2 अन छगू झाःया दथुइ मि जलय् परमप्रभुया दूत खनेदत। मोशां व झालय् मि च्यानाच्वंसां झाः छुं मजूगु खन।
परमेश्वरं काय्म्ह ख्वःगु सः ताल। अले परमेश्वरया दूतं स्वर्गं हागारयात धयाहल, “छन्त छु दुःख जुल, हागार? ग्याये मते। परमेश्वरं छिमि काय् ख्वःगु ताये धुंकल।
उबलय् हे स्वर्गं परमप्रभुया दूतं वयात सःतल, “अब्राहाम, अब्राहाम!” वं धाल, “जि थन दु।”
जितः दुःखय् ग्वाहालि यानादीम्ह स्वर्गदूतं थ्व मस्तय्त आशिष बियादीमा। अले थुमिपाखें हे जिगु नां, जिमि बाज्या अब्राहाम व बाः इसहाकयागु नां ल्यनाच्वने मा। पृथ्वीइ थुमि सन्तान यक्व दयाः न्यनावनेमा।”
छिं जिमित जिमि शत्रुतय्पाखें न्हुकेबियादिल। जिपिं लः व मिया दथुं जुयाः वना। तर छिं जिमित आः सुरक्षित थासय् हयादीगु।
परमप्रभु मिनापं पर्वतय् कुहां झाःगुलिं पर्वत छगुलिं कुँया कुं जाल। अगलं कुँत्याः पिहां वः थें पर्वतं पिहां वल। पर्वत छधिकं खात।
परमप्रभुं धयादिल, “स्व, लँय् छिमिगु बिचाः यायेत अले जिं तयार यानागु थासय् छिमित हयेत जिं छम्ह दूत छिमि न्ह्यः न्ह्यः छ्वयाबी।
इस्राएलीतय्गु मिखाय् परमप्रभुयागु जः पर्वतयागु च्वकाय् भस्म याइगु मि थें खनेदत।
“छ वनाः इस्राएलयापिं थकालित मुंकाः इमित थथे धा, ‘छिमि पुर्खा अब्राहाम, इसहाक, याकूबया परमप्रभु परमेश्वर जिथाय् न्ह्यःने खनेदय्कः झायाः थथे धयादीगु दु, जि छिमिथाय् वयागु दु, मिश्रय् छिमित गुलि दुःख ब्यूगु दु व नं जिं खनागु दु।
छ तःजाःगु लखं जुयाः वनीबलय् जि छनापं हे दइ। छ खुसि जुयाः वनीबलय् उकिं छन्त त्वपुइ मखु। छ मिं जुयाः वनीबलय् उकिं छन्त थिइ मखु। उकिया मि जलं छन्त छ्वय्की मखु।
इमिगु फुक्क दुःखकष्टय् वय्कः नं दुःखी जुयादिल, अले वय्कःया दूत इमित बचय् यायेत इमिथाय् वल। वय्कःया दयामाया व कृपाय् वय्कलं मू पुलाः इमित छुत्कारा यानादिल। वय्कलं इमित दुःखकष्टपाखें थकयादिल, अले न्हापा न्हापायागु इलय् वय्कलं इमित क्वबियादिल।
अले प्रान्तयापिं बडा-हाकिमत, प्रशासकत, राज्यपालत, जुजुयात सल्लाह बीपिं मनूत इपिं स्वम्हय्सित स्वयेत प्यखेरं मुन। मिं इमिगु म्हयात छुं मस्यंकूगु व इमिगु सँ मिं मनःगु नं इमिसं खंकल। वसः नं च्याःगु मदु, अले इमिके मिया बास तक नं मवः।
“दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं धयादी, हे तरवार, दनाः जिम्ह फैजवाःयात हमला या, जिनापं दनाच्वनीम्ह मनूयात हमला या। वयात स्या, अले फैत उखेलाः थुखेलाः जुइ। अले जिं थःगु ल्हाः चीधिकःपिं भ्याचातय्गु विरोधय् ल्ह्वने।”
दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं थथे लिसः बियादी – “स्व! जिं जिम्ह दूतयात जिगु न्ह्यःने न्ह्यःने लँपु तयार यायेत छ्वयाहये। अले छिमिसं मालाच्वंम्ह प्रभु आकाझाकां थःगु देगलय् झायादी। छिमिसं यय्कूम्ह बाचाया दूत धात्थें झायादी।”
“सीपिं म्वाना वइ धयागु खँ छु छिमिसं परमेश्वरं मोशायात च्यानाच्वंगु झालं थथे धयादीगु मब्वना ला? – ‘जि अब्राहामया, इसहाकया व याकूबया परमेश्वर खः।’
“मोशां नं सीपिं मनूत म्वाना वइ धकाः क्यना वंगु दु नि। झालय् मि च्याःबलय् परमेश्वरं धयादीगु खँ मोशां थथे च्वया थकूगु दु – ‘जि अब्राहाम, इसहाक व याकूबया परमेश्वर खः।’
वचन मनू जुयाः झीपिं नाप च्वं झाल। वय्कः दया माया, अले सत्यं जाःम्ह खः। जिमिसं वय्कःया महिमा खना, गुगु महिमा बाःया याकः काय्या थें च्वं।
झीपिं बमलाःबलय् व्यवस्थां यायेमाःगु ज्या याये मफुगुलिं परमेश्वरं थःकाय्यात छ्वयाहयादिल। वय्कः झीपिं थें तुं मनू जुयाः झीगु पाप सिला छ्वयेत बलिदान जुयादिल। थथे यानाः वय्कलं झीगु शरीरय् पापयागु दोष क्यनादिल।
पृथ्वी व उकी जायाच्वंगु भिंगु देछात, अले च्यानाच्वंगु झालय् च्वनादीम्हय्सीगु मायां थुपिं फुक्क योसेफया कुलयापिन्त दयेमा। इपिं थः दाजुकिजापिनि नायः खः।
छिमित धाःसा परमप्रभुं न नाय्कीगु मिगा थें ज्याःगु मिश्रं वय्कःया थः मनू व सर्बय दय्केत पिकयाहयादिल, थौं तक जूगु थें।
दुःखकष्ट सियाच्वंपिं छिमित व जिमित नं वय्कलं दुःखकष्ट मदय्काबी। प्रभु येशू ख्रीष्ट वय्कःया तसकं बल्लाःपिं स्वर्गदूतत नाप स्वर्गं झायादीबलय् वय्कलं थथे यानादी।
परमप्रभुया दूतं लिसः बिल, “जिं धयागु फुक्क खँ छिमि कलातं बांलाक मानय् यायेमाः।