1 थ्व फुक्क खँ न्यनेवं मोर्दकैनं थःगु वसः खुत, भांग्रा फिनाः नलीं बुलाः तःसलं हालाः विलाप यायां शहरया प्यखेरं चाःहुलाजुल।
बौया थ्व खँ न्यनाः एसाव ततःसलं हालाः ख्वल, अले धाल, “बाः, जितः नं छिगु आशिष बियादिसँ।”
वं थःगु लं खुत। वं थःगु म्हय् भांग्रां भुन। व थः काय्या लागि थुकथं तःन्हु तक दुःखं च्वन।
थ्व खबर न्यनेवं दाऊदं थःगु लं खुत, अले वनापं दुपिं सकलें मनूतय्सं नं अथे हे यात।
तामारं थःगु छेनय् नउ तल अले थःम्हं फिनातःगु लंजग्वः दुगु भान्तां लं खुनाः ल्हातं थःगु ख्वाः त्वःपुयाः ख्वख्वं पिहां वन।
व राजदरबारया मू ध्वाखा तक वन, छाय्धाःसा भांग्रा फिनातःम्ह सुं नं मनू दरबारय् दुने दुहां वने दइ मखु।
जुजुया उजं न्यंकूगु फुक्क प्रान्तय् यहूदीत ख्वख्वं अपसं च्वनाः तसकं दुःख मन तायेकाः विलाप यात। इपिं मध्ये यक्वसिनं भांग्रा फिनाः नउलय् ग्वारातुलाच्वन।
व फुक्क खँ न्यनाः अय्यूब दन, अले थःगु लं खुत। वं थःगु सँ खात अले बँय् भ्वसुलाः आराधना यानाः
चासुवय्त छकू चायागु तज्याःगु थलया कुचा कयाः अय्यूब नउलय् च्वन।
उकिं जिं थःत क्वह्यंकाः स्वया, अले धू व नउलय् च्वनाः पस्ताय् चाये।”
हेश्बोन व एला तःसलं ख्वइ। इपिं ख्वःगु सः यहसा तक हे ताये दु। अथे जुयाः मोआबया ल्वाभः ज्वनातःपिं मनूत तःसलं हालाः ख्वइ अले इमिगु नुगः भाराभारा मिनाः ग्याइ।
अथे जुयाः जिं धया, “जिपाखें फःहिला हुँ! जितः ह्वाँय्ह्वाँय् ख्वये ब्यु, जिमि प्रजाया नाशया कारणं जितः ह्यय्केगु कुतः याये मते।”
थ्व खँ न्यनेवं हिजकिया जुजुं नुगः मछिंकाः थःगु वसः खुत। अले भांग्रा हिनाः परमप्रभुया देगलय् वन।
वं दरबारया प्रशासक एल्याकीम, छ्यान्जे शेब्ना व मू मू पुजाहारीतय्त आमोजया काय् यशैया अगमवक्तायाथाय् छ्वल। उपिं सकसिनं भांग्रा हिनातःगु दु।
छु जिं ल्ययागु अपसं थथे हे खः ला? मनूतय्सं छन्हु जक क्वमिलु जुयाच्वनेगु ला? छु थ्व तिंकथिमा थें थःगु छ्यं क्वछुकेगु व भांग्रा फीगु अले नउनं बुलिइगु दिं जक खः ला? छु छिमिसं थुकियात अपसं धायेगु ला? छु छिमिसं थुकियात परमप्रभुयात लय्ताय्केगु दिं धायेगु ला?
“‘तरवारयात छ्यलेत प्वालप्वाल थीकल अले ज्वय्कल, ल्हातय् ज्वनेत, व स्याइम्हय्सिगु ल्हातय् बीत तयार याःगु दु।
“अय् सीमानिम्ह मनू, झसुका ति! ख्वःगु नुगलय् तसकं दुःख चायाः इमिगु न्ह्यःने झसुका ति!
उकिं अपसं च्वनाः भांग्रा फिनाः नउ बुलाः परमप्रभु परमेश्वरया न्ह्यःने प्रार्थना व दुनुगलंनिसें बिन्ति याना।
अथे जुयाः जिं ख्वख्वं विलाप याये। जि खालि तुति व नांगा जुयाः थुखे उखे जुये। जि ध्वंचा थें हाले अले न्हिकांझंगः थें ख्वये।
परमप्रभुया तःधंगु दिं सतिक हे दु, अले व याकनं हे वयाच्वंगु दु। परमप्रभुया दिंयागु ख्वःसः नुगः मछिंसे च्वनी, उबलय् बहादुर मनूत नं ह्वाँय्ह्वाँय् ख्वइ।
“हे खोराजीन व बेथसेदाय् च्वंपिं मनूत, छिमित धिक्कार दु, छाय्धाःसा छिमिथाय् याःगु अजू चायापुगु ज्याखँ टुरोस व सीदोनय् याःगु जूसा अन च्वंपिन्सं उबलय् हे भांग्रां हिनाः नौनं बुयाः पश्चाताप याये धुंकल जुइ।
थ्व खँ इमिसं सियाः थथःगु लं खुनाः मनूतय्गु हुलय् दुहां वनाः तःसलं हालाः थथे धाल –
अथे जूगुलिं यहोशू व इस्राएलीया नायःपिन्सं थथःगु वसः खुनाः छेनय् धू ह्वलाः परमप्रभुया सनूया न्ह्यःने बँय् भ्वसुलाः सन्ध्याकाः ई तक हे च्वनाच्वन।
अले जिं जिमि निम्ह साक्षी बीपिन्त भांग्रायागु वसतं पुंकाः द्वःछि व निसः व खुइन्हु तक अगमवाणी कनेगु शक्ति बी।”