4 एस्तर रानीया भ्वातिं व नपुंसकत वयाः मोर्दकैनं छु याःगु खः व वयात न्यंकल, अले एस्तरं तसकं दुःख मन ताय्कल। भांग्रा त्वयाः लं फ्यु धा धकाः मोर्दकैया निंतिं लं बियाछ्वत। तर वं व मकाल।
वया फुक्क काय् म्ह्याय्पिन्सं वयाः वयात ह्यय्केत स्वत, व मानय् मजू। वं धाल, “जि थः काय्या दुःखं च्वँच्वं हे जिमि काय्या थासय् वने।” थुकथं वं थः काय्या लागि तसकं नुगः मछिंकल।
वं च्वय् झ्याःपाखे स्वयाः धाल, “जिपाखे सु दु? सु दु?” अले निम्ह स्वम्ह नपुंसकतय्सं क्वय् व दुथाय् स्वल।
इमिसं वनाः महाराजयागु उजं रानी वश्तीयात न्यंकल। तर रानी वये मानय् मजुल। उकिं जुजु तसकं तम्वल, तमं मि जुल।
जुजुया उजं न्यंकूगु फुक्क प्रान्तय् यहूदीत ख्वख्वं अपसं च्वनाः तसकं दुःख मन तायेकाः विलाप यात। इपिं मध्ये यक्वसिनं भांग्रा फिनाः नउलय् ग्वारातुलाच्वन।
अनंलि एस्तरं थःगु सेवा यायेत तयातःम्ह जुजुया छम्ह नपुंसक हताकयात सःताः मोर्दकैयात छु दुःख परेजुया च्वंगु दु, छाय् थथे यानागु धकाः न्यना वा हुँ धकाः छ्वत।
तःधंगु दुःख जूबलय् जिं परमप्रभुयात मालाजुया। चच्छि चच्छिं जिं ल्हाः ल्ह्वनाः प्रार्थना याना। अय्नं जिगु मन याउँसे मच्वं।
परमप्रभुनापं थःत बाचा च्यूम्ह सुं परदेशीं थथे मधायेमा, “धात्थें हे परमप्रभुं जितः थः प्रजापाखें अलग तयादीगु दु।” सुं नपुंसकं थथे मधायेमा, “स्व, जि गंगु सिमा थें खः।”
परमप्रभुं थथे नं धयादी, “न्यँ, रामा शहरय् नुगः हे तज्याइ थें च्वंक ख्वःसः ताये दत। राहेल थः मस्तय्त लुमंकाः ख्वयाच्वन। न्ह्याक्व ह्ययेकूसां व मानय् मजू, छाय्धाःसा वया मस्त स्याये धुंकल।”
अले फिलिप उघ्रिमय् दनाः वन। वं लँय् इथियोपिया देशयाम्ह महारानीया छम्ह तःधंम्ह दांभरिंयात नापलात। व छम्ह नपुंसक खः। व यरूशलेमय् परमेश्वरयात आराधना यानाः
थः भारदारत व मेपिं हाकिमतय्त बीत छिमिगु अन्न व दाखया फलपाखें झिब्वय् छब्व यंकी।