यानाः शान्ति जुइ?”
गुबलय् अनयागु चिचीधंगु कचात गनावनी, उबलय् व त्वःथुलाबी अले मिसात वयाः उपिं मि तयाः छ्वय्काबी। छाय्धाःसा थ्व थु हे मथूगु छगू जाति खः। अथे जुयाः इमित दय्कादीम्हय्सिनं इमित दया यानादी मखु, अले इमित सृष्टि यानादीम्हय्सिनं इमित माया यानादी मखु।
परमप्रभुं थथे धयादी, “जिं छिमि मांयात पारपाचुकेगु पौ बियाः तापाक मछ्वया! अले जिं छन्त गुम्हं साहुया ल्हातय् ममिया! तर स्व, छिमिगु हे पापं यानाः छिपिं मियाछ्वःगु खः, अले छिमिगु हे मभिंगु ज्याया कारणं छिमि मांयात तापाक छ्वःगु खः।
“हे झाँक्रीतय्गु लँय् वनीपिं व व्यभिचारीत व वेश्यात थें ज्या याइपिं, थन वा!
अले जिं इमित छम्हय्सित मेम्हनापं ल्वाकाबी, अर्थात बौम्हय्सित काय्म्हलिसें, काय्म्हसित बौम्हलिसें, जिं इमित दयामाया याये मखु। दया यानाः इमित नाश जुइगुपाखें बचय् नं याये मखु,’” परमप्रभुं धयादी।
छाय्धाःसा परमप्रभुं थथे धयादी, “मनू सीगु छेँय् सीभ्वय् नयेत दुहां वने मते, वा शोक यायेत वा सान्त्वना बीत वने मते। छाय्धाःसा जिं थुपिं मनूतय् दथुं जिगु आशिष, सदां दयाच्वनीगु दयामाया व दया चीकाछ्वये धुन,” परमप्रभुं धयादी।
जिं थःगु दाहाया तं छपाखे स्वय्के, इमिसं छलिसें बांमलाःगु व्यवहार याइ। इमिसं छंगु न्हाय् व न्हाय्पं ध्यनाबी, छिमि म्वानाच्वंपिन्त तरवारं पालाः स्यानाबी। इमिसं छिमि काय् म्ह्याय्पिन्त लाकायंकी, छिमि ल्यंदुपिं मिं भस्म जुइ।
उकिं जिं नं इपिंलिसें तंमय् ज्या याये। जिं इमित भचा नं दया याये मखु, त्वःते नं मखु। जिगु न्हाय्पनय् चिल्लाय् दनाः हाःसां जिं इमिगु खँ न्यने मखु।”
उकिं जिं धाःसा, जिं थःगु मिखा मेखेपाखे स्वय्के, अले जिं इमित भचा नं दया याये मखु, तर इमिसं छु याःगु दु, इमिगु ज्याया लिच्वः जिं इमिगु हे छेनय् प्वंकाबी।”
परमप्रभुं होशेपाखें दकलय् न्हापा नवानादीबलय्, परमप्रभुं होशेयात धयादिल, “हुँ, वनाः छम्ह वेश्यालिसें ब्याहा या। वयागु वेश्या ज्यां बूम्ह सन्तानयात थः नाला का, छाय्धाःसा इस्राएलं परमप्रभुया ल्यू वनेगु त्वःताः वेश्यायागु थें यक्व ज्या याःगु दु।”
गोमेरया हाकनं प्वाथय् दत अले वं छम्ह म्ह्याय् बुइकल। अले परमप्रभुं होशेयात धयादिल, “वयागु नां लो-रूहामा ति, छाय्धाःसा इस्राएलया घरानायात हाकनं जिं गुबलें दया यानाः क्षमा बी मखुत।
इपिं परमप्रभुनापं विश्वास यायेबहः मजुल। इमिसं मेमेपिंपाखें काय्म्ह्याय् बुइकल। अले अमइया नखः चखतं इपिं व इमिगु बुँनापं इमित नाश याइ।
अले परमप्रभुया दूतं धाल, “हे दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभु, न्हयेदंनिसें छि यरूशलेम व यहूदाया शहरतलिसे तंचायादीगु दु। ग्वःन्हु तक छिं इमित दया यानादी मखु?”
छिकपिनि बाःनं छु यात छिकपिन्सं नं व हे यानादी।” इमिसं धाल – “जिपिं व्यभिचारं बूपिं मखु, जिमि छम्ह हे अबु दु, वय्कः खः परमेश्वर।”
थुकथं यानादीम्ह परमेश्वर दया माया यानादीम्ह नं खः, अले सजाँय बियादीम्ह नं खः। स्यना वंपिन्त वय्कलं सजाँय बियादी, छिमित धाःसा दया माया यानादी। छिमिसं नं वय्कःयागु दया माया मयय्काः मच्वँसे वास्ता मयाःसा छिमित नं ध्यनाः छ्वइ।
अय्जूगुलिं वय्कलं दया यानादी मास्ति वःम्हय्सित दया यानादी। अले सुयागु नुगः छाय्के मास्ति वः वयात छाय्कादी।
छाय्धाःसा परमेश्वरं न्याय यानादीबलय् दया माया मदुम्ह मनूयात दया माया यानादी मखु। दया माया दुपिं मनूतय्त दया माया हे क्यनादी।