16 “उकिं शेशबस्सरं यरूशलेमय् वयाः परमेश्वरयागु देगःया जग तल। उबलय् निसें आः तक देगः दय्केगु ज्या जुयाच्वंगु दु तर आः तक सिधःगु मदुनि।”
परमप्रभुया देगः दय्कीपिन्सं जग तयेधुंकाः पुजाहारीत थथःगु वसः फिनाः तुरही ज्वनाः अले आसापया वंशयापिं लेवीत थथःगु भुस्याः ज्वनाः न्हापा इस्राएलयाम्ह जुजु दाऊदं आज्ञा ब्यू थें परमप्रभुयागु प्रशंसा यायेत दन।
यरूशलेमय् परमेश्वरया देगलय् इपिं थ्यंकः वःगु निगूगु दँया निगूगु लाय् शालतिएलया काय् यरूबाबेल, योसादाकया काय् येशूअ, पुजाहारीत, लेवीत अले बेबिलोनं लिहांवःपिं सकसिनं ज्या शुरु यात। परमप्रभुया देगः दय्काच्वंगु ज्या स्वयेत निइदँ व व स्वयां च्वय्यापिं लेवीतय्त इमिसं ल्यल।
नबूकदनेसरं यरूशलेमया देगलं बेबिलोनया देगलय् हःगु परमेश्वरया देगःयागु लुँ व वहःयागु थलबल नं थम्हं राज्यपाल ल्ययातःम्ह शेशबस्सर नांयाम्ह मनूयात लित बिल।
अले वं वयात धाल, ‘थ्व फुक्क थलबल यंकाः यरूशलेमया देगलय् हाकनं तयाब्यु अले परमेश्वरयागु देगः न्हापायागु हे थासय् हाकनं दय्कि।’
इमिगु खँ न्यनाः शालतिएलया काय् यरूबाबेल व योसादाकया काय् येशूअं यरूशलेमय् परमेश्वरयागु देगः दय्केगु ज्या हाकनं शुरु यात। परमेश्वरया अगमवक्तातय्सं नं इपिंनापं च्वनाः इमित ग्वाहालि यात।
दारा जुजुं शासनयागु खुगूगु दँयागु अदार लाया स्वन्हु खुन्हु देगःया ज्या सिधल।
‘थनिनिसें बांलाक बिचाः या! थौं गुंगूगु लाया निइप्यंगूगु दिं खः। थौं परमप्रभुया देगःया जग तये सिधःगु दिं खः। बांलाक बिचाः या!
परमप्रभुं धयादिल, “ज्या भचा भचा जक शुरु जूगुयात हेला याये मते। अय्नं ज्या न्ह्याकेत यरूबाबेलया ल्हातय् दकःमिया खिपः दुगु खनाः इपिं लय्ताइ।” (उपिं त्वाःदेवाया न्हय्गः पाल्चा पृथ्वीया फुक्कभनं स्वया च्वनीगु परमप्रभुया मिखा खः।)
“यरूबाबेलया ल्हातं थ्व देगःया जग तःगु दु, वं हे थःगु ल्हातं देगः दय्केगु ज्या सिधय्की।” अले दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं हे जितः छन्थाय् छ्वयाहयादीगु खः धकाः छं सी।
थ्व न्यनाः इमिसं धाल – “थ्व देगः दय्केत पिइखुदँ बित, छिं स्वन्हुं हे थ्व देगः दनादी फु ला?”