4 परमप्रभुं मोशायात धयादिल, “ल्हाः यंकाः वयागु न्हिप्यं ज्वँ।” मोशां न्ह्यःने वनाः वयात ज्वन। वयागु ल्हातय् व हानं कथि हे जुल।
“पा लिका” एलीशां धाल। व मनुखं ल्हाः न्ह्यज्याकाः लखं पा लिकाल।
छं सिंह व गोमन सर्पयात तुतिं न्हुइ, ल्याय्म्हम्ह सिंह व सर्पयात छं तुतिं न्हुत्तुन्हुइ।
परमप्रभुं धयादिल, “व बँय् वांछ्व।” मोशां व बँय् वांछ्वल। अले व छम्ह सर्प जुल। थ्व खनाः ग्यानाः मोशा तिंन्हुल।
परमप्रभुं वयात धयादिल, “थ्व ज्यापाखें हे इमिसं जितः पत्याः यायेमा। अले जि हे इमि पुर्खा अब्राहाम, इसहाक व याकूबया परमेश्वर छन्थाय् खनेदय्कः वःगु खः धकाः इमिसं सीमा।”
सर्पयात ज्वनी, छुं जुयाः बिख हे त्वंसां इपिं सी मखु, उसाँय् मदुपिनिगु छेनय् ल्हाः तयाः ल्वय् लाय्काबी।”
न्यँ, जिं छिमित सर्प, बिच्छी व शत्रुतय्गु न्ह्याथें ज्याःगु शक्तियात नं न्हुइ फइगु अधिकार बियातयागु दु। अय्जूगुलिं छिमित छुकिं नं स्यंके फइ मखु।
अय्नं वय्कःया मांनं च्यःतय्त धाल – “वय्कलं छु धयादी छिमिसं व हे या।”