4 याकूबं स्वर्गदूतनापं ल्वानाः हे त्याकल। व ख्वल, अले वं आशिषया निंतिं इनाप यात। वं बेथेलय् वय्कःयात नापलात, अले वय्कःनापं वं खँ ल्हात।
दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं थथे लिसः बियादी – “स्व! जिं जिम्ह दूतयात जिगु न्ह्यःने न्ह्यःने लँपु तयार यायेत छ्वयाहये। अले छिमिसं मालाच्वंम्ह प्रभु आकाझाकां थःगु देगलय् झायादी। छिमिसं यय्कूम्ह बाचाया दूत धात्थें झायादी।”
अले वं परमेश्वरं वलिसे नवाःगु व थाय्यागु नां बेथेल तल।
संसारय् दीबलय् हे येशूं मिखाय् ख्वबि हाय्काः थःत हानं म्वाका दीम्हय्सित बिन्ति व प्रार्थना यानादिल। वय्कः क्वमिलुम्ह जूगुलिं व बाःयात दुनुगलंनिसें मानय् यानादीम्ह जूगुलिं वय्कःयागु बिन्ति व प्रार्थना परमेश्वरं न्यनादिल।
थ्व हे इलय् तक म्वानाच्वंपिं नं इपिं नाप तुं प्रभुयात आकाशय् नापलायेत सुपाँचय् थाहां वनी। थुकथं झीपिं सदां प्रभु नाप च्वने खनी।
इमिगु फुक्क दुःखकष्टय् वय्कः नं दुःखी जुयादिल, अले वय्कःया दूत इमित बचय् यायेत इमिथाय् वल। वय्कःया दयामाया व कृपाय् वय्कलं मू पुलाः इमित छुत्कारा यानादिल। वय्कलं इमित दुःखकष्टपाखें थकयादिल, अले न्हापा न्हापायागु इलय् वय्कलं इमित क्वबियादिल।
वय्कलं समुद्रया दथुइ लँ दय्कादिल, झी तापाःबाज्यापिन्सं न्यासि वनाः हे समुद्र छितः, उकिं झी वय्कःया ज्याय् लय्तायाच्वने।
इस्राएलं योसेफयात आशिष बियाः धाल – “जिमि बाज्या अब्राहाम व जिमि बाः इसहाकं सेवा याःम्ह परमेश्वर, अले जिगु जिवंकाछि जिम्ह जवाः जुयादीम्ह परमेश्वरं थ्व मस्तय्त आशिष बियादीमा।
याकूबं धाल, “छिगु नां छु?” वं धाल, “जिगु नां छाय् न्यने माल?” अले वं वयात आशिष बिल।
थुकथं याकूब याकःचा जुल। उबलय् छम्ह मनू वयाः सुथ मजुतले वलिसे कुश्ती ल्वानाच्वन।
व मनुखं धाल, “सुथ जुइन, आः जितः वनेब्यु।” याकूबं धाल, “जितः आशिष मब्युतले जिं छितः छ्वये मखु।”
वयां लिपा बूम्ह मचा थः दाजु एसावयागु ग्वालि ज्वनाः बुल। उकिं इमिसं वयागु नां याकूब तल। इपिं बूबलय् इसहाक खुइदँ दये धुंकल।
व मनुखं याकूबयात बुके मफुगुलिं याकूबया प्यंपाय् लाक दाल। उकिं यानाः वया प्यंपाया साहा ब्यन।