3 अश्शूरं जिमित बचय् याये फइ मखु, जिपिं सल गयाः लडाइँ याः वने मखु। जिमिसं हाकनं गुबलें थःगु ल्हातं दय्कागु मूर्तियात ‘जिमि द्यःत’ धकाः धाये मखु, छाय्धाःसा छिपाखें मांबौ मदुपिन्त कृपा दइ।”
अबलय् हनानी अगमवक्तां यहूदायाम्ह जुजु आसायाथाय् वनाः थथे धाल, “छिं अरामया जुजुयागु भरोसा कयादिल। तर परमप्रभु झी परमेश्वरयागु भरोसा कयामदी। अथे जुयाः छिं अरामया जुजुया सिपाइँतय्त नाश यायेगु मौका त्वःफिकल।
अय्नं परमेश्वर, छिं दुःखय् लाःपिन्त स्वयादी, अले ग्वाहालि यानादी। दुःखय् लानाच्वंपिन्सं थःपिन्त छिगु ल्हातिइ हे त्वःताबी। छिं मांबौ मदुपिन्त न्ह्याबलें ग्वाहालि यानादी।
शासकतय्गु भलसा काये मते, सुं मनूयागु नं भलसा काये मते, छाय्धाःसा छन्त सुं मनुखं बचय् याये फइ मखु।
परमप्रभुं झीगु देशय् दुपिं परदेशीतय्त रक्षा यानादी, वय्कलं मां-बौ मदुपिं व भाःत मदुपिं मिस्तय्त वास्ता यानादी। तर मभिंपिं मनूतय्गु ग्वसाःयात ताःलाकादी मखु।
सल दयेवं जक नं लडाइँलय् त्याकेफइ मखु, थुमिगु फुक्क बल मुंकाः नं बचय् याये फइ मखु।
पवित्र देगलय् च्वनीम्ह परमेश्वर मांबौ मदुपिनि बौ खः अले भाःत मदुपिन्त रक्षा यानादीम्ह खः।
थुकथं “छिमिसं पुजा यायेगु स्वसिमाया सिमा प्यूगूलिं व मूर्ति पुजा यायेगु बगैँचात दय्कूगुलिं छिपिं लाजय् लाये तिनि।
व दिंखुन्हु मनूतय्सं आराधना यायेत थःम्हं दय्कूगु वहः व लुँया मूर्तित छुं व चिकंलापाया न्ह्यःने वान्छ्वया बी।
थुकिं याकूबया अर्धम्हयात पुइकायंकी, वय्कलं इमिगु पाप चिकाः छ्इबलय् थ्व लिच्वः जुइ– इमिसं वेदीया फुक्क ल्वहंत भ्वसाभ्वसा वंगु तुयुगु ल्वहं थें चुंचुं याइबलय् अशेरा द्यःमय्जुया थां व धुपाँय् च्याकीगु वेदीत हाकनं थनी मखु।
छिमिसं धाल, ‘मखु, जिपिं ला सल गयाः बिस्युं वने।’ अथे जुयाः छिपिं बिस्युं हे वने मालीतिनि! इमिसं धाल, ‘जिपिं याकनं सल गयाः बिस्युं वने।’ अथे जुयाः छिमित लिनाहइपिं याकनं वइतिनि।
इमिसं जिगु सल्लाह मकासे मिश्रय् वनी, फारोया रक्षाया निंतिं ग्वाहालि फ्वनेत वनी। मिश्र देशय् शरण कायेत वनी।
धिक्कार छिमित, सु मिश्र देशय् ग्वाहालिया निंतिं वनी अले सलतय्के भरोसा तइ। अले इमिसं अल्याख रथत व सल गइपिनिगु तःधंगु शक्तिइ भरोसा याइ, तर इमिसं इस्राएलया पवित्र परमेश्वरपाखे स्वइ मखु अले परमप्रभुया ग्वाहालियात माली मखु।
तर मिश्रीत ला मनूत जक खः परमेश्वर मखु। इमि सलत म्ह खः, आत्मा मखु। परमप्रभुं थःगु ल्हाः ल्ह्वनादीबलय् ग्वाहालि याइपिं लुफिं हाइ अले ग्वाहालि काःपिं क्वदली, इपिं निगू पुचलं छक्वलं नाश जुइ।
“‘आः जिमि मालिक अश्शूरयाम्ह जुजुलिसें बाचा चिनादिसँ। अले जिं छन्त निद्वः सल बी। स्वये, छं उपिं सलगइपिं तये फु कि मफु?
