5 थ्व हे इलय् फारोया म्ह्याय् नील खुसिइ म्वः ल्हुयेत वल। वया दासीत खुसि सिथय् चाःह्यूवंबलय् वं घाँय् दथुइच्वंगु पिचा खनाः थः दासीयात व काय्के छ्वल।
अन क्वःतय्सं सुथय् व बहनी न्ह्याबलें वयात मरि व ला हयाबीगु। वं खुसिचाया लः त्वनीगु।
परमप्रभुं धयादी, “आः जि वये। छाय्धाःसा चीमिपिन्सं क्वत्यय्काः च्वनेमाःगु दु, दुःखय् लानाच्वंपिन्सं झसुकाः तयाच्वंगु दु। जिं इपिं फुक्कसित इमित दुःख बियाच्वंपिनिपाखें बचय् याये।”
परमेश्वर झीगु शरण कायेगु थाय् व बल खः, अले दुःखया इलय् अःपुक दइगु ग्वाहालि खः।
मनूतय्सं गुलि तं क्यनी, उलि हे छिगु नां तःधनी। लडाइँपाखें बचय् जूपिन्सं छिगु नखः हनी।
क्वत्यय्का च्वनेमाःपिनिगु निंतिं परमप्रभु शरण कायेगु थाय् खः, दुःखकष्टया इलय् नं शरण कायेगु थाय्।
वं पिचा चाय्काः स्वःबलय् ख्वयाच्वंम्ह मचायात खनाः वयात माया वन, अले वं धाल, “थ्व सुं हिब्रूतय् मचा खः।”
सुथय् न्हापां फारो खुसिपाखे वनीबलय् छ वयात नापलाः हुँ। वयात नापलायेत नील खुसिया सिथय् दनाच्वँ अले व सर्प जूगु कथि नं ज्वनाः हुँ।
परमप्रभुं मोशायात धयादिल, “सुथय् न्हापां दनाः फारो खुसिपाखे वनीबलय् वया न्ह्यःने दं हुँ। वयात धा, ‘परमप्रभुं थथे धयादी, जिगु आराधना यायेत जिमि मनूतय्त वनेब्यु।
जुजुया नुगः परमप्रभुया ल्हातिइ दु, गुबलय् मंदइ उबलय् वय्कलं थ्वयात खुसिचाया लः थें हीकादी।
परमप्रभुं योनायात नुनेत छम्ह तसकं तःधीम्ह न्या छ्वयाहयादिल। अले योना स्वन्हु व स्वचा तक व न्याया प्वाथय् दुने लात।
अले परमप्रभुं न्यायात आज्ञा बियादिल। न्यां समुद्रया सिथय् वयाः योनायात ल्ह्वयाबिल।
मोशायात वाये यंकूबलय् फारोया म्ह्याय्नं कयाः थःकाय् थें यानाः लहिनाः ब्वलंकल।