3 अले वं धाल, “हे जिमि प्रभु, कृपा तयाः छिकपिनि थ्व दासयाथाय् दुमस्वसे झाये मते।
अब्राहामं थस्वःबलय् स्वम्ह मनू थःगु न्ह्यःने दनाच्वंगु खन। वं काचा काचां दनाः इमित नापलाः वन। अले बँय् थ्यंक क्वछुनाः भ्वपुल।
जिं लः हये, छिकपिनि तुति सिलादिसँ। अले सिमा क्वय् झासु लनादिसँ।
अले धाल, “परमप्रभुं आशिष बियातःम्ह छि जिगु छेँय् झासँ। थन पिने छाय् च्वनाच्वनादिया? जिं छिकपिन्त च्वनेत क्वथा अले उँटतय्त तयेत थाय् नं दय्कातयेधुन।”
जिके सा, च्वलय्, गधा, फै व यक्व दास-दासीत दु। आः जितः छिं स्वइ ला धकाः धाय्के छ्वयाहयागु खः।’”
उकिं व खनाः व लय्ताल। अले वं वयात थःगु छेँय् ज्या याइपिनि नायः यानाबिल। वं थःगु छेँया फुक्क जिम्मा नं वयात हे बिल।
जि छिथाय् हाकनं वयाः थःगु देछा छिगु न्ह्यःने तया मब्युतले छि थनं झाये मते।” वय्कलं धयादिल, “जि छ लिहां मवःतले पियाच्वने।”
गिदोनं वनाः छम्ह दुगुचाया मचाया ला व छगू एपा छुचुंयागु सोडा मदुगु मरि दय्कल। अले लायात दालाय् व तियात ख्वल्चाय् तयाः स्वसिमाया क्वय् यंकाः परमप्रभुया दूतयात बिल।
परमेश्वरया दूतं धाल, “मरि व ला थन ल्वहँतय् तयाब्यु अले तियात उकी प्वंकि।” अले गिदोनं अथे हे यात।