छिमि मांबौ मदुपिन्त त्वःता हुँ, जिं इमित म्वाकातये। छिमि भाःत मदुपिं मिसातय्सं नं जितः भरोसा याये फु।”
जिं छिमिके शुद्ध लः छ्वाके, अले छिपिं शुद्ध जुइ। छिमिगु फुक्क अशुद्धतापाखें अले छिमिगु फुक्क मूर्तितपाखें जिं छिमित शुद्ध यानाबी।
इमिसं थःम्हं थःत हाकनं गुबलें थःगु घच्चाइपुगु मूर्तित वा झ्वातात अथवा मेगु छुं नं अपराधपाखें अशुद्ध याइ मखु। छाय्धाःसा जिं इमिगु पापी पहःचहःपाखें इमित बचय् याये, इमित शुद्ध याये। इपिं जिगु प्रजा जुइ, जि इमि परमेश्वर जुये।
एफ्राइम छम्ह घाँय्या पलेसा फय् नइम्ह पशु थें खः। वं न्हिच्छिं हे मरुभूमिं वःगु फय्यात लित्तुलिनाच्वनी। वं छलकपट व ल्वायेलीगु अप्वय्की। वं अश्शूरनापं सन्धि याइ, अले मिश्र देशय् जैतूनया चिकं छ्वइ।
इमिसं धातुयागु मूर्तित दय्काः आः झन यक्व पाप याइ, अले इमिसं थःगु हे निंतिं शिल्पकारतय्सं दय्कूगु वहःयागु मूर्तित दय्कल। थुपिं मनूतय्गु खँय् थथे धयातःगु दु, “इमिसं मनू बलि छाइ, द्वहंया मूर्तियात चुप्पा नइ।”
अय् एफ्राइमया मनूत, मूर्तितनापं जिगु छुं हे ज्या मदु। जिं छिमिगु प्रार्थनाया लिसः बी अले छिमिगु सुसाःकुसाः याये। जि न्ह्याबलें वाउँसे च्वनीगु सल्लाया सिमा थें खः। जि हे छिमिगु आशिषया मूल खः।”
जिं वयात हाकनं गुबलें बालद्यःया नां काय्केबी मखु, अले इमिगु नां हाकनं गुबलें काइ मखु।
इमिसं थःगु सिँया मूर्तिनापं सल्लाह काइ, इमिसं सिँया कथिं लिसः काइ, वेश्या ज्या याइगु आत्मां मखुगु लँय् यंकी, अले इपिं परमेश्वर प्रति विश्वास यायेबहः जुइ मखु।
“एफ्राइमं थःगु ल्वय् खंबलय् अले यहूदां थःगु घाः खंबलय् एफ्राइमं अश्शूरया तःधंम्ह जुजुयाथाय् ग्वाहालिया निंतिं मनूत छ्वत। अय्नं वं छन्त लंके फइ मखु, वं छंगु घाःयात लंके फइ मखु।
“एफ्राइम बुद्धि मदुम्ह छम्ह बखुं थें खः – अःपुक हे ध्वं लायेफुम्ह व मूर्ख। आः हे इमिसं मिश्रयाके ग्वाहालि फ्वनी, आः हे इपिं अश्शूरपाखें वनी।
इपिं इस्राएलीत खः। थ्व द्वहंचा कारीगरतय्सं दय्कूगु खः। व ला परमेश्वर मखु। सामरियायाम्ह व द्वहंचायात कुचा कुचा याइगु जुइ।
गुँगधा याकःचा थुखे उखे वना जूगु थें इपिं अश्शूरय् वन। एफ्राइमं ज्याला कयाः थः प्रेमीतनापं थःत मियाछ्वःगु दु।
अले परमप्रभुं न्यायात आज्ञा बियादिल। न्यां समुद्रया सिथय् वयाः योनायात ल्ह्वयाबिल।
“उखुन्हु हे जिं देशं मूर्तितय्गु नां तक हे ल्यं मदय्क हुयाछ्वये। अले इमिगु लुमन्ति तक हे दइ मखु। फताहा अगमवक्तातय्त व अशुद्ध आत्मायात नं जिं देशं पितिनाछ्वये धकाः दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं धयादी।
“जिं छिमित मांबौ मदुपिं थें त्वःतावने मखु, जि छिमिथाय् हानं लिहां वये।
व जुजुं यक्व सलत नं मतयेमाः, वा यक्व सल दयेमाः धकाः मनूतय्त मिश्रय् मछ्वयेमाः। छाय्धाःसा “व लँपु हाकनं लिहां वने मते” धकाः परमप्रभुं धयादीगु दु।