7 अथे जुयाः हामानं जुजुयात लिसः बिल, “हने मास्ते वःम्हय्सिगु निंतिं,
अथे जुयाः हामानं वसः फिकाः हनेगु यात। अले सल कयाः वयात गय्काः शहरया चुक चुकय् थथे धाधां न्ह्यः न्ह्यः वन, “जुजुं हनेगु इच्छा याःम्ह मनूया निंतिं छु याःगु दु, स्वयादिसँ।”
अले हामान दुने दुहां वल, जुजुं वयात धाल, “जिं छम्ह मनूयात हनेगु इच्छा दु, वयात गुकथं हनेमालि?” अले हामानं थःगु मनय् थथे बिचाः यात, “जुजुं सुयात हनेगु इच्छा यात जुइ? जि हे ला खनि?”
वयागु निंतिं जुजुं थःम्हं हे फीगु वसः, जुजुं गइम्ह छेनय् शाही चिं दुम्ह सल हय्केबियादिसँ।
वयात हे जुजुया दक्वसिबय् तःधंम्ह भारदारं वसः फिकाः सल गय्काः शहरया चुक चुकय् वनाः थथे धा, ‘जुजुं हनेगु इच्छा याःम्ह मनूया निंतिं छु याःगु दु, स्वयादिसँ।’”