4 परमेश्वरं व जःयात स्वःबलय् वय्कःयात व बांलाः ताल। अले वय्कलं जःयात खिउँथासं अलग तयादिल।
परमेश्वरं गंगु बँयात “पृथ्वी” धकाः नां तयादिल। अले मुंगु लःयात “समुद्र” धकाः नां तयादिल। वय्कःयात थ्व बांलाः ताल।
थुकथं पृथ्वीं फुक्क कथंयागु घाँय्, पुसा दुगु अन्नमा व फलफुल सइगु सिमात बुइकल। परमेश्वरयात थ्व बांलाः ताल।
न्हिनय् नं चान्हय् नं थीमा, अले जःयात खिउँथासं छुटे यायेमा धकाः आकाशय् तयादिल। परमेश्वरयात थ्व बांलाः ताल।
अले परमेश्वरं थीथी कथंयापिं जंगलय् च्वनीपिं, छेँय् लहीपिं, व बँय् घिसय् जुयाजुइपिं जन्तुत दय्कादिल। वय्कःयात थ्व बांलाः ताल।
परमेश्वरं थःम्हं दय्कूगु फुक्क स्वयादिल। वय्कःयात थ्व तसकं बांलाः ताल। चा फुनाः सुथ जुल। थुकथं – खुन्हु जुल।
हे परमप्रभु, फुक्क सृष्टिं छिगु प्रशंसा याइ, अले छिकपिनि विश्वास यायेबहःपिं मनूतय्सं छितः सुभाय् बी।
परमप्रभुं सकसितं भिं यानादी, वय्कःया दयां वय्कलं यानादीगु फुक्क ज्याय् दइ।
तुयुगु जः बांलाइ। मिखां निभाःयात स्वयेत यय्की।
जिं थ्व खनागु दु, गथे खिउँगु स्वयाः तुयुजः तसकं बांलाः, अथे हे मूर्खता स्वयाः बुद्धि हे बांला।
जिं जः दय्का, अले खिउँगुयात नं सृष्टि याना। जिं आशिष व विपत्ति निगुलिं हया। जि परमप्रभुं हे थुपिं फुक्क ज्या याना।